find Alex
από εδώ:
Στα ίχνη διεθνούς κυκλώματος παιδικής πορνογραφίας, ίσως του μεγαλυτέρου διακίνησης πορνογραφικού υλικού, βρίσκονται οι ελληνικές αρχές αξιοποιώντας στοιχεία της Ιντερπόλ.
Μέχρι στιγμής έχουν συλληφθεί 16 άτομα σε Βόλο, Άνδρο, Σκόπελο, Αλόνησο, Σκιάθο, Καλαμάτα, Θεσσαλονίκη και Αθήνα.
Μεταξύ των συλληφθέντων είναι ένας φωτογράφος, ένας οδηγός φορτηγού, καθώς και ένας γιατρός από τη Βέροια με την κατηγορία της κατοχής και της διακίνησης παιδικού πορνογραφικού υλικού. Ο γιατρός κατέβαλε χρηματική εγγύηση 6.000 ευρώ και αφέθηκε ελεύθερος.
Πέραν του προφανή, ένας ακόμη λόγος που χαίρομαι ιδιαίτερα για αυτή την είδηση είναι ότι αναφέρεται για πολλοστή φορά η Βέροια. Και χαίρομαι επειδή στη γνωστή υπόθεση της εξαφάνισης του Alex υπονοείται ότι άτομα με εξουσία ή κύρος στην τοπική κοινωνία συγκαλύπτουν την υπόθεση διότι εμπλέκονται σε κύκλωμα παιδεραστίας. Ελπίζω η ιστορία με τον προαναφερθέντα γιατρό να αποτελέσει την αφετηρία μιας ευρύτερης αποκάλυψης, απόνερα της οποίας θα βοηθήσουν και στην υπόθεση Αlex. Όχι, δεν νομίζω ότι ζει το παιδί. Μα είναι εντελώς απαράδεκτο να μη βρουν το σώμα του και να μην καταδικαστούν οι ένοχοι.
Το δε πρόστιμο των 6.000 ευρώ είναι αστείο. Ένα στοιχειώδες πρόστιμο στην εφορία είναι πολύ μεγαλύτερο.
posted by evee @ 12:15 AM
1 comments
1 Comments:
Η ΓΣΘ δεν είναι τσελεμεντές
Διάβασα σήμερα προσπαθώντας να βάλω τάξη στα pdf που έχω κατεβάσει κατά καιρούς, μια επιστολή στο British Journal of Psychiatry του Mike Slade (1) προς τους αξιοσέβαστους (έχουν δημοσιεύσει με τον Beck ένα σημαντικό Review για την αποτελεσματικότητα της ΓΣΘ στην Σχιζοφρένεια) Turkington και Kingdon και χάρηκα που κάποιος λέει επιτέλους το αυτονόητο. Επειδή κάποιος είναι ψυχίατρος, όσο έμπειρος, έξυπνος, ικανός κτλ. να είναι, δεν είναι αυτονοήτο ότι εκεί που δεν ξέρει τι να κάνει με τον σχιζοφρενή, να ανοίγει το βιβλίο των Turkington και Kingdon, να πιάνει 2-3 τεχνικές, να τις εφαρμόζει και να είναι μάλιστα και αποτελεσματικός. Το πιο εξωφρενικό είναι ότι οι συγγραφείς κλείνουν το άρθρο τους (2) με clinical implications που δίνουν: " general psychiatrists can improve the care of their patients with schizophrenia by using cbt techniques"(S.106). Αν και συμπληρώνουν "training in the use of those approaches need to be provided" (S.106) το νόημα είναι πάλι το ίδιο. Η ΓΣΘ δεν είναι μια συλλογή τεχνικών και το πόσο δύσκολο είναι να είσαι Ψυχίατρος και αναλυτής μας το έχουν πεί εδώ και πολλά χρόνια οι Ψυχαναλυτές. Ο Slade με πολύ εύστοχο τρόπο δίνει ένα παράδειγμα του πόσο δύσκολο είναι να απαντήσεις την ερώτηση του σχιζοφρενικού ασθενή "γιατρέ αν πάρω τα φαρμακά μου ?". Όσοι ενδιαφέρονται να διαβάσουν τα σχόλιά του ας ακολουθήσουν το link 1.
