Tuesday, November 07, 2006

ένα δράμα, δύο πολύτιμοι και μια λαμπερή θέα

Η εκδρομή στην Πάτρα για τα εγκαίνια ήταν πολύ ωραία.

Προηγήθηκε, 4 μέρες πριν ένα τηλέφωνο «μας είχατε πει ότι έχετε μια μακέττα – μπορείτε να μας τη φέρετε ως την Παρασκευή?», μια απάντηση «είναι 1.40m x 0.90mx 0.35m και βάρος 40κιλά min, είσαστε σίγουροι ότι υπάρχει χώρος? », ένας μπαμπάς που θα πήγαινε στην Πάτρα για δουλειές και μια ολοκληρωτική συντριβή μου. Είχαμε ρίξει τα καθίσματα του αυτοκινήτου για να χωρέσει το αντικείμενο στο οποίο είχα αφιερώσει ψυχή και σώμα για κάτι μήνες, ένα αντικείμενο μοναδικό για μένα. Πέταγε ένα γαμημένο plexiglass που συμβόλιζε τη θάλασσα κάτω από το κέντρο καταδύσεων. Του είπα να τη στηρίξει λίγο κάθετα στην άκρη του port baggage να μπω μέσα να την τραβήξω. Πρώτα άκουσα το κρακ, μετά το «μου΄πεσε ρε γαμώτο». Αμίλητη έκανα νόημα «βγάλε την έξω». Ακουμπήσαμε σιωπηλοί το πτώμα της στο τραπέζι. Τώρα μπορούσα να τσιρίξω ανενόχλητη. Άρχισα να κλαίω γοερά. Τον έδιωξα κακήν κακώς. Δεν κολλάει το γαμημένο το plexiglass έτσι όπως κόπηκε γαμώ το κέρατό μου. Η καλύτερη γνώμη που άκουσα ήταν από τον Π. Κοιτάμε μπροστά έτσι δεν είναι? Στις επόμενες, στις επόμενες Π. Ότι και να κάνω, θα φαίνεται το σπάσιμο, μα με την πρώτη ευκαιρία θα την επαναφέρω στην καλύτερη δυνατή κατάσταση. Το βέλτιστο μπαλαμούτι που θα μπορούσα να ονειρευτώ θα μου κοστίσει γύρω στα 1000 ευρώ σύμφωνα με πρόχειρους υπολογισμούς. Θέλει χρόνο, χώρο, τρέξιμο. Μα για τα οικονομικά, μάντεψε ποιος θα πληρώσει τη νύφη.

Image Hosted by ImageShack.us

Τσαντισμένη κατέβηκα στην Πάτρα. Ωραίος σαββατιάτικος ήλιος, αγαπημένη παρέα, εγκαίνια, κοσμοσυρροή. Αγοράζω τον κατάλογο. Θα πάρω και άλλα αντίτυπα από τον Παπασωτηρίου μόλις το φέρουν. Mπορεί η φωτογραφία που έχουν μεγενθύνει να μην είναι η αντιπροσωπευτική της δουλειάς, μπορεί να είναι η μοναδική που φαίνεται το πιο κακοκομμένο τμήμα της μακέττας, μπορεί η καλύτερη (και συνολική φωτό μου) να κόπηκε από κάποιον γκάου γραφίστα μα παραμένω ευτυχής. Ανάμεσα σε χαιρετούρες και φιλιά, ψάχνω να με βρω. Αχ που με έβαλαν? Απέναντι. Ωραία θέση. Με θλίψη βλέπω τη γωνία να περιμένει τη μακέττα μου που δεν θα έρθει ποτέ. Παράλληλα κρυφακούω όσους βλέπουν το θέμα μου στον τοίχο απέναντι. Θέλω να ακούσω γνώμες.

Image Hosted by ImageShack.us

Θυμάμαι και ξεχνάω τη μακέττα ανά 5λεπτο. Τριγυρίζω γύρω γύρω. Ως συνήθως πολλά θέματα που μου φαίνονται γιου-χου, μερικά ωραία, λίγα αδιάφορα και ένα εξαιρετικό. Καταπληκτικό, καθηλωτικό. Διπλωματική εργασία λέει. Με ένα κλασσικό τίτλο ΕΜΠ: «κέντρο περιβαλλοντικής εκπαίδευσης στο Σελεπίτσαρι». Του Γιάννη Παπαδόπουλου. Η φωτό εδώ το αδικεί κατάφωρα.

