μικρά μαθήματα social intelligence

1. Ένα συγκροτημένο μυαλό φαίνεται πως είναι είδος εν εξαφάνιση. Υπάρχουν πολλοί άνθρωποι που δεν μπορούν να πουν ξεκάθαρα τι θέλουν. Και δεν εννοώ για τις σχέσεις τους αλλά για τις δουλειές τους. Μπορεί να μην έχουν βάλει σε τάξη τι θέλουν, μπορεί να το έχουν κάνει και να μην ξέρουν πως να το πουν (και όμως!)ή μπορεί να έχουν γεμάτο το μυαλό τους από φοβίες μην τους κοροιδέψεις/ρίξεις κλπ και να σου λένε άλλα αντί άλλων μέχρι να τους βγάλεις με το τσιγκέλι αυτό που κρύβουν επιμελώς. Τα κουβαδάκια σου και σε άλλη παραλία.

2. Η επαγγελματικότητα και οι ξεκάθαρες κουβέντες φαίνεται πως αποτελούν επίσης είδος προς εξαφάνιση. Η δουλειά του μηχανικού, και δη του αρχιτέκτονα αντιμετωπίζεται από κάποιους ταλαίπωρους ως κάτι αντίστοιχο του decorateur. Και όλοι δικαιούνται να έχουν γνώμη χωρίς να δίνουν σημασία στο τι λες, εκφωνώντας διαταγές προς την κατεύθυνσή σου και δεν υποψιάζονται μήπως έχουν λίιιγη παραπάνω βαρύτητα τα λόγια σου. Αν ήσουν γιατρός και να έβηχες σούζα θα καθόντουσαν . Σημειώνω εδώ ότι οι χειρότεροι πελάτες είναι οι ίδιοι οι μηχανικοί. Των υπολοίπων κλάδων δηλαδή. Και αυτό λόγω ημιμάθειας. Ά! Και τα σόγια. Ή κάποιος πελάτης στον οποίο κάνεις παρουσίαση και έχει φέρει και κάτι "φίλους του μηχανικούς". Μηχανολόγους ας πούμε. Εύχομαι ολόψυχα όλοι αυτοί να πάνε σε κάποιον που να κάνει ότι του λένε για να είναι ευτυχείς. Ο παππούς μου λέει ότι "το πρώτο σπίτι που θα φτιάξεις πούλα το, το δεύτερο νοίκιασέ το και στο τρίτο μείνε". Αυτοί αν θέλουν να ξεκινήσουν από το σπίτι για πούλημα καλώς να το κάνουν. Its a free country after all.

3. Το μόνο που δεν είναι είδος προς εξαφάνιση είναι το να θέλουν όλοι να κάνουν ομελέττα χωρίς να σπάσουν αυγά. Να κάνουν μια δουλειά χωρίς να την πληρώσουν, τουλάχιστον όχι όσο πρέπει, να βγάλουν από τη μύγα ξύγκι χτίζοντας ημιυπόγεια που στη συνέχεια θα ξεθάψουν από τον ακάλυπτο για να μείνουν εκεί όταν γεράσουν σαν τα ποντίκια ενώ τα παιδιά θα μένουν με την οικογένειά τους στο κυρίως σπίτι (όλοι μαζί, τι ωραία!) και όλα αυτά για ένα οικόπεδο κουτσουλιά και ένα σπίτι που (αν ήταν όλο ένα)στην καλύτερη θα χαρακτήριζες ως μέγεθος "άνετο". Τα απαραίτητα εκ του νόμου γκαράζ, αν υλοποιηθούν, στριμώχνονται για να γίνουν όλα αυτά, για να κάνουν χώρο για την "απαραίτητη" πισίνα που βεβαίως και είναι αναγκαία και μετά απορούν που σε καινούργιες περιοχές με μεζονέττες (βλ. Βριλήσσια) σήμερα έχει αρχίσει να παρατηρείται πρόβλημα παρκαρίσματος! Εμ όταν έχεις χωρέσει σε ένα οικόπεδο των Βριλησσίων 150μ2 με άδεια για μονοκατοικία 3 οικογένειες με όλα τους τα αυτοκίνητα (6 ας πούμε) και δεν έχεις αφήσει χώρο για παρκάρισμα, μεταφέροντας έτσι τη λογική της Κυψέλης, μην απορείς που σε λίγο θα έχεις τα προβλήματα της Κυψέλης. Χωρίς τα συν της κοντινής απόστασης από το κέντρο. Τα μεταξωτά βρακιά αγαπητοί θέλουν και επιδέξιους κώλους. Μιζέρια.

the remedy? set tour own limits.
Εύκολο να το λες, δύσκολο να το κάνεις. Γιατί τότε πρέπει να πονοκεφαλιάζεις για να βγάλεις άκρη με έναν τύπο της περίπτωσης 1, να συγχίζεσαι λέγοντας τα αυτονόητα σε έναν τύπο της περίπτωσης 2 και να προσπαθείς με τη λογική να συμμαζέψεις τον μικροαστό Καίσαρα της περίπτωσης 3. Βασικά, θέτεις τους όρους που εσύ κάνεις παιχνίδι και αν θέλει να παίξει έχει καλώς, αν όχι ας πάει αλλού. Μόλις το χωνέψεις αυτό για τα καλά, πράγμα που όταν είσαι στο χορό δεν είναι τόσο εύκολο, το'χεις.

ps: το post γράφτηκε κάτω από την ευφορία που έφερε η ξεκαθάριση (ΟΚ, almost) 3 θεμάτων που με κρατούσαν απασχολημένη το τελευταίο μήνα. Το μόνο σίγουρο είναι ότι αν κάτι λείπει σίγουρα είναι το όραμα, vision in other words. όχι για κάτι εξωπραγματικό. Για να πας ένα βήμα παραπέρα από εκεί που βρίσκεσαι σήμερα. Για τα prοjects λοιπόν: Η εξέλιξη του ενός θα δείξει. Ίσως το έδιωξα με την εμπειρία μου που ήρθε σε κόντρα με την άγνοια του σογιού, το δεύτερο συνειδητά το έδιωξα με με την εμπειρία μου που ήρθε σε κόντρα με την άγνοια του σογιού και για το τρίτο απλά δεν τέθηκε θέμα. DIY. Mετά την πρώτη σύγχιση, it feels good. Στους νέους μηχανικούς βλέπετε, στρέφονται κυρίως όσοι δεν θέλουν να πληρώσουν καθώς και όσοι θεωρούν ότι λόγω οικογενειακής γνωριμίας θα σε πατήσουν και θα πεις ευχαριστώ. To μέλλον ας δείξει ποιος έπραξε σωστά.