Δεν είναι μόνο δύσκολο αλλά και επικίνδυνο να χρησιμοποιείς τεχνικές. Δεν είναι μόνο ο Lyon (1994) που προειδοποιεί, όλοι μας που έχουμε ασχοληθεί με την ΓΣΘ (εγώ προσωπικά έχω βάλει πολλές φορές τις φωνές, σε εποπτευόμενους που συνέπεια του άγχους τους να ¨κάνουν κάτι" εφαρμόζουν τεχνικές χωρίς να διατυπώσουν (Case formulation)) ξέρουμε ότι η διατύπωση είναι ένα θεμελιώδες συστατικό της γνωσιακής θεραπείας και φυσικά αυτό αφορά και την θεραπεία σχιζοφρενικών ασθενών (Fowler, 1995). Ο προσδιορισμός των βασικών δυσλειτουργικών βασικών (πυρηνικών) πεποιθήσεων είναι μέρος της διαδικασίας της διατύπωσης και βασικός παράγοντας πρόληψης της υποτροπής. Οι μη εκπαιδευμένοι Ψυχίατροι (το ίδιο φυσικά ισχύει για τους "εκλεκτικούς¨Ψυχολόγους) δεν είναι σε θέση να προσδιορίσουν κανονικά τέτοιες πυρηνικές πίστεις στις διατυπώσεις περίπτωσής τους και δεν μπορούν να μοιραστούν την όλη διατύπωση με τον ασθενή. Άρα τι είδους θεραπεία μπορούν να κάνουν ?
Είναι πραγματικά ευχάριστο να βλέπω ότι η ΓΣΘ έχει τόση απήχηση που πολλοί θέλουν να την εντάξουν στο θεραπευτικό τους οπλοστάσιο. Αυτό που διάβασα σήμερα μου θύμισε τις μέρες του 1991 στην Αυστρία, όπου αποσβολωμένοι παρακολουθούσαμε τον εκπρόσωπό μας (ΓΣΘ) στις συνομιλίες με το Υπουργείο Υγείας για τον νέο νόμο περί Ψυχοθεραπείας να μας λέει ότι ότι επειδή οι γιατροί έχουν τόση δύναμη στο Κοινοβούλιο θα περάσουν στον νόμο μια διάταξη όπου και οι παθολόγοι θα αποκτούν το δικαίωμα να φέρουν τον τίτλο Ψυχοθεραπευτής μετά από μαι τρίμηνη εκπαίδευση. Τελικά τα καταφέρανε !
Στο ίδιο τεύχος του BJP ο Jeremy Holmes (3) λέει πιο ψύχραιμα ότι η Ψυχιατρική πληρώνει την βιολογικοποίηση των τελευταίων 20 ετών και ότι στις πρόσφατες δημοσιεύσεις για την αποτελεσματικότητα της ΓΣΘ στις ιερές αγελάδες της Ψυχιατρικής (4, 5) μάλλον αντιδρά επιπόλαια. Ο Holmes λέει με βρετανικό ύφος ότι "As a result, the academic base for psychotherapy in the UK is far less robust than it should be, ideally." Μάλλον το ίδιο ισχύει και για άλλες χώρες.
(1) http://bjp.rcpsych.org/cgi/reprint/178/2/180
(2) http://bjp.rcpsych.org/cgi/content/abstract/177/2/101 (Turkington, D. & Kingdon, D. (2000) Cognitive-behavioural techniques for general psychiatrists in the management of patients with psychoses. British Journal of Psychiatry, 177, 101-106.)
(3)http://bjp.rcpsych.org/cgi/reprint/177/2/93
(4)http://bjp.rcpsych.org/cgi/content/abstract/167/5/581?ijkey=2583472e2e4afe6dbbd1e684556c7422678317db&keytype2=tf_ipsecsha (Scott, J. (1995) Psychotherapy for bipolar disorder. British Journal of Psychiatry, 167, 581-588.)
(5) http://bjp.rcpsych.org/cgi/content/full/178/41/s164 ( J. SCOTT, J. (2001).Cognitive therapy as an adjunct to medication in bipolar disorder. Br. J. Psychiatry, 178 (41): s164 - s168. )
Lyon, H. M., Kaney, S. & Bentall, R. P. (1994) The defensive function of persecutory delusions. Evidence from attribution tasks. British Journal of Psychiatry, 164, 637-646
Fowler, D., Garety, P. & Kuipers, E. (1995) Cognitive Behaviour Therapy for Psychosis: Theory and Practice. The Wiley Series in Clinical Psychology. Chichester: John Wiley & Sons.
Αναρτήθηκε από ke στις 3:47 μμ
5 σχόλια:
Stavroula είπε...
