Monday, May 29, 2006

κατσαρόλα

Είναι περίεργο να είσαι σε μια κατσαρόλα που κοχλάζει και όλο να βράζει κάτι άλλο και όχι εσύ.

Το post αυτό θα έχει λίγο κρυψίνου χαρακτήρα μα δεν μπορεί να γίνει αλλιώς. Εν μέρει έχουν δίκιο όσοι έλεγαν ότι "δεν πρέπει" ή ότι "δεν θα μπορώ" να λέω από αυτό το blog ότι θέλω, όπως το θέλω.

Λοιπόν, έχω κουραστεί, έχω βαρεθεί και θα τα πω όπως μού'ρχονται:

Η φράση που με χαρακτηρίζει εδώ και κάμποσο καιρό είναι "στην αναμονή". Και η αλήθεια είναι πως έχω βαρεθεί να είμαι στην αναμονή. Είμαι ανυπόμονη γενικά, έχω κάνει και πολλά πράγματα που θα έπρεπε να είχαν καταλήξει κάπου τώρα... και όλο παράταση παίρνω. Δεν με νοιάζει αν πάνε καλά ή όχι. Δεν είναι εκεί το θέμα μου δηλαδή. Θέλω να πάνε καλά, αλλά πάνω από όλα τώρα θέλω μια σαφή απάντηση. Σήμερα. Όχι αύριο. Θα κάνεις εκείνο ή δεν θα το κάνεις. Σου αναθέτουμε αυτό ή όχι. Αι σιχτίρ πια.

τρεις λόγοι για να έχω κουραστεί ψυχικά

α. Ένα χρόνο μετά (και βάλε) περιμένω μια πληρωμή από κάτι που με δίδαξε δυο πράγματα. Το δεύτερο ήταν ότι δεν έπρεπε να το είχα κάνει ποτέ. Μου τρώει χρόνο και κόπο που δεν το αξίζει.

β. Περιμένω μια απάντηση τιμής ένεκεν, από κάτι (άλλο) στο οποίο κατέθεσα απίστευτο χρόνο και κόπο. Έμαθα πάρα πάρα πολλά, το αγάπησα και το μόνο που θέλω είναι να μπορώ να μιλήσω για αυτό. Δεν μπορώ όμως να μιλήσω μέχρι να ολοκληρωθεί μια διαδικασία που έχει ήδη αργήσει αρκετά. Έβαλα τη βάρκα μου στη θάλασσα και την έστειλα ταξίδι. Θέλω να μάθω αν ήταν η βάρκα μου χάρτινη. Μάλλον ήταν δηλαδή, αλλά θέλω να ξέρω. Έπρεπε να είχα μάθει ως τώρα. Και όχι μόνο εγώ.

γ. Πριν από ένα χρόνο είχαμε κερδίσει με τη φίλη μου τη Λ, το τρίτο βραβειο στον αρχιτεκτονικό διαγωνισμό ιδεών για τις τοπικές οργανώσεις του ΠΑΣΟΚ (βλ και εδώ τα χρονογραφήματα part 1, part 2, part 3). Στο λόγο της βράβευσης, ειπώθηκε ότι αν και δεν αναφερόταν ρητά στους όρους του διαγωνισμού θα υλοποιηθεί το πρώτο βραβείο. Και όχι μόνο αυτό, μα και το δεύτερο και το τρίτο! Όλα αυτά πιλοτικά και μετά βλέπουμε. Ένα χρόνο μετά (και βάλε) το πρώτο βραβείο υλοποιήθηκε και τις προάλλες πήγαμε στα εγκαίνια. Συγχαρητήρια στον Κώστα και τη Μυρτώ (βλ. και εδώ)που είχαν βάλει τα δυνατά τους παρά τις πανταχού παρούσες αντιξοότητες. Για μένα το καλύτερο σημείο τους ήταν η αναβάθμιση της ιδέας τους από το χαρτί στην πράξη με τους μαρκαδόρους που έγραφαν πάνω στις touch screen οθόνες. Μεν αυτό μπορεί να το λέω προκατειλημμένη θετικά απέναντι στο αντικείμενο, αφού και στη δική μας ιδέα, αυτό θεωρούσα ως το πιο αβανταδόρικο επικοινωνιακά κομμάτι και αυτό φρόντισα να είναι ξεκάθαρο στη συμμετοχή μας. Το δεύτερο βραβείο τελειώνει στη Τούμπα της Θεσσαλονίκης και αν κατάλαβα καλά μάλλον θα υλοποιηθεί και στον Κορυδαλλό. Το τρίτο βραβείο τι απέγεινε ο-ε-ο?

