back and on

Επιστροφή στην Αθήνα μετά την θερινή αγρανάπαυση και βλέπω ότι ανέβηκε το video στο you tube από την παρουσία μου στην Ψηφιακή Ελλάδα. Η εκπομπή το συνηθίζει άλλωστε. Τους επικροτώ λοιπόν από εδώ καθώς όλοι οι φίλοι που λόγω θέρους έχασαν αυτή τη μοναδική (until now) ευκαιρία θα έχουν τη δυνατότητα μετά το τρίτο λεπτό να παρακολουθήσουν την υπογράφουσα να λέει τα δικά της παρέα με ολίγα ψιλοσαρδάμ νευρικότητας και ένα λουλούδι/antenna στο κεφάλι.

breathe TV

Για δες καιρό που διάλεξε: σήμερα ανάμεσα στους Ολυμπιακους κ τις παραλίές η ΕΤ1 παρουσιάζει στις 19.00 την εκπομπή της Ψηφιακής Ελλάδας στην οποία συμμετέχει η υπογράφουσα, όπως αναφέρθη κάποια στιγμή το Μάρτιο.

ΥΓ: Εμβόλιμο ποστ από κινητό με πλάτη το Φραγκοκάστελο. Enjoy!

μια μέρα θα’ρθεις

Το τραγούδι αναφέρεται σε μια γυναίκα. Θα μπορούσε όμως να αναφέρεται σε ένα άντρα. Και σε μια μέρα. Ή και στις διακοπές. Αnyway αν αφαιρέσεις το ελαφρώς pathetic τόνο των επόμενων στίχων, είναι σήμερα το soundtrack μου.

Πριν πάει φαντάρος ξέρεις πως η μέρα αυτή θα έρθει. Την περιμένεις since day 1, για να γυρίσει μαζί της η ζωή σου μέχρι τότε. Προφανώς και δεν θα συμβεί κάτι τέτοιο αλλά αυτό είναι μόνο για καλό. Ευτυχώς είχατε καταλάβει πως τα δράματα δεν βοηθάνε κανένα. Ούτε εσένα, ούτε εκείνον. Οπότε αναπόφευκτου δοθέντος, χαλαρώνετε και το απολαμβάνετε. Εσύ αρπάζεις την ευκαιρία και βλέπεις ένα σωρό φίλους, κάνεις ταξίδια στη γραφική επαρχία, μετατρέπεις το ακουστικό σε σκουλαρίκι, αισθάνεσαι ευγνώμων (γιατί δεν υπάρχει σε θηλυκό αυτό?) για αυτή την εφεύρεση, χαίρεσαι που έχεις μάθει πια να στέκεσαι μόνη σου, θυμάσαι εκείνη τη γιαγιά σε ένα ταξίδι 10 χρόνια πριν που έδωσε τη συμβουλή σε μια διπλανή να κοιτάξει να είναι με κάποιον με τον οποίο θα μπορεί να μιλάει, ανυπομονείς να έρθει, έρχεται και είναι σαν να μην είχε φύγει ποτέ. Φυσικά σε μια φάση συνηθίζεις και την απόσταση και το σκοτσέζικο ντουζ ήρθα/ φεύγω και την απουσία μα όλα αυτά μόνο επειδή έχεις στο νου σου ότι «είναι μέχρι εκείνη τη μέρα». Και τέλος πάντων ξημερώνει η μέρα και είναι σαν όλες τις άλλες. Δουλειά, τηλέφωνα, τι κάνεις? Μάζεψες τις υπογραφές? Τι ωραία! Πως αισθάνεσαι? Απλά εδώ και λίγο καιρό αυξάνεται η ανυπομονησία και η προσμονή μέρα με τη μέρα αλλά δεν έχεις συνειδητοποιήσει ακόμη ότι πάει αυτό ήταν. Πότε πέρασε ο καιρός? Cool!

