K.Y. @ nov-gagarin

Για τη μουσικοπνευματική μου χημεία με τους Κορεσμένους Υδρογονάνθρακες έχω πει και έχω πει. Το live της Παρασκευής που πέρασε στο Gagarin δεν ήταν σαν όλα αυτά. Ήταν κάτι άλλο. Σαν να ωριμάζεις ας πούμε.

Οι Κόρε έπαιξαν support στους αυστραλούς Devastations όπερ έδει δείξαι -> ξεκίνησαν νωρίς. Κόσμος υπήρχε στο Gagarin αλλά όχι πυκνός όπως άλλες φορές. Το πρόβλημα είναι ότι τα μέλη του συγκροτήματος έδειχναν ελαφρώς "σφιχτά". Το δικαιολογώ(?) με το γεγονός ότι και ο κόσμος ήταν ελαφρώς μαγκωμένος και μπορεί να είχαν πάει κυρίως για τους devastastions (who?) και να μην ήξεραν τους Κόρε. Το αυτί μου έπιανε από πίσω που και που αρνητικά σχόλια ενός τύπου καθώς και απαντήσεις του στυλ "σκάσε ρε μαλάκα και άκου-αμάν πια". Βέβαια βοήθησε στην ατμόσφαιρα και το γεγονός ότι η κιθάρα του Παντελή με την οποία επιδίδεται συνήθως σε διάφορα έκτροπα δεν ακουγόταν, παρά τις απεγνωσμένες προσπάθειες αυτού και των τεχνικών. Ίσως και το ότι μπορεί το group να μην ήταν στην ιδανική διάθεση για live τώρα που μαζεύουν υλικό για το νέο τους δίσκο.

Εγώ πάντως που μέσα στη συναισθηματική φόρτιση των προηγούμενων ημερών αποφάσισα να μην πολυσκάσω για όλα αυτά και πήγα (για πρώτη φορά στη ζωή μου) πρώτη σειρά. Ομολογώ ότι είχε πλάκα διότι ένιωθα μάτια να καρφώνουν την πλάτη μου. Ιδίως όταν κουνιόμουν και τραγουδούσα στίχους με ένα χαμόγελο μέχρι τα αυτιά. Η δε Μαρία "που έπαιζε πρώτη φορά στην Αθήνα" πλήκτρα στη θέση του Αλέξανδρου Μακρή, μια χαρά. Και ως styling. Άσχετο #1. Πόση ενέργεια έχει ο drummer? Θεός! Άσχετο #2. Και τώρα θα αποκαλύψω κάτι. Σε κάποιες στιγμές στη συναυλία σκεφτόμουν ότι η μουσική των Κ.Υ. είναι τόσο πολύ εγώ που θα ήθελα σε μια σημαντική στιγμή για εμένα, να παίζουν αυτοί. Και εγώ να τραγουδάω με όλη τη δύναμη της ψυχής μου αυτούς τους υπέροχους στίχους. Και τι δεν θα έδινα να διοργάνωνα ένα σημαντικό πάρτυ (γενέθλια, γάμο, τρελή γιορτή για ένα βραβείο αρχιτεκτονικής) και να μάζευα όλους τους αγαπημένους μου ανθρώπους: φίλους, λίγους συγγενείς, και τους Κόρε να παίζουν (τους οποίους νιώθω σαν συγγενείς μαζί και φίλους) και εγώ να κουνιέμαι πέρα δώθε ωσάν τη ζαβή. Εντάξει θα έπαιζε και άλλη μουσική μα οι Κόρε θα ήταν το σημείο που εγώ και όλοι οι άλλοι μαζί μου θα συγκινούνταν και θα ένιωθαν αυτό το μικρό τσίμπημα που αισθάνεσαι όταν βρίσκεσαι μπροστά σε κάτι αληθινό. Αυτό θα το ήθελα σε μια τέτοια στιγμή. Γιατί θα ήταν αντάκλαση αυτού που θα ένιωθα και εγώ.

ΟΚ. Αλλαγή θέματος διότι το έχω τρελά το drama queen και δεν λέει. Λοιπόν, στη συναυλία ακούσαμε από τους Κόρε Ύδρο και ένα κομμάτι που δουλεύεται για το νέο δίσκο και ήταν εξαιρετικά υποσχόμενο μα κάτι videaκια που βγάλαμε δεν είναι για την ώρα available. Από βδομάδα. Fingers crossed. Παρεπιπτώντως ένα μεγάλο "ευχαριστώ" στον Παντελή που μας αναγνώρισε από σκηνής και μας χαιρέτησε στην παύση μεταξύ 2 κομματιών. Μπορεί να αντέδρασα υστερικά πετώντας ένα "γειάαααα", αλλά θέλω να καταγραφεί στα πρακτικά πως τον εκτιμώ ιδιατέρως και περιμένω με ανυπομονησία το νέο τους δίσκο που θα αρχίσει να γράφεται 1 Ιουνίου. Δίδυμος που θα έλεγε και κάποια αστρολόγα.

ps: εσύ άργησες αλλά το κατάλαβες