Image Hosted by ImageShack.us

Γαμάει. Α! Και ένα άλλο μου άρεσε πολύ (και μου θύμισε το δικό μου). Τεχνητό τοπίο, ιστορικό μουσείο στη Σκάλα Ερεσσού της Λέσβου. Αν εξαιρέσεις την ατάκα «τεχνητό τοπίο» (έχω βαρεθεί τέτοιους "ψαγμένους" τίτλους, να το ξαναπώ? ), επίσης πολύ ωραίο θέμα. Του Γιώργου Αναγνωστέλλη. Διπλωματική επίσης. Μην είμαι άδικη. Και καναδυό άλλα μου άρεσαν (μεγαλύτερων αρχιτεκτόνων) αλλά τα είχα ξαναδεί.

Image Hosted by ImageShack.us

Λίγο μετά, σαν τη μουρλή του χωριού, ξαναθυμάμαι τον πόνο μου και πρήζω τους πάντες που θα μου μιλήσουν με το δράμα της μακέττας. Σαν να απολογούμαι. Δεν μου αρέσει αυτό που κάνω μα το κάνω. Ο ιδιαίτερος άνθρωπος νούμερο 2 μου γελάει και μου λέει «έλα μωρέ! δεν πειράζει - συμβαίνουν αυτά». Ανταλλάσουμε και δυο λέξεις ακόμη. Για κάποιο λόγο όμως, η απλή αυτή κουβέντα, προφερόμενη από αυτά τα χείλη ακούστηκε σαν γιατρικό. Και ας σκέφτηκα αμέσως: Καλά, να έβλεπα τι θα έκανες εσύ στη θέση μου και τα λέμε. Ξαναγυρίζω ανάμεσα από τα θέματα. Τόσος κόσμος και όμως όταν ξαναφτάνω σε αυτή την υπέροχη διπλωματική στο Σελεπίτσαρι είμαι σχεδόν η μόνη απέναντί της. Γύρω όλοι μιλάνε γελάνε και χαζεύουν. Νομίζω ότι παραείναι πολλοί όσοι χαζεύουν τα θέματα ακκιζόμενων συναδέλφων μου. Και δεν νομίζω ότι κοιτάνε το υπέροχο θέμα του «Σελεπιτσάρεως», τόσοι όσοι κατά τη γνώμη μου θα έπρεπε. Γύρω βουή, η σπασμένη μακέττα μου χιλιόμετρα μακριά, ξαφνικά όλα φαντάζουν μάταια. Νιώθω μοναξιά. Και όταν νιώθω μοναξιά μετράω μέσα μου τους πραγματικά οικείους ανθρώπους. Αυτούς που με αγγίζουν. Γρήγορα βήματα. Πάω στον ιδιαίτερο άνθρωπο νούμερο 1. Του λέω αυθόρμητα αυτό που σκέφτομαι εκείνη τη στιγμή.

Image Hosted by ImageShack.us

Το βράδυ θα ξενυχτίσουμε γελώντας και πίνοντας με αλλοπρόσαλλη και τόσο μα τόσο πρόσχαρη παρέα. Όταν είμαι σκασμένη και πίνω πάντα λέω πράγματα που βγάζουν γέλιο. Πίνω και λίγο παραπάνω επίσης.

Image Hosted by ImageShack.us

Image Hosted by ImageShack.us

Image Hosted by ImageShack.us


Το πρωί, η θέα από το φοιτητικό σπίτι του ξαδέρφου είναι μοναδική. Τα Ψηλά Αλώνια στα πόδια μας. Και η Παλιοβούνα απέναντι επίσης. Και το Κάστρο δεξιά το ίδιο. Εκτυφλωτική διαύγεια. Πως μπορείς να βλέπεις αυτό μπροστά σου κάθε μέρα και να έχεις θολό μυαλό? Η σημασία του τοπίου. Των ορίων της ματιάς σου. Μπαλκόνι οραματιστή. Και ευ ζειν. Δεν είναι τυχαίο που ο ξάδερφος την έχει δει έτσι. Αποφασίζω ότι θα μείνω κάποτε σε σπίτι με υπέροχη, γαλαντόμα, λαμπερή θέα.

Labels: , ,

|

28 Comments:

At 11/07/2006, Blogger Mave said...