Τέλος πάντων κάποια στιγμή, κάτι τα τηλέφωνα από το δρόμο, κάτι που σε 2 μέρες φεύγετε για much needed vacation, κάτι που και το φθιμόπωρο μετά προμηνύεται υπέροχο αφού αποφασίσατε να μείνετε μαζί, αρχίζεις να το συνειδητοποιείς. Και τι κάνεις? Έχεις πολλές επιλογές. Μπορείς να βάλεις το τραγούδι στο τέρμα, να χορεύεις και να τραγουδάς κρατώντας ένα ατομικό αφρώδη οίνο (τόσο επίκαιρο) στα χέρια, μπορείς να βάφεις τα νύχια σου χαμογελώντας, μπορείς να κάθεσαι και να χαζεύεις τα series σου αρέσουν, μπορείς να παίρνεις τηλέφωνα που και που, μπορείς να κάνεις πολλά. Όλα μαζί ή κανένα.



Καλό Καλοκαίρι. Καλή ξεκούραση. Και μια ακόμη καλύτερη και δημιουργική φθινοπωρινή αρχή σε όλους.

διακοπές

Ούτε μια εβδομάδα δεν έμεινε. Εδώ και λίγες μέρες έχω μπει για τα καλά στο mood.

satc 803 (part #2): το τέλος της πλήξης

-συνέχεια από εδώ-

Αηδίες. Αγαπητέ Θ, προφανώς πας με μικρές μεν, αγάμητες δε. Εκτός αν επιλέγεις ακριβώς αυτές που λατρεύουν το προιόν που πλασάρεις: το πακέτο του εαυτού σου. Θέλουν ψαρομάλλη μεν, νεαρό δε, με ωραίο αυτοκίνητο, λεφτά και καλοπέραση? Είσαι ο άνθρωπός τους. Δεν είναι λογικό αν περνάνε καλά να θέλουν να συνεχίσουν τη φάση?/ Ναι, έτσι όπως το θέτεις./ Μη μου κάνεις την παρθενόπη, έτσι είναι. Και για μεγάλες αυτά που λες τα ακούω βερεσέ. Αν η άλλη είναι αγάμητη, σε ότι ηλικία και να'ναι και σε γουστάρει, Νιαγάρας θα είναι. Μα αν είναι παντρεμένη και υποθέσουμε ότι πηδιέται ανά τακτά χρονικά διαστήματα, keep in mind πως η περισσότερες γυναίκες απατάνε όταν δεν θέλουν πλέον αυτόν με τον οποίο είναι μαζί. Οπότε μάλλον δεν πας με τέτοιες. Όπερ έδει δείξαι-> αν είναι χάλια με τον άντρα τους θα θέλουν και αυτές sooner or later κάτι παραπάνω, μα δεν θα είναι τόσο ζόρικες όπως τις περιγράφεις. Πάντως, επειδή δεν έχω εμπειρία σε αυτή τη συνομωταξία και ένα περιοδικό να ανοίξεις είναι γνωστό πως το sexual peak των γυναικών είναι μεταξύ 30 και 45. Άρα η εμπειρία σου (που δεν έχω διάθεση να αμφισβητήσω) μάλλον είναι στις εξαιρέσεις. Καταλαβαινόμαστε?/ παύση/ Και τι να κάνω? / Χέσε με. Κάνε ότι καταλαβαίνεις. Αποφάσισε τι θέλεις. Διαβάζεις βιβλία?/ Για τη δουλειά μου./Καλό αλλά όχι ικανό. Πάρε marketing. Αποφάσισε τι γκόμενα θες να βρεις και «πούλα» το κατάλληλο προφίλ. Έτσι, όπως είδαμε και σήμερα το βράδυ, πας άπατος. Αν με θεωρείς ξύπνια, ξύπνια γκόμενα με τέτοιες ατάκες δεν βλέπεις υπό Κ.Σ./ Με κοιτάζει επίμονα.

Μου αρέσει ο τρόπος που σκέφτεσαι. Είσαι καλή εσύ. Θέλω πολύ να συναντιόμαστε και να με συμβουλεύεις. Δώσε μου το τηλέφωνό σου./ LOLOL! Aτομάρα. Σύνελθε Θ. Ωραία ιδέα η συνάντηση, θέλω να επισκεφτώ τους νεόνυμφους στο νέο τους σπίτι μια μέρα, θα πω στον Β να είσαι και εσύ. / Όχι, έτσι δεν γίνεται. Μόνοι μας λέω./Εσύ λες, εγώ αντιλέω./ Γιατί δεν μου το δίνεις? Φοβάσαι μήπως?/ Ναι,να μη με πάρουν τα σκάγια. Θ. δεν θέλω να επαναλαμβάνομαι. 'Αστο το ρημάδι και κοίτα γύρω σου. Χάνεις το χρόνο σου. Εγώ πάω για χορό./ Και εγώ πάω στη γυναίκα μου./ (στην ποιά? Αναβάλω το χορό για 1 λεπτό.)