Αγαπητέ Κώστα,
Χαίρομαι για τα σχόλια σου σε σχέση με το άρθρο, το οποίο τονίζει την σημασία της εκπαίδευσης στην Γνωσιακή-συμπεριφοριστική ψυχοθεραπεία. Η εκπαίδευση αυτή έχει συγκεριμένα κριτήρια, τα οποία πρέπει να πληρούνται, προκειμένου να εξασφαλίσουμε την παροχή ποιοτικών υπηρεσιών στους θεραπευόμενους μας. Λείπει από την χώρα μας ένα νομοθετικό πλαίσιο για την ψυχοθεραεία, το οποίο θα βάλει όρια σε απόψεις, οι οποίες κατά καιρούς εκφράζονται και στην χώρα μας σε σχέση με το πόσο εύκολα εφαρμόζεται η γνωσιακή-συμπεριφοριστική ψυχοθεραεία. Η σχιζοφρένεια αποτελεί μία χρόνια ψυχική διαταραχή. Η εκπαίδευση στην γνωσιακή-συμπεριφοριστική ψυχοθεραεία είναι το αυτονόητο βήμα για την παροχή αποτελεσματικότερων παρεμβάσεων. Στο βιβλίο μας για το IPT-(Απαρτιωτική ψυχολογική ψυχοθεραπεία Roder et al. 2007) τονίζουμε την σημασία της βασικής εκπαίδευσης στην Γ/Σ ψυχοθεραεία και της μετεκπαίδευσης στο πρόγραμμα από το ΙΕΘΣ ως βασικές προϋποθέσεις για την εφαρμογή του ομαδικού αυτού προγράμματος για τους σχιζοφρενείς. Το οφείλουμε στον εαυτό μας, στους δημιουργούς του προγράμματος (Brenner, Roder, Kienzle) αλλά πάνω απ' όλα στους ίδιους τους σχιζοφρενείς. Ειδάλλως κινδυνεύουμε να κάνουμε πειράματα.
Σταυρούλα Ρακιτζή
Dipl.-Psych. Ψυχοθεραπεύτρια γνωσιακής-συμπεριφοριστικής κατεύθυνσης
1 Ιανουάριος 2008 10:09 πμ
Σταυρούλα είπε...
Δυστυχώς η Γ/Σ Ψυχοθεραπεία θεωρείται από ορισμένους ειδικούς ψυχικής υγείας ως ένα βιβλίο μαγειρικής που το ανοίγουν με τις ορέξεις τους..! Βέβαια όσοι έχουν εκπαιδευτεί στη Γ/Σ Ψυχοθεραπεία γνωρίζουν πολύ καλά ότι είναι μια άρτια προσέγγιση με δομή, ουσία και αποτελεσματικότητα και όχι ένα σύνολο τεχνικών. Με ενοχλεί όταν αρκετοί συνάδελφοι εκφράζουν σχόλια και καταλήγουν σε συμπεράσματα, επειδή διάβασαν ένα βιβλίο σχετικά με τη Γ/Σ Ψυχοθεραπεία. Οι ειδικοί υγείας έχουν συχνά την ίδια στάση και εκεί τα πράγματα γίνονται πιο δύσκολα λόγω του κοινωνικού κύρους που συνοδεύει την ιδιότητά τους. Είναι καλό να είμαστε προσεκτικοί και να μην παρουσιάζομαστε ως παντογνώστες. Διαφορετικά, δε θα μιλάμε πλέον για ποιότητα στην παροχή υπηρεσιών προς τους θεραπευόμενούς μας ή για εκπαιδευτικά προγράμματα ειδικεύσεων, αλλά για ταμπέλες επίδειξης άνευ περιεχομένου.
3 Ιανουάριος 2008 2:18 πμ
taras1 είπε...
Γνωσιακές-συμπεριφοριστικές μέθοδοι τραιναρίσματος επεξεργασίας αρνητικών σκέψεων, πεποιθήσεων και ενδιάμεσων πεποιθήσεων (προέλευσης Α. Beck)
1. Εντοπισμός αρνητικής σκέψης (π.χ. μήπως δεν είναι γνωσιακή θεραπεία, αλλά θεραπεία της κυράς μας της μαμμής). Καταγραφή της. Σε περίπτωση μη εντοπισμού συγκεκριμένης αρνητικής σκέψης, γίνεται συζήτηση για αρνητικές σκέψεις των παχύσαρκων, έστω και αν ο θεραπευόμενος είναι πετσί και κόκαλο.
2. Παρουσίαση στον θεραπευόμενο ενός φύλλου χαρτιού με παιδαριώδη σχηματική απεικόνιση και επεξήγηση αρνητικών σκέψεων, με τίτλους που δεν βγάζουν κανένα νόημα. Συζήτηση αδυναμίας του θεραπευόμενου να καταλάβει τι διάολο σημαίνουν αυτά. Διαβεβαίωση του θεραπευτή ότι 99 στους 100 ασθενείς του (SIC) καταλαβαίνουν με την πρώτη περί τίνος πρόκειται και συνεργάζονται καταγράφοντας σκέψεις τους. Επίκληση του επιχειρήματος ότι και στο Ινστιτούτο χρησιμοποιούν την ίδια σελίδα.
