Tuesday, September 12, 2006

για χτες (1999)

Μόλις τελείωσαν τα ντοκυμαντέρ του BBC που έδειχνε το ΣΚΑΙ. Εξαιρετικά. Για το γεγονός της 9-11 υπάρχουν πολλά να πει κανείς. Εκτός από τον ανθρώπινο πόνο ή το θεαματικό της ιστορικής αυτής στιγμής, μια πλευρά που προσωπικά με συγκινεί, είναι το New York part. Τουτέστιν:

Την πόλη αυτή την αγαπώ. Την έχω επισκεφθεί μια φορά ως τώρα και θέλω να ξαναπάω. Όσοι πάνε συχνά μου έχουν πει ότι μετά την 9-11 δεν έχει καμμιά σχέση. Μεγάλη ανασφάλεια στους δρόμους, αυξανόμενη καχυποψία στην πιο μη-τοπική πόλη του κόσμου, πολύς φόβος απέναντι στα ίδια σύμβολά της: τους ουρανοξύστες. Όταν την επισκέφθηκα δεν συμπαθούσα την αμερικάνικη κουλτούρα του νότου, της Καλιφόρνια ή των Μεσοδυτικών ας πούμε. Μα από ότι είχα ακούσει για τη ΝΥ την είχα λατρέψει, είχα διαβάσει και το Delirious New York... η ιδανική μητρόπολη. Τελεία Και Παύλα. Έτσι όταν πήγαμε με τη σχολή κόλλησα για τα καλά. Ένας φίλος διαβλέπωντας την λατρεία μου τόσο για τις μητροπόλεις, όσο και τα παπούτσια μου είπε και για το Sex and The City. Bonus Round.

Έψαξα λοιπόν και βρήκα μερικές φωτογραφίες από το ταξίδι του τρίτου έτους. Είναι φωτογραφίες του 1999.

Πόση εντύπωση μου έκανε! Τόσο πυκνή πόλη μα να νιώθεις ότι αναπνεύεις παντού. Σε αυτό νομίζω παίζει ρόλο ο "μπακλαβάς" του χάρτη της. Μα και το cityscape από το Brooklyn, η άπλα του Central Park (κυλιόμασταν μισή ώρα στο γρασίδι κάνωντας από γουρουνιές έως μοντέλα σε φωτογράφηση), η παρακμή του λιμανιού, η χλιδή του Rockefeller, τα χρώματα στη Times, το mix and match παντού, οι φιλικοί άνθρωποι, η έννοια "τεράστιο" (αυτοκίνητο, δρόμος άνθρωπος, μερίδα φαγητού), οι φίνες και παιχνιδιάρικες μεταλλικές σκάλες στις προσόψεις για την πυρασφάλεια, το υπόγειο jazz bar με τον ινδό πιανίστα dr κάτι με το σαρίκι και τον Woody Allen στο bar του ξενοδοχείου τάδε, το Museum of Modern Art...

Image Hosted by ImageShack.us

Image Hosted by ImageShack.us

Image Hosted by ImageShack.us

Image Hosted by ImageShack.us

Image Hosted by ImageShack.us

Image Hosted by ImageShack.us

Image Hosted by ImageShack.us

Image Hosted by ImageShack.us

Με τις φίλες μου ανεβαίναμε σε όλους του ουρανοξύστες. Μόνο στο World Trade Center ανέβηκα μόνη μου γιατί οι άλλες βαριόντουσαν. Η μέρα ήταν μουντή στην αρχή μα μετά έβγαλε ήλιο. Μου έκανε τρομερή εντύπωση η εξαιρετικά δυναμική προοπτική από το υψηλότερο επίπεδο του ενός πύργου που ήταν επισκέψιμος. Πήγα και στάθηκα στην άκρη του παραθύρου. Ενώ ποτέ δεν έχω ξαναζαλιστεί λόγω ύψους, εκεί έπαθα ένα ίλιγγο με τα όλα του. Κρατήθηκα από ένα κάγκελο για να μην πέσω στο πάτωμα.

