Friday, December 08, 2006

η αμαρτωλή του ξενοδοχείου

Το deadline για το ξενοδοχείο ήταν 15/11 και εγώ νόμιζα 15/12. Mε θέμα αυτή τη φορά ένα blogger που υποφέρει από ένα από τα 8 θανάσιμα αμαρτήματα: ακηδία, λαγνεία, βουλιμία, λύπη, αλαζονεία, οργή, φιλαργυρία, κενοδοξία. Δυο διευκρινήσεις για την ερμηνεία της ακηδίας και της λύπης και μια συνειδητοποίηση της παρανόησης μετά, το κείμενο έστω και καθυστερημένα απεστάλει.

το ομολογώ, αμάρτησα η ξεχασιάρα

Συγχαρητήρια στο υπόλοιπο team. Ωραία κείμενα ;)

|

6 Comments:

At 12/10/2006, Blogger zenovia said...

evee, oi anamniseis apo ton pappou sou kai to keimeno gia tin giagia sou mekanan na dakruso kai na se sumpathiso [pio polu].

apistefti sumptosi- meta to teleftaio muthistorima pou diavasa, i lexi akidia einai polu entoni sto mualo mou.


 

 
At 12/10/2006, Blogger evee said...

τι να πω εδώ? ευχαριστώ - με τιμάς που λες ότι σε άγγιξαν τα κειμενάκια ?

Για κάποιο λόγο μου φαίνεται λίγο. Ας πω ότι αυτά μας κάνουν να γνωριζόμαστε -και να συμπαθιόμαστε- περισσότερο

Να σημειώσω εδώ ότι όλα τα κείμενα στο hotel Memory, γράφονται κατόπιν ενός θέματος που θέτει ο Μισέλ Φάις και είναι κοινό για όλους. Ευτυχώς υπάρχει αρκετή ελευθερία στην ερμηνεία του.

ποιο μυθιστόρημα διάβασες?

:)

 
At 12/10/2006, Blogger zenovia said...

diavasa tin kalosini ton xenon tou petrou tatsopoulou.
ena autografiko sxetiko me uiothesia, entelos kuniko vivlio.
uparxei ena kefalaio pou legetai i akidia ton arithmon.

skeftomai na kano ena toulaxiston sxetiko post, alla tora exo ligi douleia!

erixa mia matia kai sta alla keimena kai katalava oti upirxe mia koini thematologia, alla sti fotografia sto thranio eisai esi, e?

=]

 
At 12/10/2006, Blogger evee said...

ναι, εγώ στα 5 μου

απίστευτη σύμπτωση: για το βιβλίο αυτό μου μίλαγε και μια φίλη και πρωην συνεργάτις (μπορεί και αν την ξέρεις btw, ΑΠΘ αρχιτεκτονική και αυτή)

 
At 12/12/2006, Blogger zenovia said...

you are very cute!
ti sou elege?

 
At 12/12/2006, Blogger evee said...

thankx

τίποτα ιδιαίτερο που να κολλάει εδώ

απλά όταν της πρότεινα να της δώσω την εσάρπα μου γιατί κρύωνε ή έφερνα κανένα σοκολατάκι στο γραφείο or something else μου έλεγε μονίμως την ατάκα "πάντα βασιζόμουν στην καλοσύνη των ξένων". Ήταν κάτι σαν ένα αστείο trademark

ε, τι ρώτησα τι εννοεί και μου είπε για το βιβλίο

 

Post a Comment

<< Home