3. Πρόταση για βιβλιοθεραπεία. Υπόδειξη βιβλίων, που μιλούν όμως για γνωσιακή θεραπεία και όχι εκείνη της κυράς μας της μαμμής. Συνειδητοποίηση από τον θεραπευόμενο ότι έχει μπόλικες αρνητικές σκέψεις. Καταγραφή τους. Παρουσίασή τους στο θεραπευτή. Αμηχανία του θεραπευτή («Μα εγώ μετά βίας βγάζω μία αρνητική σκέψη από τους πελάτες μου και εσείς μου φέρατε τόσες!»–Θα κάνει πως ξέχασε τι έλεγε προηγουμένως για τους 99 στους 100).
4. Υπόδειξη στο θεραπευόμενο να βάλει σε διαφορετικές στήλες τις αρνητικές σκέψεις και να συμπληρώσει όλες τις στήλες (Assumptions, ενδιάμεσες αρνητικές σκέψεις, πεποιθήσεις, ενισχυτικά γεγονότα για την εμπέδωση των πεποιθήσεων, αμφισβήτηση, εναλλακτική πρόταση, πως αισθάνεσαι μετά την πρόταση που έκανες εσύ ο ίδιος). Αφιέρωση ειδικής συνεδρίας για την διευκρίνιση ότι core beliefs ερμηνεύεται στα ελληνικά «πυρηνικές πεποιθήσεις» και όχι «κεντρικές πεποιθήσεις». Επεξήγηση ότι έτσι το ερμηνεύουν στο Αιγινήτειο και επομένως έτσι είναι η ελληνική γλώσσα. Παράθεση επιχειρήματος ότι core ερμηνεύεται μόνο πυρήνας, πυρηνικό, στο αγγλοελληνικό λεξικό Divry’s (=Γεωργίου Κωνσταντοπούλου εκ Δίβρης).
5. Χωρίς να εξεταστούν οι ήδη εντοπισθείσες αρνητικές σκέψεις, ψάχνουμε και για άλλες. Αναπομπή της λίστας στο θεραπευόμενο με υπόδειξη για πιο γεωμετρικά καλαίσθητη σχεδίαση των στηλών των βαθμών επεξεργασίας κάθε αρνητικής σκέψης. Επανυποβολή στο θεραπευτή σε επόμενη συνεδρία.
6. Self disclosures του θεραπευτή προς το θεραπευόμενο, ώστε ο τελευταίος να καταλάβει τι λάθη κάνει και να τα γράψει. Να γράψει και τις αμφισβητήσεις που θα κάνει ο ίδιος στις δικές του αρνητικές σκέψεις, καθώς και πόσο ωραία νιώθει τώρα που έκανε τη δουλειά όλη μόνος του.
7. Συζήτηση, κατόπιν απορίας του θεραπευόμενου για την Judith Beck και το Βιβλίο της Εισαγωγή στη Γνωσιακή Θεραπεία-Cognitive Therapy, Basics and Beyond, ως προς ανάγκη δόμησης της συνεδρίας, εξαγωγή συμπερασμάτων, σύνδεση με την προηγούμενη συνεδρία, ανάγκη να συνοψίσει ο θεραπευόμενος στο τέλος της θεραπείας τι κατάλαβε και τι δεν κατάλαβε, διαδικασία με οποία οδηγούμαστε από την αρνητική σκέψη στην ενδιάμεση πεποίθηση και μετά στην πεποίθηση. Θα πρέπει να εξηγηθεί στο θεραπευόμενο (αφού συμπληρωθούν τουλάχιστο 65 ώρες συνεδριών) ότι αυτά δεν είναι απόλυτα («Ναι, υπάρχουν ορισμένοι άκαμπτοι συνάδελφοί μου που ακολουθούν αυτή τη δομημένη τεχνική. Όμως έχει γραφτεί – πού; στον Τηλεθεατή;- ότι αυτό κουράζει τους ασθενείς, και πράγματι όλοι οι ασθενείς μου, μου έχουν έρθει παρακαλώντας με, ικετεύοντάς με να μιλάμε ελεύθερα γιατί δεν αντέχουν αυτή τη δόμηση. Εγώ επειδή ενδιαφέρομαι πραγματικά για αυτούς και τους αγαπάω, δεν κάνω δόμηση, για το καλό τους»)
8. Συζήτηση για άλλο είδος θεραπείας που έμαθε ο θεραπευτής ότι κάνουν στο εξωτερικό, και το οποίο έχει σχέση με τη γνωσιακή θεραπεία επειδή δίνει απαντήσεις π.χ. γιατί ο ασθενής νιώθει κατώτερος, ή ότι τον δουλεύουν.
