ανάλεκτα

Κομφούκιου απόντως, συνεχίζω την παράδοση των τελευταίων busy ημερών να συμπυκνώνω posts σε ένα.

_______________________________________



H παράσταση (2) του Παπαϊώαννου πολύ καλή. Εξαίρεση: σε δυο-τρια σημεία τόσο εγώ όσο και η παρέα μου βαρεθήκαμε. Αφορμή για συζήτηση μετά του τύπου "τι ήθελε να πει ο ποιητής". Γενικά δεν το κάνω αυτό διότι διαφωνώ. Αν ο ποιητής θέλει κάτι να πει και μπορεί να το πει αυτό είναι φανερό. Οι άλλες κουβέντες είναι μαλακιούλες. Αλλά εκείνο το βράδυ μου άρεσε. Σαν να λες gossip ήταν. Οι μεγαλύτεροι/συντηριτικότεροι θα σοκαριστούν. Όλο άντρες χορεύουν(/ερωτεύονται?). H gay communtity θα κάνει party. Βρήκα και την πιο ψευτοκουλτουριάρικη απάντηση στο γιατί μόνο άντρες: "για λόγους αφαίρεσης, μπαίνει ένας τύπος σώματος". Καλό? lolol Η μουσική του Κ.Βήτα μου άρεσε πολύ. Πάρα πολύ. Ως πιο δυνατή σκηνή -ψηφίστηκε παμψηφεί από 6 άτομα-, η σκηνή με τους 2 τύπους μόνους στη σκηνή και τον χορό με τον αναπτήρα. Συγκινήθηκα. Με συγκινεί η απλότητα και η αμεσότητα.



Το Παλλάς μου άρεσε. Το lobby επάνω μην το χάσει κανείς. Τραπεζάκια Eileen Gray και day beds τύπου Mies Barcelona. Εκτός αν πέφτω πολύ έξω, αυτά νομίζω ότι δεν ήταν του Mies. Moιάζαν μα δεν ήταν. Ελπίζω τα τραπεζάκια να ήταν αυθεντικά γιατί διαφορετικά η μαϊμουδιά είναι χοντρή.



Και το μπαλκονάκι απέξω έχει πλάκα. Σαν να ανήκει σε ματζίρικη πολυκατοικία αλλά στο πιο ευρωπαικό. Πάντως η επίπλωση και ο φωτισμός του lobby μου φάνηκαν μια χαρά.



Την κύρια αίθουσα δεν τη θυμάμαι παλιά μα μου αρέσει ως έχει. Συγχαρητήρια στον πρώην καθηγητή μου κ.Kίζη για την ανακατασκευή. Από τον Κίζη έχω φυλάξει μια επική εμπειρία. Όχι τόσο αρχιτεκτονικά, μα ένα μάθημα με την ευρύτερη έννοια του όρου (και για εμένα μα και για αυτόν). Τεσπά, δεν θέλω να την πω τώρα.

_________________________________________

Πρόβλημα: πρέπει να αναστήσουμε τη γιαγιά μου που πέθανε πριν 6 χρόνια. Η εφορία λέει ότι πρέπει να είχε ΑΦΜ αφού το σπίτι του παππού είναι το μισό σε εκείνη. Μόνη λύση (από 2 διαφορετικές εφορίες ίδια απάντηση): να πλαστογραφήσουμε υπογραφές κλπ και να της βγάλουμε ΑΦΜ προτού της το ξανακλείσουμε ως πεθαμένης, προκειμένου να γίνει μια μεταβίβαση. Μας ζητάνε να παρανομήσουμε κατ'εξακολούθησην λόγω κενού στη νομοθεσία. Indeed, πρέπει αλλάξουμε λίγο την κατάσταση ώστε να μπορούν να ανασταίνονται οι πεθαμένοι. Ε ρε γλέντια.

_________________________________________







Οι εκλογές του ΤΕΕ μεγάλο τσίρκο. Η ηλιόλουστη κυριακάτικη Αθήνα ήταν μπλοκαρισμένη. Για να κατέβεις τη Σόλονως ως τα Εξάρχεια ήθελες 30'. Στα Εξάρχεια σκότωναν για μια θέση αφού το τζάμπα parking (κλεισμένο από το ΤΕΕ) στην Κλαυθμώνος είχε γεμίσει. Μουσικές στο δρόμο, κουστουμάτοι και χύμα, άντρες, γυναίκες και πιτσιρίκια, καφέδες και ποτά, συναντήσεις παλιών φίλων και γνωστών στους δρόμους, το χάος. Αχ το αγαπημένο πολυτεχνείο, ξανά με πολύ κόσμο. Και το Αβέρωφ δίπλα μας (αυτό το κτίριο που βλέπει στην Πατησίων, εκεί στεγαζόταν εξαπανέκαθεν η αρχιτεκτονική σχολή - τώρα έχει απλωθεί και στα πίσω κτίρια) φασκιωμένο στις πολύχρωμες λινάτσες του να ανακατασκευάζεται. Πόσο τυχερή ήμουν που έκανα μάθημα εκεί. Από μόνο του το κτίριο διδάσκει έλεγαν όλοι οι καθηγητές και it goes without saying: είχαν δίκιο. Το κατάλαβαν περισσότερο όσοι πρόλαβαν και τα μαθήματα εκεί και τα μαθήματα τώρα που γίνονται μόνο στα πίσω κτίρια. Οι εργάτες στη στέγη ήταν το καλύτερο. Αυτοί δουλειά πάνω στη στέγη, με θέα την Αθήνα μια ηλιόλουστη μέρα και από κάτω τους να σπρώχνονται οι "προιστάμενοί" και τα "αφεντικά"τους. Από φύλα πράγματι, οι περισσότεροι άντρες. Η δικιά μας η σχολή έχει αναλογία περίπου 50-50 μα με κάτι μηχανολόγους μηχ, ηλεκτρολόγους μηχ κλπ (και οι πολιτικοί και τοπογράφοι δεν είναι πολύ καλύτεροι μα έχουν γυναίκες σε καλό ποσοστό), φτάνεις εκεί και είναι η χαρά της single γκόμενας. Αντρολίβαδο. Ποσοτικά that is. Μα όπου υπάρχει ποσότητα, τι στο καλό? Όλο και κάτι καλό θα παίζει. Να θυμηθώ την επόμενη φορά να πάρω μαζί ότι ξέρω σε μοναχικό θηλυκό. Τεσπά, πλάκα είχε. Το τσίρκο δεν το είπα με την κακή έννοια.