μερικές φορές (condensed - #1)

Μερικές φορές θέλεις κάτι τόσο πολύ που όταν το αποκτήσεις δεν ξέρεις πως νιώθεις. Όχι, δεν νομίζω ότι εθίστικα στη διαδικασία και ξέχασα την ηδονή του στόχου. Απλά δεν υπολόγισα ότι ίσως δυο από τους στόχους που επιθυμούσα να μου καθόντουσαν ταυτοχρόνως. Ούτε ότι θα μου δημιουργούσαν αντικρουόμενα συναισθήματα.

Χαρά, ανυπομονησία, ανησυχία και φόβος αγνώστου.

#1
Από τη μια το κεφάλαιο κατοικία. Αύριο υπογράφω το συμβόλαιο για το νέο μου σπίτι(fingers crossed-ελπίζω να μη το γκαντεμιάζω τώρα). Δεν είναι τέλειο, είναι όμως πολύ καλό, σε καλή θέση, εξαιρετική κατάσταση και μου αρέσει. Το τι έχω περάσει τον καιρό που ψάχνω σπίτι δεν περιγράφεται. Αφήνω τα των μεσιτικών που μου το ξέκοψαν να βρω σπίτι όπως τους τα έλεγα και παραθέτω μερικά καυτά περισταστικά:

- Αγγελία που μου κάνει. Τηλεφωνώ. Όλα ΟΚ. Πάω να το δω πρωί πρωί να είμαι πρώτη. Κυριακή πρωί. ΌΛα ΟΚ ξανά μόνο που δεν είναι σίγουροι αν θέλουν να το νοικιάσουν ή να το πουλήσουν. Εμφανίζονται πολλοί αγοραστές. Τελικά το πουλάνε. Εκεί που ήταν σιγά μη δε βρισκόντουσαν! Mου τη σπάει να μου δημιουργούνται ελπίδες και να περιμένω από άλλον να αποφασίσει. θέλω να μου αρέσει κάτι και πάω εκεί για να ονειρευτώ τη ζωή μου μέσα του, αν με ικανοποιεί, να μπορώ να το έχω.

- Αγγελία που μου κάνει. Τηλεφωνώ. Όλα ΟΚ. Να πάω σε δυο ώρες. Όχι θα έρθει κύριος σε μιαμιση ώρα δεν γίνεται. Ε, τότε να έρθω σε μια ώρα. Δεν μπορεί τότε. Πως θα γίνει να το δω πρώτη? Δεν γίνεται από ότι κατάλαβα. Δυο ώρες μετά τηλεφωνώ. Το έχει κλείσει ο πρώτος κύριος. Μου τη δίνει αυτό το αγχωτικό.

- Αγγελία που μου κάνει. Τηλεφωνώ. Όλα ΟΚ. Να περάσω να το δω. Δεν τα βρίσκουμε για εκείνη την ημέρα. Θα συνεννοηθούμε την επομένη. Τηλεφωνώ. Πάνω που κανονίζουμε την ώρα, ρωτάω και τη διεύθυνση. Η αντρική φωνή από την άλλη άκρη της γραμμής λέει "είναι...-ΠΑΥΣΗ- ....κατουριέμαι" Πως είπατε? "ΚΑΤΟΥΡΙΕΜΑΙ!" ε...δεν σας ακούω, λέω σαστισμένη. "Κατουριέμαι!", απαντάει ο άλλος. Με πιάνουν κάτι γέλια. Και τι θέλετε να κάνω εγώ? "Κατουριέμαι!" ωρύεται ο τύπος στην άλλη άκρη της γραμμής. Παραγωγική επανάληψη, σκέφτομαι. Κοιτάξτε, εγώ προτείνω να το κλείσουμε να πάτε στην τουαλέττα και τα ξαναλέμε, τι λέτε? ρωτάω τον άγνωστο. Του το κλείνω χωρίς να περιμένω απάντηση. Επειδή δεν ακουγόταν ηλικιωμένος, υποθέτω ότι ήταν απλά ψυχάκιας. Τον φανταζόμουν μετά να θέλει να μιλήσει με κάποιον και να βάζει δήθεν τάχαμου αγγελίες. Καλή φάση. Περαστικά.

- Αγγελία που μου κάνει. Τηλεφωνώ. Γιαγιά που προτιμάει μια δεσποινίδα. Όλα ΟΚ. Να περάσω να το δω. Συναντιόμαστε. Η γιαγιά κρατάει χαριτωμένο τσαντάκι '60s. Παίρνω το κοριτσίστικό μου ύφος. Η αγγελία έλεγε πρώτος όροφος. Μπαίνουμε με τη γιαγιά στο ασανσέρ. Πατάει ένα κουμπί κάτω από το ισόγειο. Πρώτο δεν είπατε? "Πρώτος είναι", λέει απτόητη η γιαγιά και δείχνει -για επιβεβαίωση υποθέτω- το χαραγμένο "1" δίπλα από το κουμπί του ασανσέρ που οδηγεί απευθείας στο πρώτο (υπόγειο). "Εξάλλου", συνεχίζει, "λόγω κλίσης είναι πρώτος από πίσω". Έμεινα αποσβολωμένη μα μου ήρθε κρίμα να την αντικρούσω. Ήταν τόσο σίγουρη. Πήγα 2 λεπτά να το δω και τη χαιρέτησα ως γνήσια δεσποινίς. Βye bye κυρία μου.

Τώρα ανυπομονώ να φτάσει η ώρα που θα παώ να ψωνίσω έπιπλα και όλο το απαραίτητο τσουμπλέκι. Θα'θελα να'ταν οι φίλες μου εδώ να ξημεροβραδιαζόμασταν στο ΙΚΕΑ. Εντάξει το minimal αλλά ας έχω ένα δεύτερο πηρούνι, δεν κάνει κακό.

Θα είμαι ΟΚ με τη δουλειά που κάνω με όλα τα έξοδα? Από ότι έχω υπολογίσει ναι. Μα έχω μια μικρή ανησυχία στο πίσω μέρος του μυαλού μου. Ελεύθερο επάγγελμα είναι αυτό και ποτέ δεν μπορείς να είσαι απολύτως σίγουρη για τίποτα. Μα δεν θα μπορούσα με τίποτα να είμαι κάτι άλλο. Νιώθω μια σκληρή γοητεία στο να μπορείς να στέκεσαι μόνος σου στα πόδια σου. Μπορεί να φοβάμαι πότε πότε, μα αυτό δεν με εμποδίζει. Μου αρέσει, το έχω ανάγκη να πάω να μείνω μόνη μου, είναι ο καιρός μου. Και το "ρίσκο" (calculated αλλά ρίσκο) είναι δημιουργικό. Άλλωστε, αν κολλάς στο καθετί, αποκλείεται ποτέ να κάνεις οτιδήποτε.