Από τότε που μια συμφοιτήτρια έριξε καφέ πάνω σε 15 σχέδια φτιαγμενα με το χέρι σε διαφανές, δυο μέρες πριν την παράδοση, ορκίστηκα να προσπαθώ να μην χρησιμοποιώ μέσα που είναι τόσο εύκολο να καταστραφούν...Εξού και το ξεκίνημα της ενασχόλησής μου με τους η/υ. Περαστικά, σε νιώθω!!!!

ΥΓ: ο Αναγνωστέλης ήταν στο ίδιο έτος με μένα, πήρε και διάκριση στον διαγωνισμό του Μεταξουργείου:)

 
At 11/07/2006, Blogger S G said...

ποια πλατεια ειναι στην φωτο? η Γεωργιου? σαν να την εχουν συμμαζεψει λιγο ε, μου φαινεται οτι ειδα και λιγο χωμα εκτος απο τσιμεντο!

ασχετη ερωτηση, στο πεδιο του Αρεως γιατι δεν βαζουν χωμα στα μονοπατια αντι για τσιμεντο? ξερετε αυτο το ειδικο χωμα που δεν φευγει ευκολα και εχουν ολα τα παρκα της Ευρωπης?

 
At 11/07/2006, Blogger kat.@ said...

ΥΓ: ο Αναγνωστέλης ήταν στο ίδιο έτος με μένα, πήρε και διάκριση στον διαγωνισμό του Μεταξουργείου:)


Και ο Γ. Παπαδοπουλος το τριτο (που ειναι κι αυτο που θα υλοποιηθει απο ο,τι ακουσα), στον ιδιο διαγωνισμο... Τακαρφωσες τα βραβειακια χρυσο μου. Εχεις ματι εσυ...

Μη σκας για τη μακετα, συμβαινουν αυτα, το ειπε κι ο Μπιρης.

Εγω χθεσ εκαψα δυο δικές μου στο τζακι :-)

 
At 11/07/2006, Blogger marl(t) said...

@sg: πατημένο χώμα το λένε...

@evee: αλήθεια, ναι. Αυτός δικός μας ήταν. Και η διπλωματική του φέρνει λίγο στη δική σου αν θυμάμαι καλά. Έχει ένα στοιχείο κρεμαστο κι αυτός να μη σου πω και ολόκληρο το κτίριο...Και γιατί λες πως το plexiglass θα στοιχίσει τόσο ακριβά; Απ' όσο θυμάμαι κάνει 35 ευρώ το τετραγωνικό μαζί με το κόψιμο. Δεν ξέρω για τις κλίμακες και τις λεπτομέρειες αλλά εγώ έκαναν ολόκληρη μακέτα ανοιγόμενη με 60 ευρώ...Anyway, κοιτάμε μπροστά και περιμένουμε κι εμείς την έκθεση να έρθει προς τα πάνω ή έστω τον κατάλογο από το δεύτερο σπίτι μας, τον Παπασωτηρίου...

 
At 11/07/2006, Blogger Mave said...

@proka: καλως το resident trolllllll
μας έλειψες. :)

 
At 11/07/2006, Blogger Stavros Martinos said...

...Πάντως η ατάκα της βραδιάς απευθύνθηκε στον μοναδικό από την παρέα που δεν ήταν αρχιτέκτονας:

"Κάνετε κι εσείς εκδηλώσεις που φιλέστε;"

Eπειδή η έκθεση η ίδια, πως να το κάνουμε, ήτανε για τα μπάζα. Πέρα από το ά-θ-λ-ι-ο κροπάρισμα των περισσότερων σχεδίων, το στήσιμο είχε γίνει τελείως στο πόδι. Χρησιμοποιήθηκαν πρόχειρες θεματικές ενότητες του τύπου "κατοικία", "αναψυχή", "δημόσιος χώρος", "δημόσιο κτίριο" κλπ όπου πετάχτηκαν μέσα ανάκατα εντελώς άσχετες μεταξύ τους προτάσεις, λες και αν έμπαινε ο επιμελητής (...αλήθεια, υπήρχε τέτοιο πράγμα;) στη διαδικασία να κάνει μια διαφορετική ομαδοποίηση (όπου μοιραία θα έμπαιναν στη μέση και παράμετροι αξιολόγησης) θα γινόταν καμια σφαγή.

Χαίρομαι που κατέβηκα στην Πάτρα για να φιληθώ με κάποιους φίλους, αλλά ούτε τον κατάλογο θέλησα να πάρω ούτε το συστήνω σε κανέναν τώρα που περάσαν τα εγκαίνια.