9. Ανακάλυψη ότι υπάρχουν στο φάκελο του θεραπευτή πολλές δεκάδες αρνητικών σκέψεων που λιμνάζουν επί μήνες, χωρίς να έχουν συζητηθεί. Επιχειρήματα για ανατροπή των ισχυρισμών του θεραπευόμενου («Μα εσείς φταίτε για τη διαχείριση του χρόνου, εγώ απλώς συζητάω αυτά που φέρνετε εσείς στη συνεδρία! Κοιτάξτε πως χαμογελάω σαν αυθόρμητο παιδί!»).
10. Ο θεραπευόμενος θα μπορούσε να επικοινωνήσει με με e-mail με άλλο γνωσιακό συμπεριφοριστικό θεραπευτή, πρώην μπάτσο, και να λάβει την απάντηση («Στη γνωσιακή θεραπεία υπάρχει πάντα δομή, επαγγελματικότητα και πάντοτε σαφής χρονικός ορίζοντας»). Η φράση «σαφής χρονικός ορίζοντας», μπορεί να χτυπήσει σαν καμπάνα στο μυαλό του θεραπευόμενου. Επικοινωνία με το θεραπευτή του.
11. Ο θεραπευτής μπορεί να στείλει μήνυμα SMS στο θεραπευόμενο, να μη ζητάει σαφή χρονικό ορίζοντα, επειδή «έχει διαταραχή προσωπικότητας» (πρώτη φορά να του το πει με SMS) και επομένως έχει «πολλή, πολλή, πολλή δουλειά ακόμα!»
12. Ο θεραπευτής, χωρίς να ακολουθήσει τη μέθοδο που περιγράφει η Judith Beck, για μετάβαση από αρνητικές σκέψεις σε ενδιάμεσες πεποιθήσεις, πρέπει να πετάξει στη μούρη του θεραπευόμενου ό,τι «πυρηνικές» πεποιθήσεις πρέπει να έχει (προσέξτε –όχι «έχει») ο θεραπευόμενος, αφού του έχει διαγνώσει τη συγκεκριμένη διαταραχή (ίσως να είναι η συγκεκριμένη διαταραχή που έχει αναλάβει σαν εργασία να παρουσιάσει σε ομήγυρη εκλεκτών θεραπευτών, οπότε ο πελάτης γίνεται guinea pig). Έτσι, θέλει δεν θέλει, ο θεραπευόμενος έχει δύο επιλογές ή να κάνει το θύμα, αποδεχόμενος πεποιθήσεις που δεν του πάνε, ή να πάει αλλού. Μπορεί ο θεραπευόμενος να ρωτήσει με e-mail μια άλλη θεραπεύτρια τι να κάνει. Σε μια τέτοια περίπτωση, εκείνη θα πρέπει να του απαντήσει, μεταξύ άλλων, ότι «πρέπει να συζητήσετε το θέμα με το θεραπευτή σας. Αν πάτε σε άλλο θεραπευτή μην παραλείψετε να του αναφέρετε το λόγο διαφωνίας σας με τον προηγούμενο».
13. Ο λόγος του προηγούμενου είναι προφανής. Για την περίπτωση που ο θεραπευόμενος το κρύψει από το νέο θεραπευτή του, θα πρέπει να ζητηθεί εκ των προτέρων από τους συναδέλφους να δείξουν συναδελφική αλληλεγγύη. Κανένας δεν πρέπει να δέχεται άνθρωπο που υποτίμησε τη διάγνωση και διαδικασία –καλή ή κακή- άλλου συναδέλφου.
14. Μπορεί να γίνει δεκτό αίτημα του θεραπευόμενου για γνωσιακή-συμπεριφοριστική θεραπεία μέσω μερικών e-mails, επι αμοιβή. Φυσικά στην αμοιβή περιλαμβάνονται 40 λεπτά για τη λήψη του μηνύματος και άλλα 40 λεπτά για την αποστολή της απάντησης, επειδή το computer του θεραπευτή είναι αργό και καθυστερεί στην πρόσβαση στο Ιντερνέτ και θα το αλλάξει ….. το Μάιο. Το περιεχόμενο των απαντητικών μηνυμάτων πρέπει να περιέχει μόνο διευκρινιστικές ερωτήσεις, χωρίς να οδηγεί σε κάποιο γνωσιακό συμπέρασμα. Παράλληλα να του μαθαίνει μερικά κόλπα για να θυμάται ονόματα (π.χ. για να θυμάσαι τον Γαβριήλ Γαβριηλίδη, να έχεις στο μυαλό σου το ΓΑΒ-ΓΑΒ του σκύλου).
