far away

post από απομακρυσμένο χωριό της βορειοδυτικής Ελλάδας

- διαφήμιση στο ραδιόφωνο για μέντιουμ(!) των Ιωαννίνων εξ Αιγύπτου ονόματι τάδε. από πίσω πάιζει we don't need no eduacation - we don't need no thought control

(άσχετο: στο Λύκειο πατέρας φίλης μας είχε ρωτήσει εμάς που ξέραμε αγγλικά, γιατί εδώ οι δυο αρνήσεις δεν σημαίνουν κατάφαση)

- με βλέπω να γυρίζω πίσω με 2 σακιά πατάτες και μια παγωμένη μοσχαροκεφαλή στο port-baggage

για το πρώτο ΟΚ, για το δεύτερο με έχει πιάσει μια σιχαμάρα, έχω παραγγείλει να τυλιχτεί με πλαστικά για να μη μυρίσει τίποτα και να είναι κλειστό το "πακέτο" σε χαρτονένιο κουτί να μη βλέπω τίποτα. Ούτε να το σηκώσω δεν θλεώ. Το μοσχάρι είναι αυτό το δικό μας που περιέγραφα σε παλιότερα post. Ευτυχώς, ο παππούς -που το μεγάλωσε- μου έκανε save τις μισές ανατριχιαστικές λεπτομέρειες της σφαγής. Δυστυχώς που έχει αδελφό πρώην chef και του είπε να μην το πετάξει σε καμμία περίπτωση. Nα το πάω στην Αθήνα και θα κάνουμε ένα λουκούλειο γεύμα. Εμένα πάλι με βλέπω να το γυρίζω στο veg. Παρεπιπτώντως ο παππούς είχε επιφορτιστεί με το να μεταφέρει σάπιο κεφάλι αντιστασιακού σε διπλανό χωριό επί εμφυλίου. Χωρίς να το μάθει όμως, παρά μόνο με την άφιξή του. Θυμάμαι ότι ήταν "βαρύ". Αυτή την ιστορία θυμάμαι όσο κοντεύει η επιστροφή μου και φρικάρω. Για αυτό και δεν θέλω να το σηκώσω.

- οι κυνηγοί της περιοχής μετά τα γεγονότα στο Αγρίνιο έχουν λουφάξει.

το πιο αστείο/τραγικό τους φάνηκε η ατάκα της μάνας του δολοφόνου που είπε ότι "ήταν στο μαντρί και από τα βελάσματα δεν άκουσαν τίποτα". Έχουν ή είχαν πρόβατα και ξέρουν.

- οι ταχύτητες σύνδεσης στο internet είναι τραγικές

Μέχρι να περιμένω να δω το gmail σε standard view, έπλυνα τα πιάτα 2 ημερών.