Επιμένω ότι αν υπάρχει αυτόν τον καιρό μία έκθεση που αξίζει κανείς να ξεκουνηθεί από το σπίτι του όπου κι αν βρίσκεται αυτό και να πάει να την δει, είναι αυτή που γίνεται ακόμα στο Μέγαρο για τις δύο Γερμανίες. Επίσης, στο Μπενάκη της Πειραιώς γίνεται στις 1 και 2 Δεκεμβρίου συνέδριο για την Οικιστική του Γραφείου Δοξιάδη, κάποια από τις 2 μέρες μιλάει και η Jane Jacobs.

 
At 11/07/2006, Blogger marl(t) said...

τώρα martinos ελπίζω να κάνεις πλάκα γιατί η Jane Jacobs έχει πεθάνει...Εκτός που δε θα μπορούσα να τη φανταστώ σε μια τέτοια εκδήλωση...

 
At 11/07/2006, Blogger Stavros Martinos said...

Θαύμα! Θαύμα!

(...εδώ πάντως έτσι λέει, μόνο -το- βιβλίο της έχω διαβάσει και δεν ήξερα καθόλου αν ζει ή αν μπορεί να μιλήσει. Για την ακρίβεια ήμουν πολύ περίεργος να δω με τί μοιάζει από κοντά. )

 
At 11/07/2006, Blogger marl(t) said...

ναι, το τσέκαρα και όντως γράφει Jane M. Jacobs που (προφανώς)δεν είναι το ίδιο πρόσωπο γιατί αλλιώς έχουμε να κάνουμε όντως με θαύμα! Αυτό το γραφείο Δοξιάδη ανασταίνει και νεκρούς!

 
At 11/07/2006, Blogger evee said...

κοίτα, να μην μπορώ να πάω να παραλάβω κάτι έπιπλα για τα δυτικά διαμερίσματά μου η κοπέλα...χάθηκε ο κόσμος να σχολιάστε το πρωί που ήμουν online? :Ρ

λοιπόν, sg η πλατεία είναι τα Ψηλά Αλώνια

kat@ 1. τι θα γίνει με την περίπτωσή σου? θα γράψεις κανένα post ποτέ εκτός από το να καις τις μακέττες σου? μπαίνω καθημερινά
2. ο Αναγνωστέλλης? συμφοιτήτριες δεν ήμασταν??? η λες για το master?

maroulitaaa α. υποθέτω ότι δεν έχουμε τις ίδιες διαστάσεις μακέττας, β.μετράει και το πάχος του, γ.εκτός από το κόστος για να υλοποιηθεί η όποια σουλούπωση, θα φτιάξω και μια βάση στην οποία θα κολλήσω το κήτος και πάνω σε όλο αυτό θα "κουμπώνει" και ένα κάλυμμα από plexiglass που θα φτιαχτεί επίσης και για να μην καμπυλώνει στο 1.40 πρέπει να έχει ένα πάχος και δ. πέρυσι τον Φλεβάρη έφτιαξα κάτι αντίστοιχο για διαστάσεις μακέττας περίπου Α2, έχω μια σύγκριση, εσύ στο κέντρο δεν πας? Αν ξέρεις κανένα φτηνό σφύρα

the_real_martinos: αυτό το κροπάρισμα με τσάκισε, για τα άλλα δεν έχω γνώμη καθαρή->ήμουν πανευτυχής που με εξέθεταν και δυστυχής που δεν μου εξέθεσαν το κτηνάκι, τι περιμένεις να πω?

@maroulitaaa+the_real_martinos: ποιά είναι η Jane Jacobs? -θεέ και κύριε, και νόμιζα πως ήμουν φυτό-

 
At 11/07/2006, Blogger marl(t) said...