Είσαι παντρεμένος?/ Ναι αποκρίνεται ο κρετίνος χαμογελώντας με το ίδιο ναρκισσιστικό-δήθεντάχαμου ντροπαλό χαμόγελο. Σαν να τον συλλαμβάνεις να έχει βάλει το χέρι του στο βάζο με τη μαρμελάδα. Περήφανος για την αταξία του. Τα καλύτερα αποκρύπτεις. Τα ξέρει αυτά?/ Όχι / Nice. Άκυρα τα βιβλία του marketing τότε. Όπως και να έχει κατάφερες και βρήκες μια που σε ανέχεται. Εύγε. Και θες εμένα για συμβουλές. Βρες μόνο τι εκτός έδρας μοντέλο θέλεις και χτύπα το./ Ξεσπάει σε γέλια. Δώσε μου το τηλέφωνό σου. Τι κορίτσι! Που σε έκρυβε ο μαλάκας?/ Τα'παμε. Έχει γίνει βαρετό. Πάω για χορό.

Μια ώρα μετά, αναπαύομαι από τον κάματο. Ξανάρχεται και στρογγυλοκάθεται δίπλα μου με το ίδιο χαμόγελο. Καλώς τον./ Ενοχλώ?/ Όχι, κάτσε./ Βλέπω τον γαμπρό στο διπλανό τραπέζι. Τον φωνάζω. Έρχεται. Ρε συ που τον ψάρεψες αυτόν?/ Στα βαθιά λέει γελώντας. Το ψαροντουφεκοζεύγαρο Θ αναρωτιέται γελώντας γιατί με έκρυβε. Β: Ρε μαλάκα, ξέρεις ποια είναι αυτή που μιλάς? /Το ζευγάρι σου στο χορευτικό?/ Ο παιδικός μου έρωτας./ Το γέλιο του Θ προς στιγμήν κόβεται. Προς στιγμήν. Ά, έτσι πέσ'μου./ Και αδερφή της Α, συνεχίζει ο γαμπρός. Μεγάλη ιστορία με την αδερφή μου. Μάλιστα. Το γέλιο του Θ κόβεται μια και καλή. Γυρίζει σε εμένα: Γιατί δεν μου τα είπες αυτά?/ Τι να πρωτοπώ? Είπα τα βασικά. Ήταν καιρός για να δηλώσω κάτι στην ευτυχή ομήγυρη και εγώ: Ρε Β, μάζεψέ τον. Τόση ώρα κάνει φιλότιμες μα μάταιες προσπάθειες να με ρίξει με τους πιο lame τρόπους. Πρώτα μου κλαίγεται (ποια νομίζει πως είμαι, η μητέρα Τερέζα?), μετά μου περιγράφει ανατριχιαστικά πως χαιδεύει όλη την γυναικεία ηλικιακή γκάμα μπας και φτιαχτώ έτσι και του καθήσω, ενώ όταν δει και «δεν παίρνω τα γράμματα» μου ανακοινώνει τον «απαγορευμένο καρπό» πως είναι παντρεμένος. Και νάτος πάλι. Εδώ είναι. Πες του και εσύ ότι χάνει την ώρα του σε μια γιορτή γεμάτη ωραίες γκόμενες γιατί δε χαμπαριάζει. Ο γαμπρός έχει ξεραθεί στα γέλια και σημειώνει στον φίλο του τα προτερήματά μου που τον αφορούν. Ρε μαλάκα, καλά σου λέει. Έπεσες στην περίπτωση. Είναι ωραία, ξύπνια και χορτασμένη. Αφού σε κολλάει στον τοίχο, γιατί δεν την ακούς? Ξέρει. Ο Θ γνέφει σιωπηλός μα μονίμως χαμογελαστός και ο γαμπρός φεύγει. Μόνο που το χαμόγελο τώρα είναι μίγμα βρεγμένης γάτας και αγωνίας να μη θιχτεί ο εγωισμός του. Τουλάχιστον εγώ έτσι το βλέπω. Καιρός να βάλω τα πράγματα σε μια τάξη.

