15 λεπτά: δημοσίευση bloggers'posts

Μετά από τις επιτυχείς δημοσιεύσεις άλλων blogs σε βιβλία, ατελείωτα τιπ-τοπ στο keyboard μου και μια αγωνία στο λαιμό ήρθε η στιγμή της δικαίωσης και για αυτό το blog! Εντάξει υπερβάλλω, αλλά ας το ανακοινώσω εδώ εν συντομία και θα ακολουθήσει μια σοβαρή παρουσίαση(γιατί σοβαρότητα είναι το middle name μας) σε επόμενο post.



Ένας από τους υπέυθυνους του περιοδικού "ΑΡΧΙΤΕΚΤΟΝΕΣ" που εκδίδει ο σύλλογος αρχιτεκτόνων κάθε δίμηνο, ο κ.Μιχάλης Λεφαντζής, επικοινώνησε μαζί μου και μου ζήτησε κείμενα από αυτό το blog για το επόμενο τεύχος με θέμα "με τα μάτια των μη-αρχιτεκτόνων". Δεν ήξερε τα blogs (οι περισσότεροι συνάδελφοί μου άλλωστε δεν τα έχουν ξανακούσει) και η ύπαρξή τους φαίνεται πως του φάνηκε συναρπαστική κρίνοντας από τα αποτελέσματα. Η λογική ήταν όχι να αναδημοσιεύσει τα κείμενά μου αυτά καθεαυτά, αλλά να παρουσιάσει τα σχόλια των μη ειδικών, όπως αυτά παρουσιάζονταν στα comments.

Στην αναφορά του blog αυτού δημοσιεύτηκαν εκτός από τα comments στο κείμενο "περί αρχιτεκτονικής" (των sg και estarian κυρίως) και κείμενα που ο υπεύθυνος του ένθετου βρήκε ακολουθώντας links από τα comments ή ψάχνοντας το monitor. Έτσι, στο αφιέρωμα συμπεριλαμβάνονται και posts από άλλους bloggers όπως οι salparadise, παπαρούνα, κόκκινο μπαλόνι, Πάνος(με comments oldskipper, mirandolina, rodia, mamani), CGP, kyrallina και arkoudos. Στο αφιέρωμα συμπεριλαμβάνονται επίσης μια συζήτηση με τον δημοσιογράφο Τάσο Τέλλογλου και με την ποιήτρια Βικτώρια Θεοδώρου, καθώς και δυο κείμενα, ένα της Β. Παναγιωτοπούλου και ένα της Α.Μελανίτου. Στο σύνολό του, κατά τη γνώμη μου, δείχνει τεύχος ξύπνιο και επικοινωνιακά άμεσο.

Το ζήτημα της επικοινωνίας αρχιτεκτόνων και μη-αρχιτεκτόνων αν και φαίνεται ειδικό είναι πολύ βασικό. Το κρίνω από τα απόνερα των συζητήσεων που έχω συμμετάσχει ή κρυφακούσει ως γνωστή ωτακούστρια. Από τη μια οι μη αρχιτέκτονες παραπονιούνται πως η Αθήνα (ας μη μείνουμε μόνο στην πρωτεύουσα όμως) έχει τα μαύρα της τα χάλια τόσο σε θέμα πολεοδομικού σχεδιασμού, όσο και σε θέμα δημοσίων κτιρίων, κατοικιών, οράματος κλπκλπ. Και δεν μιλάω μόνο για τις απανταχού παρούσες γκρίνιες, ατασθαλίες, ανομίες. Οι αρχιτέκτονες από την πλευρά τους, όπως και πολλοί άλλοι επαγγελματίες, θεωρούν πως ο κόσμος δεν έχει την κατάλληλη παιδεία. Σε μεγάλο βαθμο αυτό είναι σωστό, μα η λύση που επιλέγουν όλοι αυτοί οι άνθρωποι είναι είτε να σνομπάρουν οποιονδήποτε δεν έχει την ίδια γνώμη με αυτούς είτε να συμβιβάζονται για βιοποριστικούς λόγους με οτιδήποτε άθλιο τους ζητήσει κάποιος. Οι εξαιρέσεις είναι ελάχιστες. Η προσωπική μου γνώμη είναι ότι το πρόβλημα πολλές φορές κρύβεται ακόμη πιο πίσω : οι περισσότεροι δεν γνωρίζουν ΚΑΝ τι κάνει ένας αρχιτέκονας. Είναι δυνατόν να μας βλέπουν σαν κάτι αλλοπαρμένους τύπους με μπερέ και φουλάρι μισοτυλισμένο στο λαιμό, που όλη και όλη η δουλειά τους είναι να απόφασίσουν με βάση την "έμπνευση" για το πως θα βαφτούν οι τοίχοι? Το έχω ακούσει και αυτό, ναι...

Ας μη μακρυγορήσω εδώ όμως αφού δεν μπορείτε να δείτε όλοι τα κείμενα. Παρακαλώ, όσοι αναφέρονται στο post και ενδιαφέρονται να μάθουν περισσότερα άμεσα, να μου στείλουν ένα email. Δεξιά στο contact_breathe. Το περιοδικό έχει ένα αφιέρωμα κάθε φορά και διανέμεται δωρεάν σε όλους τους αρχιτέκτονες. Δυστυχώς δεν είναι διαθέσιμο στους μη-του-χώρου. Όμως κάθε τεύχος ανεβαίνει στο site του συλλόγου σε pdf μόλις βγει το επόμενο τεύχος. Μόλις γίνει αυτό θα ξαναγράψω ένα post με το κατάλληλο link και περισσότερες επί της ουσίας απόψεις. Με ενδιαφέρει να κουβεντιάσουμε.