χμ, δεν ξέρω, ακούγεται μεγαλούτσικο αλλά όχι ιδιαίτερα περίπλοκο. Καλού κακού ρώτα τον plexiglass-ά (και γαμώ τις γλωσσοπλασίες) πόσο πάει το μέτρο γιατί παίζει και να σε έχει κατακλέψει και μάλιστα κατ' εξακολούθηση. Εκτός κι αν είναι αλεξίσφαιρο το δικό του plexiglass τι να πω...Εδώ πάντως τον έχω βρει το φίλο μου και τυγχάνει να ξέρει κι από κατασκευές - μέχρι συμβουλές που μου δίνει. Τον έχει μάθει όλη η Αρχιτεκτονική και πάει από στόμα σε στόμα, τρελές δουλειές. Από ό,τι είδα στο EMΠ το δουλεύουν με περισσότερη σύνεση το σύστημα (παίζει και χαρτίνι που και που σε καμια μακέτα)οπότε χτυπάνε στο ψαχνό άμα σας βρουν. Άκου εκεί 1000 ευρώ! Χωρίς πλάκα, αύριο που θα περνάω από το μαγαζί του θα μπω να τον ρωτήσω έτσι να μου φύγει η απορία. Δεν ξέρεις την Jane Jacobs; Στο απόσπασμα! Ή μήπως να πάω εγώ στο απόσπασμα που είμαι το απόλυτο nerd;

 
At 11/07/2006, Blogger kat.@ said...

Ναι χρυσο μου, εμεις συμφοιτητριες ημασταν, δε θυμασαι, τοτε, που φτιαχναμε τη γεφυρα;
Τοτε, που ο Μακρης εκανε το σπιτι στην Αιγινα;

Τα περι Αναγνωστελλη, ειναι αντιγραφη απο το σχολιο του mave. Ειπα κι εγω να κανω την εξυπναδα μου.

Οσο για το μπλογκ, οργανωνω το δυναμικο come back :-)
Τρεμε Βεφα...

Σημερα εκαψα κι αλλη μακετουλα , απο τις προχειρες!

 
At 11/07/2006, Blogger kat.@ said...

Κι αυτη τη JJ, εγω ουτε ακουστα δεν την εχω... Απαραδεκτο.

Ποια ειναι;

Ας μας πει καποιος, να της αποδοσουμε κι εμεις τη σημασια που της αξιζει...
Το ονομα Δοξιαδης κατι μου λεει παλι:-)

 
At 11/08/2006, Blogger marl(t) said...

η σουπερ γιαγιά του αστικού προβληματισμού στην Αμερική. Wiki it!

 
At 11/08/2006, Blogger Stavros Martinos said...

Καλύτερα αγοράστε το.The death and life of Great American Cities. Το βιβλίο είναι κλασικό, και ακόμα τρομερά επίκαιρο. Είναι το πρώτο πράγμα που μου ήρθε στο μυαλό με το που είδα να αγοράζει οικόπεδο η ΓΕΚ στο Μεταξουργείο.

 
At 11/08/2006, Blogger Mave said...

Να ομολογήσω κι εγώ την αμαρτία μου : Δεν την ήξερα την κυρία.... ;) Άσε που νόμιζα ότι το πλέον κλασσικό βιβλίο για την Αμερικάνικη πόλη είναι το image of the city του Kevin Lynch....

Για να δούμε λοιπόν, μπορεί η κυρία jacobs που θα μιλήσει στο workshop να είναι η εγγονή της. :)

 
At 11/08/2006, Blogger evee said...

maroulitaaa δυστυχώς δεν νομίζω ότι με κλέβει, αλλιώς κλέβει όλους όσους ξέρω..τι να πω? ελλείψει ανταγωνισμού ίσως
πες του δικού σου όμως αν ξέρει κάποιον στην Αθήνα να μας συστήσει

είναι super απαραίτητος!
-καλά και να μην πάει 1000 κάτω από τα 700 με την καμμία-

προς όλους: καλά η γιαγιά η Jacobs, πως την είδα φάτσα, ή φοράει τη La Prairie με το χαβιάρι ή έχει κλείσει συμφωνία με το διάβολο
εκτός αν είναι από αυτές που πάντα φαίνονται μεγαλύτερες...καταραμένη κλιμακτήριος
την έφαγε η πολεοδομία

αλήθεια γιατί όσοι/όσες ασχολούνται με την πολεοδομία σπάνε πιο γρήγορα? τις "φούστες" στην Αθήνα τις ξέρετε υποθέτω...να΄ναι το styling ή το αντικείμενο?

 
At 11/09/2006, Blogger Stavros Martinos said...

Δεν ξέρω αν όντως σπάνε νωρίς, αλλά σίγουρα δεν διατηρούνται πολύ καλά - άντε τώρα στα γεράματα να μάθουν τις κρέμες όταν το μόνο μέρος που έχουν μάθει ότι πάει το κραγιόν είναι από κάτω από τα μάτια.