15. Θα πρέπει να καταγγελθεί σαν απαράδεκτη η άποψη της Judith Beck, σύμφωνα με την οποία «είναι δυνατόν να υπάρχει και αρνητική σκέψη που να είναι αληθινή και στην περίπτωση αυτή ο θεραπευτής αντί να την αμφισβητεί, βοηθάει τον θεραπευόμενο να επιλύσει το βασικό του πρόβλημα». Αυτό φέρνει σε δύσκολη θέση το γνωσιακό θεραπευτή που έχει σαν στόχο του να δουλεύει μόνο από τα συγκεκριμένα γνωστικά λάθη, τα οποία έχουμε μάθει απέξω κι ανακατωτά. Διαφορετικά ανοίγει το κουτί της Πανδώρας και ….. Δεν είναι δουλειά του γνωσιακού θεραπευτή να ασχολείται με άλλο πρόβλημα (π.χ. αν έχασε τη δουλειά του ο θεραπευόμενος) εκτός από το να τον βοηθήσει να συνειδητοποιήσει τις στάνταρντ αρνητικές σκέψεις που κάνει.
16. Μπορεί τέλος να ανακαλύψει ο θεραπευτής (με καθυστέρηση 3 μηνών) ότι έχει ξεχάσει συγκεκριμένο κείμενο, το οποίο είχε υποσχεθεί να διορθώσει ως προς τη διαδικασία των αρνητικών σκέψεων. Τότε του λέγει «α νόμιζα ότι τα κάνατε με άλλο θεραπευτή το καλοκαίρι!».
17. Τελευταίο επιχείρημα, μετά από 70 ώρες συνεδριών, ο θεραπευτής μπορεί να πει «ε, αν τελικά δεν είστε ευχαριστημένος από την προσέγγισή μου, μπορείτε να πάτε σε άλλο θεραπευτή» (έχοντας βέβαια φροντίσει να σαμποτάρει επιτυχώς μια παρόμοια προσπάθεια προσέγγισης άλλου θεραπευτή). Αν ο θεραπευόμενος ζητήσει από το θεραπευτή του να του συστήσει κάποιον άλλον, εκείνος πρέπει να κάνει πως δεν ξέρει κανέναν. Μπορεί να προσποιηθεί μόλις γύρισε από σπουδές που έκανε στη Μαδαγασκάρη και δεν ξέρει ούτε έναν.
18. Οι θεραπευτές δεν πρέπει να νιώθουν άσχημα όταν διαχειρίζονται αρνητικές σκέψεις με αυτό τον τρόπο. Με τη διαδικασία αυτή ο θεραπευόμενος θα ξεχάσει την αρχική αιτία που τον ενοχλούσε και θα έχει αγανακτήσει με το θεραπευτή του (=θα μπορούσε να αποτελέσει κάποια βερσιόν ομοιοπαθητικής!) Επίσης, όταν ο θεραπευόμενος πάψει να αγανακτεί κατά του θεραπευτή (που δεν δίνει λογαριασμό σε κανένα και δεν νιώθει ποτέ άσχημα για το «έργο» του), σημαίνει ότι είναι κοντά στο τέλος της θεραπείας.
19. Γενικά ο Γνωσιακός θεραπευτής πρέπει να είναι ένα αυθόρμητο παιδί, απαλλαγμένο από οποιοδήποτε αίσθημα ενοχής, ευχάριστο στην παρέα του, που θα αντιμετωπίζει τα πάντα με ένα χαμόγελο και δεν θα κρατάει άσχημες σκέψεις στο κεφάλι του.
15 Ιούνιος 2008 7:09 πμ
trypas είπε...
ergrearg ggrr στις 11/5/2006, 10:29
Κοιταξε από ότι καταλαβαινω το προβλημα σου είναι ο θεραπευτης και αυτό συμπαρασυρει και τη μεθοδο.
Η γνωσιακη είναι η Νο1 μεθοδος τα τελευταια χρονια αλλα μαλλον επεσες σε μ****α ψυχολογο που βαριεται η περασε τα μαθηματα με σκονακι.
Μην κολλας σε αυτό και αν δεν θες να τον δεις παλι τον θεραπευτη η πηγαινε σε αλλον η καντο μονος σου αφου μετα από 70 ωρες κατι θα καταλαβες
Εγω σου προτεινω το βιβλιο «ανακαλυπτοντας ξανα τη ζωη» του YOUNG εκδοδεις πατακη αυτος είναι μαθητης του ΜΠΕΚ και μιλαει για δεκα προβλημα συμπεριφορας καπου θα βρεις και το δικο σου αλλα το μεγαλο μυστικό είναι να ακολουθεις κατά γραμμα αυτά που λει και τα βηματα που σου λεει να κανεις θα τα κανεις ώστε να εχουν μια συνεχεια όχι ένα τωρα το άλλο σε ένα μηνα αυτά που σου λενε να γραφεις θα τα γραφεις συνεχεια για το κάθε προβλημα την κάθε αρνητικη σκεψη θα προσπαθεις να την ανατρεψεις πολλες φορες και αυτό θα περασει στον εγκεφαλο σου
Η γνωσιακη διδασκετε στα πανεπιστημια παντου δεν είναι μ*****ς ολοι αυτοι οσο γελοια και να σου φαινεται λειτουγρει
Δεν ειμαι ψυχολογος αλλα αντιμετωπισα προβλημα το οποιο το λυνω και το εξαφανιζω καθημερινα με κοπο και επιμονη αλλα αξιζει.
