Monday, January 26, 2009

εμπρός ολοταχώς

- ή ο σουρρεαλισμός της Δευτέρας-

Είναι περίπου 5 η ώρα το απόγευμα. Είμαι ζαλισμένη από τη δουλειά στο γραφείο. Κάνω κάτι που απαιτεί συγκέντρωση, ακρίβεια και επανάληψη. Κατεβαίνω στο περίπτερο για break και προμήθειες. Κοιτάζω τον περιπτερά ευθυτενής, με το βλέμμα χαμένο κάπου πάνω από το κεφάλι του και την -ultra βραχνιασμένη- μου φωνή να ακούγεται αυστηρή από την κούραση του λέω δυνατά : "εμπρός?" / Εεε, εσείς ήρθατε, τι θέλετε?/ -ο τύπος έχει έκπληκτη φάτσα του Αλεξανδράκη στο Δεσποινίς Διευθυντής. Τι λέω ρε? ψύχραιμη, μαλακώνω- ένα τάδε./ -το στόμα του ακόμα χάσκει- Μάλιστα. Φεύγοντας με βλέπει να σκάω στα γέλια. Κούκου.


Έχουν περάσει περίπου 2 ώρες και πηγαίνω στο σπίτι μου. Το λεωφορείο από το μετρό στο σπίτι έχει κολλήσει σε μια κίνηση που δεν έχω ξαναδεί στην περιοχή αυτή. Έχει αρχίσει να μου τη βιδώνει. Πιο γρήγορα θα φτάσω με τα πόδια. Κατεβαίνω. Λίγα μέτρα πιο κάτω ένα περίπτερο. Κατευθύνομαι με στόχο μια σοκολάτα για το δρόμο (πόσο έχει η τάδε σοκολάτα παρακαλώ?) όταν παίρνω χαμπάρι ότι ο νεαρός περιπτεράς κοιμάται πίσω από τις τσίχλες, τα γλυκά και τους αναπτήρες βυθισμένος στο μπουφάν του. Εεε, γκούχου-γκούχου, ΠΟΣΟ ΕΧΕΙ Η ΣΟΚΟΛΑΤΑ? Ο νεαρός ξυπνάει αλαφιασμένος και ελαφρώς ζαλισμένος: Εμπρός?
Αυτή τη φορά δεν κρατιέμαι. Σκάω στα γέλια μπροστά στον αγουροξυπνημένο. Συγνώμη, συγνώμη, απαντάει βιαστικά./ Δεν πειράζει. Κανονικά έπρεπε να σου απαντήσω "σε κατάλαβα απ'τη φωνή - τέλος" αλλά άστο και εγώ του "εμπρός" είμαι. O πιτσιρίκος με κοιτάζει άφωνος, παίρνω τη σοκολάτα και φεύγω.

Labels:

|

4 Comments:

At 1/26/2009, Anonymous Anonymous said...

Kinish? Kalwsirthate sto Xalandri /xairekako gelio

Dimitris

 
At 1/27/2009, Anonymous Anonymous said...

panta apolaystika ta posts sou

se fantazomai kai stis dyo periptwseis...kai afto einai pio apolaystiko !

panta tetoia

Thanasis G. - Lamia

 
At 1/27/2009, Blogger Lucretius said...

Τι είπες τώρα! Μου έχει τύχει να ζητήσω ψωμί από περίπτερο, και "ένα φραπέ μέτριο χωρίς" από βενζινά.

Την καλησπέρα μου.

Ps: Πως σου φάνηκαν τα πρώτα σχέδια του Piano για το Φάληρο;

 
At 1/28/2009, Blogger evee said...

Δεν πήγα στη διάλεξη και από όσα είδα δεν κατάλαβα και πολλά για να είμαι ειλικρινής.

Το μόνο που γνωρίζω όμως και είναι εξαιρετικά σημαντικό είναι ότι συνήθως τα γραφεία αυτά (κλάσεως Renzo Piano) ασχολούνται με το σχεδιασμό μέχρι μια κλίμακα 1:100, σπανίως και 1:50 και δίνουν τη Μελέτη Εφαρμογής σε κάποιο ντόπιο γραφείο για να την υλοποιήσει. Αν οι δεύτεροι δεν έχουν το χρόνο, τη φιλοσοφία ή την αμοιβή για να το ψάξουν περισσότερο, δεν ανοίγονται σε νέα προιόντα και καινούργιες μεθόδους κατασκευής όπως θα όφειλαν σε ένα τέτοιο κτίσμα. Τα κτίρια αυτά ωθούν την οικοδομική δραστηριότητα προς νέους δρόμους και είναι κρίμα οι ευκαιρίες για καινοτομία να πάνε χαμένες. Δούλευα ως υπεύθυνη εντός γραφείου με το οποίο συνεργαζόμουν για ένα διάστημα, της μελέτης εφαρμογής κτιρίου του Ιsozaki και γνωρίζω το θέμα από μέσα.

Εκτός όμως από τις μελέτες εφαρμογής σημασία έχει και το πια εταιρεία θα το αναλάβει προς υλοποίηση καθώς και η επίβλεψη. Εταιρείες και άνθρωποι αξιόλογοι υπάρχουν παντού, απλώς πρέπει να επιλέξουν τους κατάλληλους. Αλλιώς το σχέδιο μπορεί να πάει στράφι.

Χαίρομαι όμω ςπολύ που θα αποκτήσουμε σοβαρό κτίριο όπερας και μεγάλο κτίριο Βιβλιοθήκης. Άσε που θα γίνει κάτι και σε αυτό το ταλαίπωρο το παραλιακό μέτωπο της πόλης πέραν των καφετεριών, μπουζουξίδικων και Ολυμπιακών γεροντοκόρων.

 

Post a Comment

<< Home