A, και για τη Jane Jacobs που ήθελα να δω πώς είναι από κοντά - η περιέργεια σκότωσε τη γάτα. Δεν έπρεπε να το κάνω νύχτα αυτό. Εξακολουθώ να είμαι στενοχωρημένος πάντως - πέθανε πολύ πρόσφατα, τον Απρίλιο.

 
At 11/09/2006, Blogger evee said...

αφού λοιπόν οι ειδικοί μας τσεκάρανε ότι η J.J. πράγματι απεβίωσε, να σημειώσω εδώ ότι είναι κακόγουστη χοντράδα να την αναστήσουν για να μιλήσει στο Μπενάκη

 
At 11/10/2006, Blogger marl(t) said...

είναι απλή συνωνυμία...Μάλλον δεν είμαστε τόσο φυτά όσο νομίζαμε. Ξέραμε τη Jane Jacobs αλλά όχι την Jane M. Jacobs! Πάντως όλους τους υπόλοιπους ομιλητές τους ήξερα και ζουν σίγουρα. Λες να είναι κι αυτά συνωνυμίες;

 
At 11/17/2006, Anonymous Anonymous said...

Ιστορία μακέτας και αρχιτέκτονα

Γνωστός μου εργαζόταν ως αρχιτέκτονας προ 10ετίας Τελειομανής και συγκεντρωτικός όσο δεν πάει άλλο.

Παραμονή παρουσίασης της εργασίας του ελέγχει για χιλιοστή φορά την μακέτα του. Διαπιστώνει πως ένα δέντρο δεν έχει την επιθυμούμενη κλίση. Άρχισε να φωνάζει, η σύντροφός του τρέχει μέσα στο γραφείο του νομίζοντας πως έπαθε κάτι πολύ σοβαρό. Προσπαθεί να τον ηρεμήσει και αρχικά τα καταφέρνει. Τον πείθει πως δεν τρέχει και τίποτα.

Αρχικά μόνο όμως, γιατί το βράδυ ξυπνάει και πάει στην μακέτα του. Βγάζει το δέντρο και προσπαθεί να το ξανακολήσει σωστά. Η διαδικασία βγάλε-βάλε πρέπει να επαναλήφθηκε πολλές φορές, μέχρι που την έσπασε τη μακέτα δεν έμεινε τίποτα.

Μια ζωή ήταν ψυχωτικός αλλά το ήλεγχε ώς τότε...

Ύστερα από αυτό το περιστατικό σταμάτησε να εργάζεται γενικώς. Τρώει τα λεφτά που έχει, δυστυχώς κυρίως σε ψυχίατρους και ευτυχώς σε ταξίδια.

 
At 11/17/2006, Blogger evee said...

νευρώσεις και ψυχώσεις πρέπει να είναι το middle name των περισσότερων αρχιτεκτόνων

ο δικός σου α. το κατάλαβε νωρίς και β. το παραδέχτηκε και φαίνεται να την έχει βρει ωραιότατα με τους γιατρούς και τα ταξίδια

τα συγχαρητήριά μου :)

 
At 12/08/2006, Blogger nikpolyzos said...

λιγο αργα και καθυστερημενα προφανως το σχολιο μου για το συγκεκριμενο ποστ...αλλα οι τρεχαλα δεν σ αφηνει πολλες φορες να κανεις οτι θελεις και οποτε το θελεις!!!...ειδα τη διπλωματικη σου στην εκθεση (Πατρας)...και θελα σιγουρα να υπηρχε και αυτη η μακετα (η περιβοητη!!!) να καταλαβαινα ισως(?) καποια πραματακια παραπανω!γουσταρα το ολο σκεπτικο σου, την τελικη μορφη και τισ κινησεις που δημιουργουντανε στου χωρους εξωτερικα κυριως και εσωτερικα...καθως επισης και στη κορυφωση της λυσης-σκεψης σου οσον αφορα την εξεδρα!!!θα θελα να βλεπα και τη μακετα ξαναλεγω!...λιγο εσωτερικα, μου τανε δυσκολο να καταλαβω τι ειδους χωροι υπηρχανε οσον αφορα το κτιριολογικο σε σχεση με τις καταδυσεις!...

κατ' αλλα...καλη η εκθεση καλη η προσπαθεια (ατελειες υπηρχανε οργανωτικες και κυριως στο στησιμο των εργων οπου το χειροτερο ητανε που τα κειμενα ητανε τοποθετημενα ψηλα και σου βγαινε λιγο ο λαιμος μεχρι να διαβασεις!!!!!!!)...φοβερη και τρομερη η διαλεξη της Μιμης Χατζησαβα (κυριακη επομενη μερα μετα απο εγκαινια) και αρκετα χαοτικη και δυσπροσιτη της Βανας Τεντοκαλη (χωρις να καταφερε να με πεισει για κατι!!!)....
αντε και στην επομενη εκθεση...