Θ που είναι η γυναίκα σου?/ Εδώ./ Εδώ? Που εδώ?/ Εδώ , λέει και δείχνει το μπροστινό τραπέζι./ Κοιτάζω και βλέπω μια γυναίκα να κάθεται εκεί, μόνη μπροστά στην πίστα. Όλοι οι άλλοι είναι όρθιοι και χορεύουν. Κοιτάζω. Δεν βλέπω καλά. Είναι έγκυος ή φοράει αυτά τα φορέματα της μόδας που φουσκώνουν στην κοιλιά?/ Είναι έγκυος, στον όγδοο μήνα./ Μένω μαλάκας./ Ο ομιλητικός συνομιλητής μου δεν βγάζει τσιμουδιά./Καλά ρε καραγκιόζη, κάθεσαι εδώ μαζί μου τόσες ώρες και την έχεις αφήσει μόνη της? Σήκω, πήγαινε να της κάνεις παρέα. Μην πω να την πάρεις να χορέψετε./ Θες να τρέχω από τη Γλυφάδα στο Ιασώ απόψε?/ Ήρεμα, στην άκρη λέω βρε Θ... όχι να κάνετε headbanging! Tι ξενέρωμα mon dieu! Μόνο στη φιγούρα είσαι πρώτος?/.... παύση εκατέρωθεν.../ Τι είναι το παιδί?/ Αγόρι, λεέι περιχαρής./ Ελπίζω να μην το εκπαιδεύσεις εσύ στα γκομενικά. Μα είναι δυνατόν να μου τσαμπουνάς ένα κάρο αηδίες και να μην έχεις πάει καθόλου στη γυναίκα σου από την αρχή της βραδιάς που είναι με την κοιλιά στο λαιμό?/ Ε, τι να της κάνω? Αφού δεν μπορεί να κουνηθεί? / Pathetic. Και μου θες και γκόμενες. Εδώ μια και δεν ξέρεις πως να της φερθείς σωστά. Λοιπόν, μάθημα πρώτο: καμμία δεν κάθεται σε γκόμενο με έγκυο γυναίκα διότι είναι πασιφανές ότι είναι γομάρι ορθό. Και sooner or later θα τα λουστεί σε μια κλίμακα και αυτή./(με κοιτάζει)/ Δεκάρα δεν δίνω για το ηθικό μέρος των γκομενικών από ότι έχεις καταλάβει. Μα η χοντράδα είναι κάτι άλλο. Να έχεις όσες γουστάρεις, μα να μπορείς να τις φέρεις βόλτα. Τα άλλα είναι κολοκύθια. /(κοιτάζει τη γυναίκα του)/ Σήκω και πήγαινε να κάτσεις μαζί της. Τέρμα οι αηδίες. Άντε πέρασε η ώρα. /(με ξανακοιτάζει, αμίλητος αυτή τη φορά μα δεν σηκώνεται)./ Πάω να χορέψω. Καλά γεννητούρια.

satc 803 (part #1): η κασέττα

Στον ίδιο γάμο .