Αν θες κατι άλλο εδώ ειμαι
kostas_athens στις 11/5/2006, 01:04
Κατ αρχήν να εξηγήσω και να ξεκαθαρίσω οτι δεν ειμαι ψυχολόγος και επιπλεον δεν ξερω το συστημα αυτο καθολου.
Αρα σου λεω προσωπικες μου γνωμες και μιλαω σαν ασχετος.
Στο προφίλ μου όμως θα δεις οτι δεν ειμαι και τοσο άσχετος. Απλα δεν εχω σπουδασει.
Εγω προσωπικά πιστευω οτι το βασικοχαρακτηριστικο του θεραπευτει που σου "παει " ειναι το να μην κανει καμμια απολυτως εκτίμηση. Θετική η αρνητική.
Αν κανει τότε είτε ειναι πολυ στις κακες του είτε δεν ξερει πως να αντιμετωπισει το προβημα σου είτε το έχει ο ίδιος και δεν τα εχει καταφερει με αυτο.
Οποτε με αυτο το πραγμα γνώμονα, παιρνεις δρόμο
Σε εμενα θα μου εφτανε για να φύγω η
...διαβεβαιωση θεραπευτή ότι 99 στους 100 ασθενείς του (SIC) καταλαβαίνουν με την πρώτη περί τίνος πρόκειται και συνεργάζονται καταγράφοντας σκέψεις τους...
Γιατι σε συγκρινει με αλλους και αυτο ειναι εκτίμηση.
και το πιο κατω ειναι εκτίμηση:
...εγώ μετά βίας βγάζω μία αρνητική σκέψη από τους πελάτες μου και εσείς μου φέρατε τόσες...
Μου κακοφαιενται το να ανοιγει καποιος πληγες στον ενδιαφερομενο και να ανοιγει και να ανοιγει χωρις να κλεινει και καποια.
Προτιμαω να πιανει ενα θεμα και να το ξεμπερδευει. Αλλα δεν ειμαι απολυτος σε αυτο.
...Μα εσείς φταίτε για τη διαχείριση του χρόνου... = εκτίμηση
«έχει διαταραχή προσωπικότητας»
= εκτιμηση
έχει «πολλή, πολλή, πολλή δουλειά ακόμα!»
= εκτίμηση
«πυρηνικές» πεποιθήσεις πρέπει να έχει ο θεραπευόμενος, =εκτιμηση
αφού του έχει διαγνώσει τη συγκεκριμένη διαταραχή (απο την στιγμη που το ανακοινωνει στον ενδιαφερομενο οτι εχει την ταδε διαταραχή ειναι εκτίμηση).
Το αν σε αμφισβητει ειναι εκτιμηση αλλα ειναι καπως σχετικο εδω γιατι μπορει να ειναι θεμα της τεχνκης. Δεν ξερω και δεν επιμενω. απλα αν ποτε εκανα κατι τετοιο θα το εκανα σαν τελικό τεστ για να δω οτι ολα πανε καλα.
Εγω πιστευω βαθεια οτι το κλειδι στο να βοηθησεις καποιον ειναι να μην κρίνεις καθολου τον άλλο με κανενα απολυτως τροπο (Αρα και να μην τον συμβουλέψεις). Απο εκει και περα αν δεν βρεις κατι καλυτερο για να κρινεις θεραπευτές χρησιμοποίησε αυτο.
18 Ιούνιος 2008 5:11 πμ
thyma είπε...
Παραθέτω μια υπεύθυνη απάντηση από επιστήμονα αδιαμφισβήτητου κύρους:
Απάντηση από το DepNet
Θα ήθελα με την ευκαιρία του μηνύματός σας να σημειώσω ότι κατά την γνώμη μου η γνωσιακή - συμπεριφορική ψυχοθεραπεία δεν είναι μια θεραπεία των "ψυχολόγων" οι οποίοι τώρα τελευταία την ανακάλυψαν και την συστήνουν για πάσα νόσο.
Κατ'αρχάς να επισημάνω ότι ο θεμελιωτής της, ο Aaron Beck, είναι Αμερικανός ψυχίατρος και ανέπτυξε την θεραπεία στο Πανεπιστήμιο της Penssylvania στις αρχές της δεκαετίας του 1960, κυρίως για την θεραπεία της κατάθλιψης και στην συνέχεια για την θεραπεία των διαταραχών άγχους.
