μια παλιομοδίτικη λέξη

επαγγελματική ηθική

Δεν περίμενα ποτέ ότι θα ξεστόμιζα τη λέξη "ηθική". Εντελώς '20s or what?

Tο σκέφτηκα σήμερα όπως έφευγα από το γιατρό που πήγα να με εξετάσει για τη μετεγχειρητική μου εξέλιξη. Τόσο για αυτόν, όσο και για κάποιους άλλους γιατρούς έχω ακούσει πολλές ιστορίες, καλές για τους ίδιους και τη δουλειά τους ή το πως αντιμετωπίζουν τους ασθενείς. Και έχω ακούσει και για γιατρούς ψώνια, που είναι θέμα κύρους το να σου πουν πως έχουν ραντεβού σε ένα μήνα, που χρεώνουν αμοιβές υπέρογκες για το τι κάνουν, που ζητάνε από ανθρώπους που δεν έχουν λεφτά (και μόνο αυτοί έχουν τη γνώση να βοηθήσουν) την Άρτα και τα Γιάννενα, που κάνουν εγχειρήσεις (χώρια τις καισαρικές) για ψύλλου πήδημα, που στέλνουν ο ένας στον άλλο πελάτες και ζητάνε ο συνάδελφος να χρεώσει παραπάνω και να πάρουν αυτοί προμήθεια.

Η Ιατρική είναι ένας κλάδος μυστήριος. Κάνεις πολλά, πάρα πολλά χρόνια για να τελειώσεις με τις σπουδές σου. Περισσότερα από οτιδήποτε άλλο. Και (όπως τα τελευταία χρόνια έχουν καταλάβει και πολλοί άλλοι επαγγελματίες) δεν τις σταματάς ουσιαστικά ποτέ. Κατά τη γνώμη μου αυτό το γεγονός καθώς και η ίδια φύση του επαγγέλματος που σχετίζεται άμεσα με τη φθαρτότητα και το μεγαλείο της ύπαρξης, τους επηρεάζει καθοριστικά. Οι περισσότεροι μόλις αρχίσουν να βγάζουν λεφτά ονειρεύονται κυριλέ γκόμενες, χλιδή και glamour. Και συνήθως ως προς την "επαγγελματική ηθική" τους ανήκουν στην κατηγορία "άρπαξέ τα και φεύγα". Υπάρχουν και μερικοί άλλοι όμως που ανεξαρτήτως αν ονειρεύονται ή όχι την glamourιά (εμένα δεν με χαλάει το glamour άλλωστε, με χαλάει η γελοιότητα), δεν ξεχνάνε ότι επιτελούν το κατ'εξοχήν επάγγελμα που εννοούμε όταν λέμε "λειτούργημα".

Νομίζω λοιπόν ότι οι γιατροί είναι από τους επαγγελματίες που αν δεν έχουν αναισθητοποιηθεί εντελώς, έχουν ακόμη "επαγγελματική ηθική" με την πιο ουσιαστική, την απόλυτη έννοια του όρου. Από όσους ανθρώπους διάγουν ελεύθερο επάγγελμα, γιατί μόνο εκεί μπορείς να έχεις τέτοιες ελευθερίες όπως αυτές που περιγράφω παραπάνω και αυτούς τους γιατρούς μόνο με άλλους ελεύθερους επαγγελματίες μπορώ να τους συγκρίνω δίκαια, ομολογώ ότι δεν έχω δει μηχανικούς, δικηγόρους ή εμπόρους να κάνουν τη δουλειά τους με τόση επαγγελματική ευσυνειδησία.

Όσο και αν κολλάω στη παλιομοδίτικη χροιά ή στη σμιλεμένη με άκαμπτους κανόνες ανάμνηση της λέξης "ηθική" όταν η λέξη αυτή μου'ρχεται αυθόρμητα για κάποιους ανθρώπους, μου έρχεται για ανθρώπους που κατ'εμέ ότι είναι σπάνιοι. Και τότε η λέξη παίρνει μια φρέσκια διάσταση ελευθερίας.