Image Hosted by ImageShack.us

Image Hosted by ImageShack.us

Image Hosted by ImageShack.us

Image Hosted by ImageShack.us

Image Hosted by ImageShack.us

Βάζω αυτές τις δυο τελευταίες φωτογραφίες γιατί με ενοχλούν ιδιαίτερα όσοι βλέπουν το θέμα κυνικά. Πως θα σου φαινόταν να πέσεις από εκεί ηλίθιε? Πως θα σου φαινόταν να στέκεσαι στην άκρη, εκεί που βλέπεις τη θέα της τελευταίας φωτογραφίας, η λίγο πιο δεξιά, με όλο το New Jersey στα πόδια σου και το άγαλμα της Ελευθερίας μικρό και χαμένο στο βάθος αριστερά σου, να σταθείς στο περβάζι και να φουντάρεις? Ξερόλες της συμφοράς...


Πολύ θέλω να ξαναπάω στη Νέα Υόρκη. Και φέτος έχω ένα καλό λόγο. Σπουδάζει εκεί και μια φίλη. Μακάρι.

Labels: ,

|

12 Comments:

At 9/12/2006, Blogger marl(t) said...

Δεν ξέρω τι εννοείς μεσοδυτικές πολιτείες αλλά η πρωτεύουσα του Midwest είναι το Σικάγο. Μοιάζει περισσότερο από οποιαδήποτε άλλη αμερικάνικη μεγαλούπολη με τη Νέα Υόρκη και μπορώ να σου πω ότι το αγαπώ εξίσου. Έχοντας περάσει όμως και από το νότο η χάρη μου (Orlando, άλλη μια ουρανοξυστόπληκτη πόλη) πιστεύω ότι είναι άδικο για τη Νέα Υόρκη να ταυτίζεται με την αλαζονεία της νεωτερικότητας ή ο,τιδήποτε θέλει κανείς να ονομάσει το ανασούμπαλο skyline της. Νομίζω ότι η ψυχή και το νόημα της πόλης αυτής είναι οι δρόμοι της. Η Νέα Υόρκη δεν έχει πλατείες, τουλάχιστον έτσι όπως αντιλαμβανόμαστε τον όρο στην Ευρώπη. Γιατί δεν τις χρειάζεται. Είναι μια πόλη εν κινήσει, μια πόλη-διαδρομή. Τελικά νομίζω δεν τη χαρακτηρίζει η κατακορυφότητα αλλά το ακριβώς αντίθετο. Αν κάποιος ήθελε πραγματικά να καταστρέψει τη Νέα Υόρκη ως σύμβολο θα έπρεπε να μπαζώσει όλους τους δρόμους της ώστε να μην μπορείς να περπατήσεις σε αυτούς. Οπότε προς το παρόν συνεχίζει δυνατή, χωρίς βέβαια να ξεχνά τις πληγές της. Όσο για την καχυποψία...δεν ξέρω, αλλά νομίζω ότι αυτό ήταν μια πραγματικότητα πολλά χρόνια πριν. Απλά κάποια γεγονότα σε κάνουν να το συνειδητοποιείς...

 
At 9/12/2006, Blogger Ιφιμέδεια said...

Πολύ ωραίο ποστ! Και καταπληκτικές οι φωτό σου!