Το τρίτο βραβείο θα σας πω τι απέγινε. Μας είπαν ότι έπρεπε να γίνει σε μια επαρχιακή πόλη, μας ρώτησαν αν έχουμε συγγένεια με κάποιο μέρος και εμείς απαντήσαμε Πάτρα και Γιάννενα. Εννιά μήνες μετά -και ενώ εγώ είχα σχεδόν διαγράψει την πιθανότήτα υλοποίησης- επηλέχθηκε για ιστορικούς λόγους η Πάτρα και εγώ πήγα αυθημερόν να βολιδοσκοπήσω τα υπάρχοντα γραφεία. Τα υπάρχοντα γραφεία δυστυχώς δεν μας έκαναν ούτε κατά διάνοια γιατί ήταν στον τρίτο και τέταρτο όροφο μιας πολυκατοικίας. Βλέπετε οι περισσότερες προτάσεις στο διαγωνισμό είχαν ποντάρει στο "ισόγειο" πολιτικό γραφείο για την καλύτερη δυνατή επικοινωνία με το κοινό. Έτσι και εμείς. Μου ζητήθηκε να στείλω τα φωτογραφικά μου ντοκουμέντα στους υπεύθυνους της υλοποίησης των προτάσεών μας, το έκανα, μας είπαν ότι "εντάξει, θα βρούμε έναν ισόγειο χώρο" και έκτοτε ούτε φωνή ούτε ακρόαση. Πήραμε κάμποσα τηλέφωνα, στο τελευταίο πήραμε μια απάντηση no money no honey και διέγραψα το ζήτημα από το μυαλό μου. Εκεί όμως που θύμωσα ήταν όταν πήγα στα εγκαίνια του πρώτου βραβείου και α. τα παιδιά με ρώταγαν "γιατί δεν πιέζουμε" και β. οι υπεύθυνοι από το ΠΑΣΟΚ με τρέλαναν σε ατάκες του στυλ "πρέπει κάπου να βρούμε και για εσάς", "ποιος είπε ότι το δικό σας δεν θα χτιστεί?" και τα ρέστα που μας έστειλαν αδιάβαστες.

Γιατί θύμωσα?

Θύμωσα με τα παιδιά -και τους το είπα- γιατί επιμένουν και μου λένε τα ίδια σαν να μην ξέρουν, ούτε εμένα και την επιμονή μου ούτε την γενικότερη κατάσταση. Λες και κρυβόμαστε πίσω από το δάχτυλό μας και κάνουμε ότι δεν καταλαβαίνουμε τι λέμε, αναγκάστηκα να περιγράψω την φάση του προηγούμενου χρόνου και να εξηγήσω ότι δεν μπορώ να παρακαλάω για κανένα λόγο. Έκανα ότι μπορούσα, μα δεν θα ξεφτιλιστώ κιόλας. Έχουμε και άλλες δουλειές. Νομίζω η ειλικρίνεια μας έφερε πιο κοντά.

Θύμωσα με τους υπεύθυνους για την υλοποίηση ανθρώπους του ΠΑΣΟΚ, γιατί αν και πιστεύω ειλικρινά ότι έχουν καλή διάθεση (μη γελάτε εδώ, πραγματικά το πιστεύω), έχουν τόσα άλλα πράγματα να κάνουν που αυτό έχει μείνει χαμηλά στη λίστα. Δεν με ενοχλεί αυτό τόσο, όσο το γεγονός ότι πρέπει κάθε φορά που βλέπουν εμένα ή τη Λίνα να μας αναθερμαίνουν τις ελπίδες για υλοποίηση και μετά να μη συμβαίνει τίποτα για μήνες. Είναι ψυχοφθόρο κια νιώθω σαν μπαλάκι του τένις. Μα, έλεος, έχει περάσει πάνω από ένας χρόνος, τα άλλα έχουν χτιστεί, γιατί δεν λέτε ή α.ότι δεν πρόκειτια να γίνει τίποτα να ξεμπερδεύουμε ή β. πάτε εκεί και μελετήστε το να ξεμπερδεύουμε επίσης? 'Οτι και να'ναι, θέλω να ξέρω.

|

11 Comments:

At 5/30/2006, Blogger Mave said...

in Limbo.
είναι άσχημο να βρίσκεσαι στη μέση της διαδρομής και να μην ξέρεις αν θα φτάσεις.
Κουράγιο.:) Έχει πολλά ταξίδια ακόμη.

 
At 5/30/2006, Blogger artfarted said...

Προσωπικά το ΠΑΣΟΚ με απογοητεύει συστηματικά 18+ χρόνια. Νοιώθω συνολικά εξαπατημένος, και πολιτικά, και ηθικά. Με προσβάλει ο λόγος ΚΑΙ η παρουσία τους. Είμαι beyond anger. Θέλω να διαλυθεί!

 
At 5/30/2006, Blogger evee said...

Ελπίζω να έχει γίνει κατανοητό ότι δεν μιλάω για πολιτική.

 
At 5/30/2006, Blogger Αθήναιος said...

Ναι έχετε δίκιο βέβαια κ τώρα τί να σας πω; Ότι έτσι είναι το ελεύθερο επάγγελμα σε μία χώρα που οι ελεύθεροι επαγγελματίας αντιμετωπίζονται ως Αλ Καπόνε κ εξ'ορισμού φραγκάτοι;

Να έχετε πείσμα κ πίστη μόνον στον εαυτό σας.

