κατάδυση στην έκθεση

Αααα! Είμαι τόσο χαρούμενη! Το Σάββατο στις 4 Νοέμβρη αρχίζει η 5η Πανελλήνια Έκθεση Αρχιτεκτονικού Έργου στην Πάτρα, στην οποία θα λάβω μέρος! Η έκθεση, που θα γίνει στον κτίριο Μαραγκόπουλου, θα διαρκέσει ως τις 26 Νοέμβρη. Είμαι πολύ χαρούμενη γιατί θα συμμετέχω με τη διπλωματική μου (από εδώ).





Ο γενικός τίτλος είναι "Η αρχιτεκτονική ως πολιτισμική αξία και δράση" και εκτός από υλοποιημένα projects οι διοργανωτές δεχόντουσαν και διπλωματικές εργασίες. Στάλθηκαν 300κάτι θέματα και επιλέχθηκαν 100κάτι. Νιώθω πολύ περήφανη που διάλεξαν το δικό μου θέμα ανάμεσα σε τόσα έργα. Και που θα εκτεθεί η διπλωματική μου δίπλα σε έργα καταξιωμένων και γνωστών αρχιτεκτόνων, πολλούς από τους οποίους τους ήξερα από τη βιβλιογραφία ή τους είχα καθηγητές μου.

Η διπλωματική αυτή (Kέντρο Καταδύσεων στην Ανάβυσσο) ήταν για εμένα ένα στοίχημα. Είχα χρόνια να αναμετρηθώ μόνη μου με ένα θέμα, πόσο δε ένα θέμα που εγώ θέτω τον πήχη όσο ψηλά θέλω. Ήθελα να κάνω κάτι σε κάθετο "οικόπεδο" και διάλεξα κάτι κάθετα βράχια κοντά στην Ανάβυσσο για να μελετήσω ένα κέντρο καταδύσεων. Το θέμα το σκέφτηκα μόνη μου, γιατί ήθελα ένα κτιριολογικό που δεν υπήρχε στη βιβλιογραφία. Απλά επειδή έκανα καταδύσεις και κατάλαβα ότι είναι κρίμα που δεν υπάρχει αντίστοιχο οργανωμένο κτιριακό σύμπλεγμα κάπου, για την εκπαίδευση ερασιτεχνών, επαγγελματιών δυτών και επαγγελματιών άλλων κλάδων (αρχαιολόγων, βιολόγων) που όμως χρειάζεται να πάρουν εξειδικευμένες γνώσεις επάνω στις καταδύσεις, είπα να το "φτιάξω" εγώ.

Γούσταρα το θέμα να "λειτουργεί" σε πολλά επίπεδα. Και στο απλά χρηστικό, και στο συνθετικό και στην παρουσίαση (ήθελα και την ατέλεια των σχεδίων με το χέρι και τη λεία εμφάνιση των του υπολογιστή). Και of course υπήρχε και μια κρυμμένη συμβολική διάσταση που δεν αποκάλυψα στην παρουσίασή του, μα καμάρωνα σαν γύφτικο σκεπάρνι όταν οι θεατές και κριτές την "διάβασαν" και άρχισαν να τα λένε από μόνοι τους: η αβέβαιη άνοδος στο χώρο, χωρίς να βλέπεις το κτίριο στο οποίο κατευθύνεσαι, από μια στενή λωρίδα άμμου που ενώνει την Αττική με το "νησάκι" του Αγ. Νικολάου που τοποθέτησα το θέμα, η step-by-step απολάλυψη του "στόχου" αυτής της ανάβασης, η "κάθοδος" προς τη θάλασσα κατά μήκος του βράχου σαν μια πορεία εσωτερικής εξερεύνησης με περάσματα ανάμεσα στο φως και στη σκιά, ανάμεσα σε τοίχους ή στο ύπαιθρο (κινηματογραφική τελείως), η τελική κατάδυση ως μια μορφή "θανάτου" και η ανάδυση στην επιφάνεια σαν μια κάθαρση/αναγέννηση.

Αποφάσισα επίσης ότι αφού μετά από αυτό το θέμα θα θεωρούμαι "αρχιτέκτονας", θα ήθελα να κριθώ, από τους πολύ αξιόλογους κριτές που μου έλαχαν, επάνω σε αποκλειστικά δικές μου απόψεις. Πότε άλλοτε θα είχα ξανά αυτή την πολυτέλεια? Έτσι άκουγα μεν τον σύμβουλο καθηγητή μου (Τάσης Παπαιωάννου) αλλά δεν έκανα όλα όσα μου έλεγε. Θεωρούσα πως μερικά πράγματα θα τα έκανε έτσι αυτός αλλά όχι απαραίτητα εγώ. Μια μέρα πριν την παρουσίαση, πέρασε να δει το θέμα και μου είπε "όλα καλά Εύη, εκτός από αυτό". Είναι πολύ έντονο, πολύ δυναμικό, έπρεπε να το είχες μαζέψει λίγο, όπως σου είπα. Θα μας χτυπήσουν σαν χταπόδι. Το "αυτό" ήταν το μεταλλικό στοιχείο που βλέπετε να "πετάει" στη δεύτερη φωτογραφία. Περιείχε το cafe της υπόθεσης και λειτουργούσε παράλληλα ως viewing platform και ένα σημείο "έξαρσης" της όλης σύνθεσης. Του είπα ότι τον καταλαβαίνω, αλλά νομίζω ότι ήθελε αυτή την "απογείωση", την "αιώρηση" το θέμα. Αντίστοιχη -για να το γυρίσω πάλι στο συμβολικό- ίσως της αιώρησης που αισθάνεται κανείς κάνοντας κατάδυση. Ήταν το "καταδικό" μου στοιχείο στο θέμα. Αυτό που αποφάσισα να το κρατήσω παρά τις παραινέσεις για το αντίθετο. Τι σκατά κατέβαινα στην αρένα? Για να έχω ξένες πλάτες? Το αποτέλεσμα κατά την κρίση του θέματος, με δικαίωσε. Το λιγότερο. Ένιωσα λύτρωση.

Το Σάββατο στις 4 του Νοέμβρη λοιπόν, θα είμαι εκεί για τα εγκαίνια και καλώ όσους κάνουν κέφι να έρθουν επίσης. Θα είμαι αυτή που θα κάνει κολωτούμπες από τη χαρά της, θα κερνάει σαμπάνιες και θα χαζογελάει περισσότερο από όλους. Επίσης θα φοράω ένα κόκκινο κραγιόν που μ'αρέσει. Ελπίζω παρά τον πανικό των εγκανίων να δω και τα υπόλοιπα θέματα και να ανεβάσω κανένα post με feedback. Παρεπιπτώντως ζητάω feedback και εγώ. Παράκληση να σχολιάσετε ελεύθερα. Συνηθισμένα τα βουνά στα χιόνια. ;)