αναμνηστικά Πελοποννήσου #3: λίγο έξω από τα Φιλιατρά
Για την ακρίβεια, στο χωριό Αγρίλη. Λέγεται "το κάστρο των Παραμυθιών" και χτίστηκε από τα χέρια του ελληνοαμερικανού γιατρού Χαράλαμπου Φουρναράκη (επί το καλλιτεχνικότερον: Harry Fournier), δημιουργού και του γνωστού relic "Ο πύργος του Άιφελ των Φιλιατρών". Για να θυμίζει σε όλους τα παραμύθια της γιαγιάς τους, λέει ο ίδιος.
Εγώ τώρα τι να πω? Ή μάλλον: Τι να πρωτοπώ?
Δεν έχω λόγια.
Αντ'αυτού λέω να καλέσω τον ηθικό αυτουργό της αλαλίας μου, να αναπτύξει το ζήτημα όταν κάνει κέφι.
(κλικ ον ίματζ 2 ενλάρτζ)
Labels: architecture, trips
posted by evee @ 7:20 PM
18 comments
18 Comments:
kati eixa akousei alla den borousa na to fantasto. Einai toso feugata pou einai sxedon sibathitika!
This comment has been removed by the author.
Υπάρχει το ίδιο κτήριο στη "Νεοελληνική Αρχιτεκτονική" του Δ. Φιλιππίδη ή δε θυμάμαι καλά?
Θα συμφωνήσω με τον general practitioner: νομίζω πως υπάρχει μία γραμμή που όταν το κιτς την υπερβεί [μου] γίνεται συμπαθές. ;)))
muse δεν θυμάμαι και εγώ για να πω την αλήθεια. Δεν αποκλείεται όμως. Δεν αποκλείεται καθόλου.
Συμφωνώ και με όλα τα περί κιτς και συμπάθειας. Εδώ όμως νομίζω ότι βρισκόμαστε μπροστά σε μια κλινική περίπτωση, κάτι δύσκολα κατηγοριοποιήσιμο: ένα "παλίμψηστο". Μπορείς να μιλήσεις για την πολυκατοικία (γιατί αυτό είναι αν κάνετε ζουμ στις φωτό) που μασκαρεύτηκε σε πύργο της Ντίσνευλαντ, να το πιάσεις συνασθηματικά, ότι ο τύπος το έκανε με τα χεράκια του, λίγο λίγο, εις μνήμην της γιαγιάς του και μπλαμπλα για τη δύναη της αφήγησης, τη συγκίνηση στην ενθύμηση των παλαιότερων γενεών, μα και να μιλήσεις για το μίγμα ρομαντισμού/μεγαλομανίας/ έλλειψης ουσιαστικής παιδείας/λογική do it yourself και το αμερικάνικο κλασικό "κάνεις το σπίτι σου ΟΠΩΣ το θέλεις ΟΠΟΥ το θέλεις"(βλ σπίτια ομογενών στο Αμέρικα), για όλα τα κλισέ του τύπου "τι είναι η Ελλάδα μας", για.. για.. για... ένα σωρό πράγματα. Αλήθεια, όταν πήγα είχα να πω τόσα πράγματα που τελικά δεν μπορούσα να πω τίποτα. Είναι αυτό που λέμε "με καθήλωσε".
;)
Αχ, η TULA... τουλάχιστον δεν είναι ροζ. Κάτι είναι και αυτό!
@muse:
(Υπάρχει το ίδιο κτήριο στη "Νεοελληνική Αρχιτεκτονική" του Δ. Φιλιππίδη ή δε θυμάμαι καλά?)
Όχι. Αλλά είναι εξώφυλλο σε μία πολύ γνωστή συλλογή για το κιτς ("Κάτι το ωραίον-μια περιήγηση στη νεοελληνική κακογουστιά", φίλοι του περιοδικού "ΑΝΤΙ", 1984). Τότε που η μεταπολίτευση ήταν στα χαι της και επιτέλους οι άνθρωποι ένιωθαν ελεύθεροι να κράξουν τη Χούντα, λες και είχαν εντοπίσει την πηγή του κακού.
Το θέμα με το Φουρναράκη (που δεν ήταν ελληνοαμερικανός - βλέπετε ούτε εμείς είμαστε η πηγή του κακού) αλλά επαρχιώτης φοιτητής στα ένδοξα Παρίσια, είναι ότι, με αυτό που έχει φτιάξει, βάζει δυναμίτη σε πολύ πιο σοφιστικέ έννοιες από το "κιτς". Θα επανέλθω, σε δικό μου χώρο, ελπίζω μετά το Σαββατοκύριακο:)
This comment has been removed by the author.