 
At 12/08/2006, Blogger evee said...

thankx nikpolyzos!

τα περί κτιριολογικού τα έχω γράψει αναλυτικά 2-3 ποστς πριν σε κείμενο για την ανακοίνωση της έκθεσης

στην ουσία πρόκειται για ένα "κέντρο καταδύσεων". Υπάρχει

- ο κλασσικός χώρος πάνω στη θάλασσα που μέσα εκεί αλλάζεις, με μια μικρή πισίνα για να δοκιμάζουν οι ψάρακλες τον εξοπλισμό πρωτού βουτήξουν(ο τελευταίος χώρος, δεξιά και χαμηλά στην όψη),

- 4 αίθουσες που διδάσκονται μαθήματα (αυτοί είναι οι αμέσως προηγούμενοι χώροι). Στις καταδύσεις κάνεις και θεωρητική εκπαίδευση για κάμποσες ώρες νωρίτερα ξαθ συνληθως αυτές γίνονται σε μια κλασσική αίθουσα με πίνακα. Εδώ, επειδή το κέντρο καταδύσεων δεν αναφέρεται μόνο σε όσους βλέπουν την κατάδυση ως αναψυχή αλλά και ως χρήσιμη στη δουλειά τους (ενάλια αρχαιολογία, αρχιτέκτονες που βοηθάνε τους προηγουμενους, περιβαλλοντολόγους, marine biology κλπ) χρειάζονται και μερικά εξειδικευμένα μαθήματα για όλους αυτούς.

-ένας ξενώνας (το κτίριο που από ένα τοίχο "κρέμονται" τα διαμερίσματα) Αυτό χρειάζεται γιατί στον χώρο μπορεί αν γίνονται ταχύρρυθμα μαθήματα, σεμινάρια, έρευνες και να συμμετέχουν άνθρωποι από όλη την Ελλάδα και το εξωτερικό

- ένα αμφιθέατρο, για τα σεμινάρια, διαλέξεις και τις παρουσιάσεις dvd και βιβλίων που υποθετικά μπορεί να εκδώσει το κέντρο (αυτό φαίνεται στη μακέτα νομίζω καθαρά, λόγω κεκλιμμένης οροφής)

- μια βιβλιοθήκη/mediateque μαζί με λίγα γραφεία διοίκησης φάτσα απέναντι ψηλά όπως βλέπεις την όψη από τη θάλασσα

-και ένα μεταλλικό καφέ/πύλη εισόδου στον αέρα για το κλου της υπόθεσης, να μαζεύει και άσχετο κόσμο και έτσι να τους κάνει να εξοικειώνονται πιο πολύ με τις καταδύσεις, την προστασία του περιβάλλοντος κλπ. Έτσι μπορεί να μπουν και παραμέσα στη mediateque ή να παρακολουθήσουν και κάποια προβολή ή ομιλία στο αφιθέατρο.

 
At 12/08/2006, Blogger nikpolyzos said...

χμμμ...διαβαζοντας την συντομη σου περιγραφη και κοιτωντας ενα σχεδιο (κατοψη της ολης προτασης)...λυθηκαν αρκετες αποριες...δεν ειχα αντιληφθει την συνδεση θαλασσα-κεντρο...και εψαχνα, χωρις αποτελεσμα, να βρω...που ειναι αυτη η δολια η θαλασσα!!!...Τη βρηκα και αυτη και ολα λυθηκανε λοιπον!...Ενισχυεται λοιπον ακομα περισσοτερο τωρα η εννοια της ραμπας...που θα την ηθελα ισως(?) ακομα πιο τολμηρη!

 
At 12/08/2006, Blogger evee said...