 
At 5/30/2006, Blogger evee said...

αυτό ξανά πείτε το αθηναίε.

Δεν είμαι ακόμη ελεύθερη επαγγελματίας μεν, αλλά σκοπέυω να γίνω. Έχοντας αυτό στο μυαλό μου, ασχολούμαι που και που εκτός δουλειάς με κάποια προσωπικά projects. Εξού και το post. Μα το σχόλιό σας είναι 2 the point anyway.

Γενικά έχω πίστη και επιμονή. Μα να που μερικές φορές κουράζομαι, χάνω το humor μου και κάθε στάλα ωριμότητας που έχω κερδίσει μέσα στο χρόνο.

 
At 5/30/2006, Blogger evee said...

Beatlus, εγώ αντί για το κυνισμός και το θράσος, θα έλεγα "καλός επαγγελματίας". Αν είσαι αυτό κανένας δεν δίνει δεκάρα για όλα τα άλλα. Toυλάχιστον όχι συνήθως.

Θέλω να σε ρωτήσω κάτι που δεν κατάλαβα: φάνηκε να μιλάω κάπου για το χαρακτήρα μου? Αν είμαι καλό κορίτσι και τα τοιαύτα? Οι ηθικολογίες ξέρεις μου φαίνονται μάταιο επιχείρημα και αν το είπα καλό θα ήταν να το καταλάβω.

Θα ήθελα τέλος να παρακαλέσω να μη δωθεί βάση στα περί πολιτικής που έθιξαν δυο σχολιαστές. Δεν είναι εκεί το ζήτημα του post, το είπα και παραπάνω. Τέτοια θέματα μπορεί να σε οδηγήσουν να μιλάς για ώρες για αυτά και δεν είναι αυτός ο στόχος μου.

 
At 5/31/2006, Blogger Μαρκησία του Ο. said...

Κουράγιο κοπελιά...
δυστυχώς εδώ στο Ελλάντα αυτά είναι ο κανόνας βέβαια, άρα πόση υπομονή να κάνεις;

για όλα τα υπόλοιπα, πιστεύω ότι θα πάνε καλά. Οι μεταβατικές περίοδοι έχουν κάτι το απροσδιόριστα αισιόδοξο. Η αναμονή καμιά φορά αξίζει πραγματικά.

Υ.Γ. Σχετικά με τις πληρωμές, δε, δεν μπορώ να σου πω πόσο σε καταλαβαίνω! Εδώ και σαράντα περίπου μέρες κυνηγάω για πληρωμή μιας δουλειάς. Το ποσό που έχω δώσει στα κινητά κυνηγώντας τον ακατανόμαστο που μου τα χρωστάει είναι περίπου ίσο με αυτό που θα πάρω.

ΧΧΧ

 
At 5/31/2006, Blogger evee said...

μαρκησία, όλα καλά και ωραία αλλά με τη λέξη κουράγιο έχω ένα issue.

γενικά δηλαδή υπάρχουν μερικές λέξεις που μου βγάζουν μια μιζέρια, ένα Καζαντζίδη ας πούμε που δεν μπορώ να ταιριάξω με το υπόλοιπό μου σκεπτικό. Το "κακομοίρης" ας πούμε είναι μια από αυτές. Βγάζω φλύκταινες μόλις τις ακούσω γιατί όσο δύσκολο ή σπασαρχίδικο και να είναι κάτι, το κάνουν και μοιάζει ΒΟΥΝΟ. Και με κάνουν και νιώθω χάλια.

Και επειδή δεν μπορώ να έπιβάλω την διαγραφή τους (καλή ιδέα η γλώσσα είναι ζωντανό πράγμα και στην διαγραφή δεν συμφωνεί η πλειοψηφία), στη θέση τους βάζω άλλες: "πάρτο με humor", "χαλάρωσε" και άλλα τέτοια.

thankx ;)

 
At 6/01/2006, Blogger Mave said...

ωχ . δηλαδή εγώ που σε έπρηξα στα κουράγιο θα έχω πέσει σε χαμηλή κλίμακα εκτίμησης ε?? Η πλάκα δουλεύει πάντως για την ανάταση της ψυχολογίας μας :)

 
At 6/01/2006, Blogger evee said...

χαλάρωσε mave (ή μήπως να αντιστρέψω τα ανωτέρα λεγόμενα και να πω κουράγιο :Ρ)

πως να ξέρει τα κολλήματά μου κάποιος που μπαίνει στο blog? δεν τα έχω και στο about me

-αν και θα΄πρεπε ίσως ;)-

 
At 6/02/2006, Blogger Mave said...

να το πείς να το πείς γιατί από την αυπνία έχω γίνει υπερευαίσθητος...απέναντι σε όλους!:)

 

Post a Comment

<< Home