Fast forward στα παρασκήνια: Κάθομαι στο τραπέζι φλυαρώντας με παλιά παρέα. Ο άντρας που παντρεύτηκε ήταν βασικό μέλος όλων αυτών των υπέροχων εφηβικών διακοπών στο χωριό για τις οποίες δεν ξέρω αν έχω γράψει κατά καιρούς. Ήμουν ο παιδικός και εφηβικός του έρωτας (εγώ πάλι ήμουν αλλού) και ενώ κολακευόμουν από τις κινήσεις του, απολάμβανα η σκληρή να τον φτύνω κατά συρροή. Πέντε ή έξι χρόνια. To ντράβαλο υπήρξε αφορμή και για μια άτυπη κόντρα οικογενειών τύπου «Ρωμαίος και Ιουλιέττα» (χαρά εκεί ο ρομαντικός μου εαυτός), μπαλκόνια, λουλούδια, κυνηγητά και άλλα γκραντιόζικα, μα η μοίρα του φίλου μου ήτο ατυχής: τα είχα στυλώσει. Και έτσι, παρά τις φιλότιμες προσπάθειες και την αδρεναλίνη, εγώ βράχος: δεν σε θέλω, δεν σε θέλω. Κάμποσα χρόνια μεγαλύτερος άλλωστε και η ψυχή της παρέας «μέτραγε» στο μικρόκοσμό μας, μα εμένα δεν μου έκανε κλικ. Όλο κάτι τέτοιοι μου την έπεφταν εκείνη την εποχή, τι να πω? Not my style. Και όσο εγώ βράχος, τόσο αυτός επέμενε. Και πάμε πάλι από την αρχή. Εφηβεία λέμε. Τέσπα, χρόνια μετά, είχε μια σχέση με την αδερφή μου. Περσινά ξινά σταφύλια και αυτό. Εκείνο το βράδυ παντρεύτηκε μια σπάνια κοπέλα, ξύπνια και όμορφη, που τον αγαπάει πολύ, έχουν ένα εξαιρετικό κοριτσάκι και περνούν πολύ καλά μαζί. Ήμουν τόσο χαρούμενη το Σάββατο το βράδυ. Η ζωντανή παρέα, το catch up, η ωραία βραδιά, ρούχα όμορφα, κόσμος χαλαρός, μουσική, χορός. Ως εδώ θα έλεγε κανείς ότι ο τίτλος δεν κολλάει με το post. Φευ. Υπομονή αναγνώστη. Που να φανταστώ τι με περίμενε όταν ένας φίλος του γαμπρού ήρθε από το τραπέζι μας να χαιρετήσει κάποιον.

Θ, να σου συστήσω την Εύη, την αρχιτεκτόνισσα της παρέας μας. Ήθελα να’ξερα τι πιάνει τον Κ και αραδιάζει ένα σύντομο CV του καθενός όταν γνωρίζει κόσμο. Anyway, χαιρετάω. Μισό λεπτό μετά, και ενώ ο γκόμενος μιλάει με τον φίλο αλλά κοιτάει εμένα, ο Κ έχει αλλάξει θέση για να αφήσει τον Θ. να κάτσει δίπλα μου. Παρακολουθώ το σκηνικό με την άκρη του ματιού. Πλησιάζει πολύ πιο πολύ από όσο χρειάζεται για να ακουστεί, χαμογελάει πονηρά, σηκώνει το μανίκι με τρόπο ίσα ίσα για να φανεί το ωραίο ρολόι και χτυπάει: «Ώστε αρχιτεκτόνισσα ε?»

Πρωτότυπο. Ας μη αρχίσει αυτές τις ηλιθιότητες, βαριέμαι για πίτες απόψε. Θέλω να χορέψω, να μιλήσω με φίλους και γνωστούς. Τουλάχιστον δείχνει αρκετά βαρετός και θα λήξει γρήγορα. Γνέφω καταφατικά και στρέφω τη συζήτηση στη δικιά του δουλειά. Η κουβέντα κρατάει λίγο. Αποφαίνεται: Είσαι έξυπνη, που σε έκρυβε εσένα ο Β?/ Υποστηρίζεις ότι θα έπρεπε να με δείχνει?/ Ναι! Από που τον ξέρεις?/ Ήμουν το ζευγάρι του στο χορευτικό του χωριού./ Εγώ είμαι το ζευγάρι του στο ψαροντούφεκο.

Γέλια. Με καρφώνει για λίγο, χαμογελώντας ξανά. Λίγο ναρκισσιστικά. Ρωτάω για τα του ψαροντούφεκου, αληθεύει ότι τα ψάρια έχουν λιγοστέψει? Μπλα μπλα, εγώ όταν έκανα καταδύσεις μπλαμπλα... Όλα καλά ως εκεί. Μέχρι που αποφασίζει να συνεχίσει με τα του πεσίματος: Και όμορφη και ξύπνια και να καταπιάνεσαι με τόσα πράγματα? Τι γυναίκα είσαι εσύ? Δεν έχω ξανασυναντήσει άλλη σαν εσένα./ Και δεν πρόκειται. Ο καθένας είναι μοναδικός άλλωστε. -Κοντεύω να ξεράσω με τις ατάκες του. Κάτι πιο πρωτότυπο. Παίρνω την κατάσταση στα χέρια μου. Τέτοια μου θες? Ωραία λοιπόν, ας το διασκεδάσουμε αλλά καλό είναι να παρατήσει την κασέτα. Πάμε.