ελληνοαμερικάνος όχι δεν ήταν , αλλά θυμάμαι ότι μου είχες πει ότι αφού σπούδασε έζησε στην Αμερική
μάλλον κατάλαβες λάθος: είμαι σίγουρος ότι σου είχα πει για Παρίσι. Αν θυμάσαι... Η "άλλη" γενιά του '30 κλπ... :)
Από τη μία, υπήρχαν όλα αυτά τα σνομπ κωλόπαιδα με τις επαναστατικές πολιτικές ιδέες, τους πλούσιους μπαμπάδες και την εκλεπτυσμένη μοντερνιστική αισθητική. Ποιητές, Ζωγράφοι, Αρχιτέκτονες και τα σχετικά. Διαχειριστές του "τόπου", από κληρονομικό δικαίωμα.
Από την άλλη, υπήρχε "Εκείνος". Που αποφάσισε να γίνει κι αυτός Εθνικός Ευεργέτης, χωρίς να έχει καταλάβει πολύ καλά πώς γίνεται. Σιγά μην του μιλάγανε οι άλλοι που το είχαν μάθει από την κούνια τους...
Ο Φουρναράκης μπορεί να έχει γεμίσει τα Φιλιατρά με σαβούρα (Πύργος του Άιφελ, Υδρόγειος Σφαίρα σε δημόσιο χώρο, "Φουρναράκειο" Πολιτιστικό Ίδρυμα), αλλά ο τρόπος που το έκανε, "τυπολογικά", τουλάχιστον, δεν είναι διαφορετικός από τα Ιερά Τέρατα. Διαφορετικές ήταν οι καταβολές... Και απ' ό, τι φαίνεται, όλη αυτή η εκπαίδευση και η ζωή στο Παρίσι μάλλον πήρε διαφορετική τροπή από την προβλεπόμενη.
Η περίπτωσή του έχει ψωμί, σίγουρα...:D
θα έχουμε πάντα το Παρίσι που λέει ( :Ρ)
ναι ρε real θυμάμαι τα του παρισίου, αλλά μάλλον αποπροσανατολίσθην με την ατάκα σε ένα έργο "εις μνήμην του τάδε, ζωγράφου του καπιτωλίου των ΗΠΑ". Με κάτι τέτοια θαμπώνονται οι γκόμενες βλέπεις. ;)
Δεν ξέρω, έχω παρατηρήσει ότι όλος ο κόσμος που πέρασε μία τρυφερή φάση της ζωής του στο Παρίσι εφευρίσκει -αναγκαστικά- έναν "ιδιαίτερο" τρόπο για να το υπενθυμίζει στον εαυτό του και στους άλλους.
Αν πιάσω μικροιστορίες, μεταμοντέρνους αισθητικούς, κοινωνικούς ανθρωπολόγους και τα λοιπά, χαθήκαμε. Τουλάχιστον αυτός είχε πλάκα. Και επίσης δεν υπάρχει παιδί από την ευρύτερη περιοχή που να μην έχει τσιρίξει στους γονείς του να πάνε στο κάστρο, ξανά και ξανά...
αυτή την ασθένεια του Παρισιού το έχω παρατηρήσει και εγώ
και ναι, όντως είναι πολύ συμπαθής αυτός ο τύπος, νομίζω ότι όλοι το σκέφτηκαν αυτό. Νομίζω γιατί βγάζει κάτι λιγότερο επιτηδευμένο από όλους αυτούς τους μεταμοντέρνους αισθητικούς, κοινωνικούς ανθρωπολόγους κλπκλπ που λες. Η οριτζιναλιτέ πάντα κάνει γκελ. Ιδιαίτερα στα παιδιά. :)
Το καστρο αξιζει να υπαρχει στα Φιλιατρα. Αν καποιοι θελουν να απογυμνοσουν τα Φιλιατρα, τα οποια ειναι βασικα μια κουκιδα στο χαρτη, τοτε δικαιωμα τους. Ο ελληνας που το εχτισε θα μπορουσε να μην εχει γυρισει στην Ελλαδα και να τα τσεπονε στην αμερικη με τη δουλιτσα του.... Ποιος απο εμας θα εκανε οτι εκανε αυτος. κανενας.... Αλλα, εμεις σαν καλοι μαλακες μπορουμε να χαρακτηριζουμε το καστρο ως αναξιο... Οποιανου δεν του αρεσει, ας παει στο Παρισι γιατι εχει συνηθισει στη χλιδα!!! Εγω καταγομαι απο τα Φιλιατρα και τωρα σουδαζω αγγλια. Ελπιζω να φερω τα ελγινια μαρμαρα πισω.χα..χα.. Παροτι δεν εχω ζησει ποτε στα Φιλιατρα, το θεωρω τιμη μου να καταγομαι απο ακει. Αν δεν μου αρεσει κατι ειναι ο πυργος του eifel στο χωριο.. Αστειο, αλλα κακογουστο...
Ο Φουρναράκης μπορεί να έχει γεμίσει τα Φιλιατρά με σαβούρα (Πύργος του Άιφελ, Υδρόγειος Σφαίρα σε δημόσιο χώρο, "Φουρναράκειο" Πολιτιστικό Ίδρυμα)
grafis kapoy. xeris ti einai to Fournarakeio kai ti rolo paizei ston topiko politismo?
malon oxi parakalo enimerosoy kai meta pes to saboyra.