Σημαντική συμβολή στην θεμελίωση της θεραπείας είχε η κόρη του Judith Beck η οποία είναι κλινικός ψυχολόγος στο τμήμα Ψυχιατρικής του ίδιου Πανεπιστημίου. Αυτό που διακρίνει τους θεραπευτές αυτής της ψυχοθεραπείας είναι η σημαντική κλίνική πείρα, δηλαδή η επί χρόνια ενασχόλησή τους με πραγματικούς ασθενείς οι οποίοι πάσχουν από σχετικά προβλήματα τα οποία μπορούν να θεραπευθούν με αυτή την θεραπεία. Αν και οι ψυχίατροι, εκ του αντικειμένου τους (ιατρική ειδικότητα με εξειδίκευση στην διάγνωση και θεραπεία των ψυχιατρικών διαταραχών) πληρούν συνήθως αυτό το κριτήριο, πολλοί ψυχολόγοι που δουλεύουν στην Ελλάδα δεν το πληρούν κατά την γνώμη μου, αφού το αντικείμενο των σπουδών τους δεν είναι η διάγνωση και θεραπεία νοσημάτων (αυτό το αντικείμενο καλύπτεται από τις ιατρικές σχολές).
Αυτό σημαίνει ότι οι ψυχολόγοι οι οποίοι είναι σε θέση να θεραπεύσουν ασθενείς πρέπει απαραιτήτως να έχουν σημαντική κλινική πείρα και τέτοια πείρα αποκτάται είτε με εργασία πολλών ετών στο εξωτερικό είτε με εργασία σε ψυχιατρικά τμήματα ή κέντρα ψυχικής υγείας κ.λ.π όπου και υπάρχει δυνατότητα εξέτασης και παρακολούθησης ασθενών με επίβλεψη.
Δεν γνωρίζω σε ποιο κέντρο αναφέρεστε αλλά από την περιγραφή που μου δίνετε μάλλον βγάζω το συμπέρασμα ότι πρόκειται για κάποιο μεταπτυχιακό πρόγραμμα το οποίο προφανώς δεν μπορεί να ανταποκρίνεται σε αυτή την περιγραφή, τουλάχιστον για τον θεραπευτή που αναφέρετε. Σίγουρα υπάρχουν ανάγκες εκπαίδευσης αλλά ίσως θα έπρεπε να το γνωρίζετε αυτό εκ των προτέρων, ιδιαίτερα μάλιστα αν πληρώνατε για την υπηρεσία αυτή.
Φυσικά παρόμοια περιστατικά μου έχουν αναφερθεί από διάφορους ασθενείς οι οποίοι επισκέφθηκαν ιδιώτες ψυχολόγους στα γραφεία τους, τις περισσότερες φορές νομίζοντας ότι είναι γιατροί. Πιστεύω ότι ο κλάδος των ψυχολόγων θα ωφελούταν σημαντικά εάν προσπαθούσε να διασφαλίσει με αυστηρά κριτήρια ποιος μπορεί να ασκεί κλινικό έργο και τι είδους έργο, ιδιαίτερα σε μέρη, όπως τα ιδιωτικά γραφεία, στα οποία δεν υπάρχει καμιά απολύτως επίβλεψη.
Για να μην κατηγορηθώ ότι μεροληπτώ υπέρ των γιατρών, να αναφέρω ότι όπως και οι ψυχολόγοι πολλές φορές προφασίζονται τους γιατρούς χωρίς να είναι, έτσι υπάρχουν και γιατροί οι οποίοι προφασίζονται τους ειδικούς στην θεραπεία ψυχιατρικών διαταραχών χωρίς να γνωρίζουν το αντικείμενο και κατά παράβαση της ιατρικής δεοντολογίας. Αναφέρομαι στους νευρολόγους, οι οποίοι εκμεταλλευόμενοι την σύγχυση του κόσμου για τα ψυχιατρικά προβλήματα, αναλαμβάνουν την "θεραπεία" κατάθλιψης και αγχωδών διαταραχών κυριολεκτικά στου κασσίδη το κεφάλι. Ευτυχώς, οι περισσότεροι σοβαροί νευρολόγοι αρνούνται την θεραπεία αυτών των προβλημάτων και παραπέμπουν τους ασθενείς σε ψυχιάτρους.
Είναι σαφές ότι τη σήμερον ημέρα καλό είναι ο κάθε άνθρωπος να μην εμπιστεύεται την υγεία του σε όποιον δηλώσει ότι μπορεί να τον κάνει καλά, αλλά να επιλέγει με προσοχή και ύστερα από έρευνα.
Με εκτίμηση,
Πέτρος Σκαπινάκης
Post a Comment
<< Home