 
At 9/12/2006, Blogger Mara_P said...

to taksidi sti Nea Yorki..."thimises pou mou thimises" pou tha elege kai i giagia mou... Emena auto pou me eixe sokarei pio poli itan i kiriarxia tis amerikanikis klimakas se ena astiko topio opou mono amerikanous den evlepes! H prwti entipwsi pou mou afise i Nea Yorki einai auti mias eurwpaikis apoikias sto Neo Kosmo, opou ola omws rithmizontai me orous xl mitropolis.
Mesa se auto to xl omws, vriskeis pantou xs ekplikseis _apo mikra discadika me thisaurous(4plos P.Glass 9dollaria!), stock vivliwn-tripes, mikra magazakia newn sxediastwn, koutoukia rwsikis mafias ktl_ pou den tis perimenes me tipota...
Kai auti i aisthisi oti "paizeis se tainia", me ton atmo na vgainei apo tous yponomous, tous policemen sto metro na dilwnoun ataraxoi sto walkie-talikie tous "this guy has got a gun" kai na min ksereis an prepei na to valeis sta podia i na xatheis sto rithmous tou plithous, me tous planodious mousikous stin Tribeca pou tha sinexizan na paizoun ki as min tous akouei kaneis kai to vlemma na xanetai me snap sto x,y,z.... To Megalo Milo mallon einai san auto tis Xionatis,toso goiteutiko pou to dagkwneis kateutheian, mono pou anti gia dilitirio exei elafria dosi paraisthisiogonou... New York , New York!

 
At 9/12/2006, Blogger evee said...

maroulitaaa μεσοδυτικά εννούσα τη φάση τεράστιες εκτάσεις με φάρμες.. ίσως Dacota, Missouri, Ιοwa κλπ. Μα αφού δεν εχω πάει η εντύπωσή μου είναι κυρίως κινηματογραφική. Ούτε καν ήξερα πως το Σικάγο θεωρείται αντιπροσωπευτικό midwest.

Συμφωνώ για τα περί δρόμων και ΝΥ. Έχεις την αίσθηση ότι η πόλη αυτή αναπνεει. Με αυτό το διαμπερές προς τα ποτάμια πλέγμα των δρόμων, ο αέρας τη διατρέχει συνεχώς. Φρεσκάδα και αναζωογωνόνηση.

Για πολλούς πάντως(και για μένα) η Νέα Υόρκη είναι η πιο ευρωπαική πόλη των ΗΠΑ.

 
At 9/12/2006, Blogger evee said...

mara γράφαμε τα comments παράλληλα φαίνεται...:)

εγώ στη ΝΥ ένοιωθα ότι είμαι σε μια μεγάλη κατσαρόλα, όλα βράζουν γύρω μου, βράζω και εγώ μαζί και άλλοτε ανεβαίνει κάτι στην επιφάνεια, άλλοτε κατι άλλο κια πάει λέγοντας. Το έχω ξανανοιώσει και στο Βερολίνο και στο Λονδίνο, αλλά εκεί είναι το ultimate metropolitan feeling in my humble opinion. Είναι το αρχέτυπο, πως να το κάνουμε?

 
At 9/12/2006, Blogger civil said...

Η Νέα Υόρκη δεν είναι μια όμορφη πόλη. Όχι με την ευρωπαϊκή έννοια του όρου. Δεν έχει καμμία σχέση με την Ρώμη ή την Κωνσταντινούπολη. Είναι όμως η μοναδική πόλη στην οποία δεν αισθάνθηκα ξένος. Μου θύμισε κάτι από την Αθήνα (όπως ίσως σε ένα κορεάτη θα θύμιζε κάτι από Σεούλ και σε ένα πακιστανό κάτι από Ισλαμαμπάντ).
Είναι, τέλος, η πόλη με μια μοναδική ατμόσφαιρα που σε κάνει να θέλεις να μείνεις εκεί.

ΥΓ Βρείτε μου δουλειά εκεί και φύγαμε!

 
At 9/12/2006, Blogger marl(t) said...

Κι εγώ νομίζω ότι μοιάζει πολύ με το Λονδίνο, λόγω του mutli-culti εννοείται και όχι σαν κτισμένο περιβάλλον. Το μόνο large στη Νέα Υόρκη είναι το Central Park άντε και το ύψος των ουρανοξυστών. Κατά τα άλλα συνονθύλευμα πολλών διαβαθμίσεων του small, γι' αυτό και ο καθένας βρίσκει κάτι δικό του. Κι έχω να παρατηρήσω ότι οι αμερικανοί που ζουν στη Νέα Υόρκη μοιάζουν ανησυχητικά με τους νεο-έλληνες, ούτε καν θέλω να υποθέσω γιατί...