Κοίτα Θ, βλέπεις μια ωραία γκόμενα απέναντι, έρχεσαι, της πιάνεις την κουβέντα, βλέπεις ότι στρέφει την κουβέντα στις δουλειές, είναι τυχαίο? Σάββατο βράδυ σε ένα γάμο, δεν υποψιάζεσαι τίποτα?/ Έχεις άλλον? / Φυσικά και έχω. Σύμφωνα με τα ωραία σου λόγια και merci, τι περίμενες?/ Παύση. Ωραία, για να δούμε πως θα αντιδράσει. Ανασυγκρότηση δυνάμεων για τον Θ που καταλήγει σε χαμόγελο αυτάρεσκο./Ναι, έχεις δίκιο. Eγώ πάλι είμαι μεγάλος. Καμμία δεν με κοιτάζει./ Πόσο είσαι?/33/ Κοίτα Θ, κόψε την κλάψα, δεν είμαι η ψυχολόγος σου. 33 λες, 33 ΟΚ. Πήγαινε στις τουαλέττες και δες τον εαυτό σου. Είσαι νέος, ωραίος, δείχνεις να έχεις λεφτά και να παίζει το μάτι σου. Και το γκρίζο μαλλί μια χαρά. Γοητεία, δεν έχεις ακούσει? Μη μου πεις ότι δεν σου κάθεται καμμία με όλο αυτό το πακέτο γιατί δεν με πείθεις. Να κάνω ένα gallup στις παρευρισκόμενες να δούμε?/ Φουσκώνει ωσάν διάνος. Classic. Πρώτη φορά μου κάνει έτσι με τη μια κομπλιμέντο γυναίκα./ Βγάλε την κασέτα με τις κλάψες και άμα θες καμμιά ρίξε μια ματιά γύρω σου. Get a grip on yourself. Τόσες ωραίες κοπέλες, όλο και κάποια θα ψηθεί. / Αυτά παθαίνει κανείς όταν μιλάει με έξυπνο άνθρωπο. (Χαμόγελο ξανά. Και ανάσα. Πάρτο αλλιώς.) Η αλήθεια είναι ότι έχω πάει με πολλές, πάρα πολλές γυναίκες, μικρές και μεγάλες. Αλλού είναι το πρόβλημα./ Αllou fan park. Θα τα λύσεις. Το μάτι σου παίζει μια χαρά./ Ξαναγέρνει προς το μέρος μου, με κοιτάζει στα μάτια και περιγράφει με τα χέρια. Χαμηλώνει τη φωνή./ Το πρόβλημα είναι ότι δεν ξέρω ποιες θέλω. Έχω ένα ακριβό cabrio αυτοκίνητο, ωραία ρούχα, λεφτά και ξέρω τα μαγαζιά που θέλει η καθεμιά. Όμως αυτές οι μικρές μόλις βάλεις τα δάχτυλά σου ανάμεσα από τα μπούτια τους και τις αγγίξεις απαλά, τρέχει ποτάμι. Αλλά λίγο καιρό μετά θέλουν σχέσεις και τέτοια. Ενώ οι μεγάλες, οι παντρεμένες, παρότι δεν μου ψήνουν το ψάρι στα χείλη, γλιστράς το χέρι σου κάτω από τη φούστα τους, παραμερίζεις απαλά το εσώρουχο και πρέπει να χαιδεύεις ώρα για να πάρουν μπροστά. / Ομολογώ έμεινα κάγκελο. Μου ήρθε να πάρω το πιάτο από μπροστά μου να του το φέρω κολάρο. Το μόνο σίγουρο ήταν ότι είχε αλλάξει κασέτα.

Ανασυγκροτούμαι και εγώ. (2 B continued)