@ anonymous:
ναι, το ξέρω. Το καλοκαίρι στα εγκαίνια της έκθεσης για τον Ηλιόπουλο ήμουν όρθιος και μοίραζα σακούλες, και χαιρόμουν πραγματικά γι αυτό που συνέβαινε. Και έχεις δίκιο ότι το Φουρναράκειο δεν πρέπει να το βάζω μαζί με τη σαβούρα. Κάποιος νοιάστηκε. Αλλά οι καλές προθέσεις δεν φτάνουν - και το ξέρω αυτό πολύ καλά, επειδή έχω καταγωγή από την Κυπαρισσία και, έστω και μεγαλωμένος στην Αθήνα, δεν έχω ξεκόψει καθόλου. Δεν είμαι από αυτούς που κατεβαίνουν μόνο για διακοπές - παρακολουθώ από πολύ κοντά τα πράγματα.
Όπως είπα και πρίν, μου αρέσει πραγματικά η τρέλα που κουβαλούσε ο τύπος - χωρίς αυτήν δεν γίνεται ποτέ και τίποτα. Αλλά και με τίποτα δεν θα ήθελα να μένω σπίτι του.
Τα εγκαίνια της έκθεσης για τον Ηλιόπουλο έγιναν σε άλλο Σύλλογο και σε άλλο μέρος. Αν μοίραζες τσάντες τότε έδωσες και σε μένα μία.
Στο ΦΟΥΡΝΑΡΑΚΕΙΟ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΟ ΚΕΝΤΡΟ, έτσι λέγεται, και όχι Πολιτιστικό Ίδρυμα, εδρεύει ο ΜΟΡΦΩΤΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ ΦΙΛΙΑΤΡΩΝ «Ο ΠΥΡΣΟΣ», με τα πολλά του τμήματα, τα οποία είναι:
1. ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΙΚΗ ΛΕΣΧΗ στο ΦΟΥΡΝΑΡΑΚΕΙΟ. Και σε συνεργασία με το Δήμο υλοποιεί το πρόγραμμα του ΘΕΡΙΝΟΥ ΚΙΜΗΜΑΤΟΓΡΑΦΟΥ στο αίθριο του Δημαρχείου. Έχει διοργανώσει στο παρελθόν το 13ο Πανελλήνιο Φεστιβάλ Κινηματογράφου. Και αν σε φέρει ο δρόμος σου τώρα προς την Κυπαρισσία, από όπου κατάγεσαι, πετάξου μέχρι τα Φιλιατρά να δεις κάποια από τις ταινίες που παίζονται.……. και πού να δεις τα προηγούμενα χρόνια τι ταινίες έχουμε παίξει!!!
2. ΧΟΡΕΥΤΙΚΟ ΤΜΗΜΑ με πολλά τμήματα για παιδιά και ενήλικες και πολλές διακρίσεις σε τοπική και πανελλήνια κλίμακα.
3. ΣΚΑΚΙΣΤΙΚΟ ΤΜΗΜΑ με διακρίσεις και αυτό. Πρώτοι στη Μεσσηνία φέτος.
4. ΔΑΝΕΙΣΤΙΚΗ ΒΙΒΛΙΟΘΗΚΗ με άπειρα βιβλία για κάθε βιβλιόφιλο ή όποιον άλλο χρειάζεται κάποιο βιβλίο που διαθέτει. Εξέδιδε παλαιότερα την εφημερίδα « Φιλιατρινές Ώρες».
Στον χώρο του ΦΟΥΡΝΑΡΑΚΕΙΟΥ στεγάζεται και δραστηριοποιείται το Τριφυλιακό Ερασιτεχνικό Θέατρο (Τ.Ε.Θ. www.teth.gr ).
Μάθε, ενημερώσου σωστά και μετά γράψε χαρακτηρίζοντας….
Πολύ με πλήγωσες γιατί έχω δώσει μεγάλο κομμάτι της ζωής μου για όλα τα παραπάνω, πιστεύοντας ότι στην μοναξιά μιας μικρής επαρχιακής πόλης είναι ευτυχία να έχεις όλα αυτά. Και αυτά χάρη στον Άνθρωπο που εσύ χαρακτηρίζεις.. Εθνικό Ευεργέτη.. με ειρωνεία. Δεν θέλω να σου γράψω πιο πολλά, θέλω όμως να σε ρωτήσω γιατί δεν ασχολείσαι με την Κυπαρισσία που αγαπάς……
Σίγουρα ο Πύργος του Αϊφελ και το κάστρο των παραμυθιών είναι βλακείες. Ομως το Φουρναράκειο Πολιτιστικό κέντρο είναι μιά αξιόλογη προσφορά στον τόπο.
πράγματι
και εμένα οι φίλοι που κατάγονται από τα μέρη, αυτό έλεγαν
Post a Comment
<< Home