 
At 9/12/2006, Blogger Ttallou said...

πολύ γαμάτες και πολύ συλλεκτικές φωτογραφίες.
thanx που τις μοιράστηκες.

 
At 9/12/2006, Blogger evee said...

@ civil:
ποιά είναι η ευρωπαική έννοια του όρου ομορφιά? Έχω την εντύπωση πως η ομορφιά έχει να κάνει με την κουλτούρα του κάθε πολιτισμού και λόγω του ότι οι πολιτισμοί Αμερικής και Ευρώπης είναι μάλλον ίδιοι, οι έννοια της ομορφιάς είναι κοινή. Να μου έλεγες π.χ. για την -παραδοσιακή- άποψη περί ομορφιάς των Ιαπώνων και τη διαφορά της με το δυτικό προτυπο, να καταλάβαινα. Βλ και το κλασσικό "Εγκώμιο της Σκιάς" του Τανιζάκι(εκδόσεις Άγρα - http://www.gr.emb-japan.go.jp/portal/el/library.htm).

maroulitaa μιλάς για το large ή για το πυκνό? Επίσης να σημειώσω ότι όταν ήμουν εκεί παρατήρησα ότι είχα μια εντύπωση ότι τα περισσότερα πράγματα ήταν μεγαλύτερα από ότι φαινόντουσαν. 'Η αν στεκόντουσαν δίπλα σε κάτι τεράστιο έδειχνα ψείρες. Κλίμακα η λεγόμενη. Μόνο αν τα "περπαταγα" ή έβλεπα μπροστά τους ένα "γνωστού" μεγέθους αντικείμενο καταλάβαινα για τι μιλάμε. Είσαι σίγουρη ότι δεν μιλάς για παιχνίδια κλίμακας? Ή ότι δεν πήγες περιμένοντας ακόμη μεγαλύτερα τα πάντα και ότι και να'βλεπες μετά δεν σε ικανοποιούσε με τίποτα? Ξέρεις, σαν να βλέπεις αγαπημένο βιβλίο γυρισμένο ταινία...

 
At 9/12/2006, Blogger marl(t) said...

Όταν πήγα στη Νέα Υόρκη ήμουν πολύ μικρή για να έχω συγκεκριμένες προσδοκίες. Και προφανώς λόγω του δικού μου μεγέθους μου φαινόταν όλα μεγάλα. Μετά συνήθισα τη δική τους κλίμακα των πραγμάτων, τόσα χρόνια την έφαγα στη μάπα την αμερικανιά...Λοιπόν τα παιδικά μου χρόνια φταίνε που έχω τον ανικανοποιήτο, Αμερική καταδικάζεσαι εις θάνατον...Όταν πρωτογύρισα στην Ευρώπη πάντως μια χαρά μου ήρθε, σαν να με έκανες scale to fit. Ααχ, αναμνήσεις...Πίσω στο θέμα:μιλώντας για small εννοούσα τα μαγαζάκια και όλα αυτά τα μικρά ή "μικρά" της νεουορκέζικης καθημερινότητας που λέει η mara, τα οποία για τα αμερικάνικα δεδομένα είναι ακόμα μικρότερα.

 
At 9/12/2006, Blogger evee said...

;)

αναρωτιέμαι τι ωραίες εικόνες που θα έχεις maroulitaaa από την εποχή σου στη metropolis

 
At 9/12/2006, Blogger marl(t) said...

evee, για τις εικόνες μου πριν την οριστική αποχώρηση από τη metropolis σε παραπέμπω στο σχετικό post μου της 5/9. Όπως θα καταλάβεις είμαι ακόμα σε φάση ανάρρωσης...

 

Post a Comment

<< Home