μετακόμισης απόσταγμα (part 1)

Φίλες και φίλοι αναγνώστες. Μεγάλη δουλειά η μετακόμιση. Συνειδητοποιείς ένα κάρο πράγματα, εκπαιδεύεσαι σε άλλα τόσα, ανακαλύπτεις εντέχνως χαντακωμένα στοιχεία του χαρακτήρα σου και μετά κάθεσαι και τα σημειώνεις όλα σε ένα post μπας και τα ξεχάσεις. Λοιπόν, έχουμε και λέμε:


1. Μέσα μου κρύβω μια Μόνικα. Deutsches Kwalität, Αlles in Ordnung και Σία. Όταν έμενα με τους γονείς μου πέταγα τα ρούχα αριστερά δεξιά, μετά δυσκολίας εκπαιδεύτηκα να βάζω το άπλυτο ποτήρι στο πλυντήριο πιάτων και παράταγα τα περιοδικά όπου μου ερχόταν βολικό. Όταν έμενα μόνη μου κατάλαβα ότι δεν μαζεύονται όλα μόνα τους. Τουλάχιστον όχι με την υπάρχουσα τεχνολογία. Και δεν καθαρίζονται μόνα τους επίσης. Αλλά μια ήμουν, δεν έκανα πολύ μπούγιο. Τώρα που μένω με τον Δ. η μαμά μου πρέπει να είναι περήφανη. Αυτές τις πρώτες μέρες την έχω ξεπεράσει. Ιλιγγιωδώς. Και το χειρότερο είναι πως το απολαμβάνω. Τη σκόνη την ανέχομαι, την ακαταστασία όχι. Η οργάνωση ντουλάπας ομολογώ ότι δεν πίστευα πως θα ήταν ένα κεφάλαιο που θα με προκαλούσε τόσο.

2. Το μυστικό νομίζω ότι κρύβεται στο ότι μου αρέσει το καινούργιο σπίτι, μου αρέσει που είναι μεγάλο, άδειο και φωτεινό. Και θέλω όσο μπορώ να το διατηρήσω έτσι. Μόνη εξαίρεση το σαλόνι που χρειάζεται ένα δεύτερο καναπέ και κανένα τραπέζι. Χώρος, χώρος, ομολογώ ξεδιάντροπα ότι θέλω πολύ χώρο. Δεν θέλω να μαζεύομαι, θέλω να έχω χώρο για όλα, να πετάω πολλά και να μη μαζεύω τσάντζαλα/μάντζαλα. Τα πολλά μπλιμπλίκια έχουμε συμφωνήσει άνευ συζήτησης ότι δεν μας πάνε. Έχω καταλήξει σε δύο πράγματα που δηλώνουν την ηλικία σου σε ένα σπίτι και καλό θα ήταν να τα αποφύγεις όσο το δυνατόν περισσότερο:
α. Το τραπεζάκι τίγκα στις κορνίζες και
β. Ο μπουφές.
Ο μπουφές συνεπάγεται όχι απλά την ύπαρξη "καλού σερβίτσιου", ποτηριών/μαχαιροπήρουνων μα και την έλλειψη χώρου αποθήκευσής του κάπου αλλού καθώς και την ευσεβή φαντασίωση για διοργάνωση δείπνου στην βασίλισσα της Αγγλίας. Υπερβολές. Τα καλά πράγματα μου αρέσουν. Με το μπουφέ χαλιέμαι, που συνήθως είναι ένα κλειστό και ελαφρώς άχρηστο έπιπλο. Μου κάνει κάτι πένθιμο και μου θυμίζει και τα παλιά σπίτια που είχαν τη "σάλα" μονίμως κλειστή, "για τους επισκέπτες" και ζούσαν όλοι στην κουζίνα.

Τέλος πάντων απέχω πολύ και από τα δυο. Για την ώρα το rollerblading στο σαλόνι είναι ένα ευχάριστο indoors sport.

3. Eκτός από τη Μόνικα, κρύβω και μια λάτρη της κουζινικής τεχνολογίας. Ούτε αυτό το περίμενα.

Με σημαία μου την ατάκα "δεν σπούδαζα 10 χρόνια για να...(εδώ συμπληρώνετε ότι κάνετε κέφι)" δεν συμβιβάζομαι σε καμμία έλλειψη άνεσης στον χώρο της κουζίνας. Προσοχή όμως εδώ φίλες και φίλοι: μην κάνετε τη ρήση καραμέλα και γεμίσετε ράφια και ντουλάπια με οτιδήποτε σαν φανεί hi-tech. Το ειδικό εργαλείο για να κόβεις αγγούρι μαζί με το ειδικό για την ντομάτα, καρότο, αγκινάρα ή οτιδήποτε άλλο ζαρζαβατικό καθώς και η ζυγαριά κουζίνας που είναι άνω των 30 πόντων σε διάμετρο και υπόσχεται μετρήσεις νανογραμμαρίου μάλλον πιο πολύ χώρο πιάνουν παρά χρησιμεύουν. Το προσωπικό μου threshold ήταν "η χύτρα" . Όχι μόνο δεν φανταζόμουν ποτέ ότι θα έλεγα "πρέπει να πάρω μια χύτρα" μα ούτε και όταν την πήρα ότι θα αναφωνούσα "Mon Dieu! Πρόκειται για την adsl της κουζίνας! Πόσο μπροστά, πόσο μπροστά!". Εν συντομία, ζω τη χαρά της νοικοκυράς μετά τον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο.



YEAP! It's time you experience yourself the bright new world out there - Duh!