el mexicano

Αν είναι δυνατόν! Σήμερα έχω τρελαθεί να γράφω posts. Τι μέρα!

1.Την επόμενη εβδομάδα φεύγω για μερικές μέρες στο Λονδίνο, για το γάμο μιας φίλης.
2.Έχω ένα παλιό φίλο, μεξικάνο τει καταγωγεί, με τον οποίο μοιραζόμαστε πολλές αναμνήσεις, που με πρήζει κάθε όποτε του έρθει στο messenger για το πότε θα πάω Μεξικό.

1+2= καιρός

καιρός: Σήμερα ο Εmmanuel μου μίλησε στο messenger. Eίναι λέει Λονδίνο, για summer course ενός master που κάνει πάνω σε urbanism. (συνάδελφος, πως το παρέλειψα άραγε) Του είπα ότι θα πάω και εγώ για λίγες μέρα και έτσι, ακριβώς 6 χρόνια μετά από τότε που χαιρετηθήκαμε, θα ξανασυναντηθούμε. Πρόφτασε να θυμηθεί τα τριαντάφυλλα και τους Nerudες που μου έστειλε πριν 3 χρόνια (έτσι φαίνεται πως είμαστε εμείς, κάθε 3 χρόνια συμβαίνει κάτι) και μου έταξε απαγγελία ποιήματος του ποιητή. Πλάκα θα έχει να τον ξαναδώ. Ήθελα να΄ξερα τι θα πούμε μετά από τόσο καιρό. Συνήθως οι παρέες που χάνονται για τόσο καιρό, καταλήγουν να μιλάνε για τα επαγγελματικά τους ή για το παρελθόν. Αν στερέψει η συζήτηση, υπάρχει φυσικά πάντα ο καιρός.