Wednesday, September 17, 2008

κατοικία στα Γιάννενα: μέρος 2

Συνέχεια από εδώ


Τα σχέδια για την άδεια βγήκαν. Ήταν το πρώτο ολοδικό μου θέμα όπως είχα ξαναπεί, πήρα το θέμα εξαιρετικά σοβαρά και ξετινάχτηκα να δουλεύω τα σχέδια σε περίοδο Χριστουγέννων για να είναι έτοιμα the sooner the better. Ως καλό στραβάδι, προτίμησα να κάνω υπεβολική δουλειά παρά να λείπει κάτι. Αποτέλεσμα? Πρέπει να ήταν από τις λίγες φορές που είχαν δει τέτοια σχέδια στην πολεοδομία. Μπερδεύτηκαν και δεν ήξεραν τι να πρωτοκοιτάξουν. Είχα σημειώσει από τις υδρορροές και τις ρύσεις για τα νερά, μέχρι στάθμες και διαστάσεις παντού (παντού όμως, ακόμη και εκεί που δεν χρειαζόταν), άφθονη παπάρα, σκιές, κατακλίσεις, πανηγύρι κομπλέ. Α! Και έγχρωμα σχέδια φυσικά.
Κοντός ψαλμός αλληλούια η άδεια εντάξει, μπορούσαμε να αρχίσουμε την κατασκευή. Είχα καταληφθεί από περιέργεια, ανυπομονησία και μαζί και τρομερό αίσθημα ευθύνης. Ανησυχία. Γνωρίζω πολύ καλά τις αηδίες που συμβαίνουν στην κατασκευή, είχα μυριστεί ότι θα έπαιρναν μαστόρους που ήταν γνωστοί και όχι απαραίτητα καλοί και το σπίτι αυτό δεν ήταν σαν το μέσο επαρχιακό σπίτι που έφτιαχαν συνήθως. Μήπως έβγαινε μια μεγάλη πατάτα?

Πήρα την απόφαση να κάνω ότι γίνεται από μεριάς μου. Κατασκευαστικά σχέδια, επισκέψεις, συνεννόηση με τα μαστόρια και τους ιδιοκτήτες συνεχώς. Και να ρωτάω για συμβουλές από εμπειρότερους βεβαίως. Όταν πήγα στο οικόπεδο για τη χάραξη, ευτυχώς είχα μαζί μου και συγγενή μηχανικό με εμπειρία σε κατασκευές. Το post που ακολούθησε της χάραξης στο οικόπεδο ήταν αποκαλυπτικό.



Τα μπετά έπεφταν και έπεφταν...



Και ο μπετατζής απεδείχθη πράγματι λίγος. Τζάμπα οι λεπτομέρειες ή τα σκίτσα μου για αυτή την περίφημη προεξοχή του ενός όγκου και την "περίεργη στέγη". Πρέπει να του την εξήγησα πάνω από 5 φορές. Με ότι μέσο διέθετα πρόχειρο. Άσε που εκείνον το ρημάδι τον δονητή (μηχάνημα που δονεί το μπετόν κατά τη σκυροδέτηση για να κάτσει ομοιόμορφα το μίγμα μπετόν-χαλίκια γύρω από τα σίδερα) δεν τον χρησιμοποιούσε με ζέση που του άρμοζε. Χρειαζόντουσαν μερεμέτια.






Έπρεπε φυσικά να περάσουμε το απαραίτητο σκηνικό "έχετε σχέδια, σκίτσα, σας το εξηγώ, σας δείχνω μακέττες, τι άλλο να κάνω? να το καλουπώσω εγώ?" (με τη γκρίνια)/ μα δεν έχουμε ξανακάνει κάτι τέτοιο/ ε, καιρός να κάνετε κάτι μοναδικό, κάτι που θα έχετε το δείχνετε μετά. Εξάλλου μόνο οι καλοί μαστόροι είναι ικανοί να ξεφεύγουν από το αναμενόμενο, δεν μπορώ να πιστέψω ότι δεν έχετε ξανακάνει κάτι ανάλογο?(με το φιλότιμο)/μας παιδεύεις, γιατί να μην το απλοποιήσουμε λιγάκι?/ τέλος πάντων, αυτά λένε τα σχέδια, αυτά εγκρίθηκαν, ως μηχανικός δεν μπορώ να ξεφύγω από αυτό (με το authority). Το ότι δεν ζήταγα χάρη αλλά να γίνει απλώς η δουλειά που είχε συμφωνηθεί ήταν γνωστό. Αλλά στα μαστόρια δεν πας πολύ κόντρα. Δεν θες να σε αφήσουν σύξυλο και να ψάχνεσαι.

Με τα πολλά, τα καταφέραμε. Φιου! Όμορφα. Κάντε χώρο για τα τούβλα.

Labels:

|

4 Comments:

At 9/18/2008, Anonymous Anonymous said...

Συγχαρητήρια! Αν μετράει η γνώμη ενός άσχετου μου άρεσαν τα σχέδια.

 
At 9/18/2008, Blogger evee said...

exiledinberlin σε ευχαριστώ πάρα πολύ

Γιατί να μην μετράει η γνώμη σου? Μην τρελαθούμε

 
At 9/18/2008, Blogger Lucretius said...

Έτσι! Χτύπα τους αλύπητα! Δεν θέλουν παρακάλια οι μπετατζήδες. Υπάρχει καμία φωτογραφία που να δείχνει όλο το κτίριο;

 
At 9/18/2008, Blogger evee said...

με τις φωνές δεν πετυχαίνεις τίποτα

θα μείνεις χωρίς συνεργείο, στην επαρχία δε που η πιάτσα είναι μικρή, οι υπόλοιποι για να στηρίξουν τον συνάδελφό τους για να αναλάβουν από τη μέση θα ζητήσουν τα μαλλιά της κεφαλής τους κλπκλπκλπ

μην το ψάχνεις
φιλότιμο, γνώση και σοβαρότητα είναι το καλύτερο μίγμα

more photos σε επόμενα ;)

 

Post a Comment

<< Home