ράμπα? ποιά ράμπα? εννοείς το καθοδικό μονοπάτι προς τη θάλασσα υποθέτω

στην ουσία είναι θέμα
α. πρόσβασης (είναι μια ήπια ραμπόσκαλα, γιατί έχει και να ανέβεις/κατέβεις αν θυμάμαι καλά γύρω στα 20 μέτρα)

β. ήθελα να φτάσω να καταλήξω σε αυτό το σημείο πάνω στη θάλασσα που υπάρχει ένας φυσικός κόλπος και ένα εξαιρετικό βραχάκι που μόλις και προεξέχει από την επιφάνεια

αυτό μπορεί αν ακούγεται ως ζήτημα αισθητικής μα είναι και πρακτικό ότνα δένει η βάρκα των μαθημάτων στο χαμηλότερο σημείο

γ. από την άλλη, το κτίριο έπρεπε να αρχίσει από το σημείο που αρχίζει γιατί το μονοπάτι που οδηγεί εκεί είναι ένα ανηφορικό μονοπάτι που υπάρχει ήδη. Πρόκειται για το "νησάκι" του Αγ Νικολάου στην Ανάβυσσο, ένα κομμάτι γης μέσα στη θάλασσα που όμως ενώνεται με τη στεριά από πίσω με ένα κομμάτι άμμου αρκετά φαρδύ ώστε όσο κύμα και να εχει ο ήρεμος τεράστιος κόλπος της Αναβύσσου, είναι πάντα βατό! Από τη στιγμή που θα περάσεις το "λαιμό" αυτό, αρχίζει ένα χωματένιο μονοπάτι που γυρίζει γύρω από τη μια πλευρά του νησιού και καταλήγει στο σημείο που βλέπεις τώρα, σχεδόν στην κορυφή του νησιού. Από εκεί ξεκινάει και η κάθοδος.

Βοήθησα? Αν όχι, εξήγησε γιατί θα το΄θελες πιο απότομο? Για να τους βασανίσω? :Ρ

 
At 12/09/2006, Blogger nikpolyzos said...

ουπς συγγνωμη...γραψε λαθος στη "ραμπα"...την "εξεδρα" ηθελα να πω...στο τελος αυτης της διαδρομης απο τη θαλασσα οπου την "κορυφωσες"!...οποτε μαλλον λυθηκε η προς στιγμην παρεξηγηση!χε! (παρεπιπτοντως μ αρεσει αυτο το blog και πως λειτουργει..απο ατομα να υποθεσω ιδιας ηλικιας περιπου!!!)

 
At 12/10/2006, Blogger evee said...

ναι και εγώ θα την ήθελα λίγο πιο τολμηρή να πω την αλήθεια μου

αυτό δεν έγινε διότι:

α. ο πολιτικός μηχανικός που συμβουλευόμουν, ο ε-ξ-α-ι-ρ-ε-τ-ι-κ-ό-ς Χρύσανθος Κιρπότιν
(κάποτε έκανε μάθημα στους Πολ. Μηχανικούς και ήταν σύμβουλος στην Οικοδομική των Αρχιτεκτόνων μα τώρα είναι μιας ηλικίας και στην ουσία χάρη μου έκανε και με βοήθησε)
είπε ότι ήταν οριακή και αυτή η στήριξη. Αν το μεγάλωνα κατά ένα μέτρο, λόγω κλίσης του βράχου από κάτω, οι κολώνες που τώρα είναι καμμιά 20 μέτρα (!) θα ήταν ας πούμε 35! Καλά, δεν είναι εννιαίες αλλά καταλαβαίνεις την αύξηση του βαθμού δυσκολίας. Δεν συζητώ για το βράχο από κάτω που μπορεί να είναι σαθρός κλπκλπ...Μου βρήκε λύση (πασάλους, as usual) αλλά όλα αυτά ίσως είναι λίγο ακροβατικά ...γιατί μας την κάρφωσε δηλαδή να κάνουμε ΑΥΤΟ, ΕΚΕΙ, ΕΤΣΙ.

β. ο υπεύθυνος καθηγητής μου στο θέμα, ήδη έλεγε πως έβρισκε αυτή την κίνηση πολύ έντονη και βίαιη. Δεν αντιλαμβανόταν την αντίθεση που ήθελα. Για να μπορέσω να είμαι σε θέση αν υπερασπίσω την επιλογή μου στηρίχτηκα και στο τι ήθελα εγώ και στα λεγόμενα του Κιρπότιν.

ευχαριστώ για τα καλά σου λόγια για το blog. Η αλήθεια είναι ότι οι περισσότεροι είναι συνομίληκοι μα ανά καιρούς εμφανίζονται εξαιρέσεις. Είναι άλλωστε ένα blog που κλείνει το Μάρτιο τα 3 χρόνια, λογικό είναι. :)

 

Post a Comment

<< Home