zonars

Τρεις ημέρες πριν έγιναν τα εγκαίνια του ιστορικού καφέ Ζonar's. Εκατοντάδες φαν ενός από τα ωραιότερα κομμάτια του κέντρου της Αθήνας στριμώχνονται έκτοτε καθημερινώς για να απολαύσουν τον καφέ ή το γλυκό τους στο μέρος που σύχναζε ο Καραγάτσης, ο Χατζηδάκης, ο Ελύτης, η Μερκούρη και πολλοί άλλοι. Κάπως έτσι, έκλεισε επιτέλους το puzzle που λέγεται Κτίριο του Μετοχικού Ταμείου Στρατού (πρώην βασιλικού στάβλοι) βάζοντας την γωνία.

Και τι γωνία! Πολύβουη. Το Σάββατο μεσημέρι πήγα με την φίλη Ε. κατά τις 4. Σταθήκαμε τυχερές. Πέντε λεπτά μετά βρήκαμε να κάτσουμε. Παρήγγειλα ένα cappuccino zonars (από κάτι ποικιλίες της Νικαράγουα) και μια τάρτα φράουλα. Οι τιμές είναι σχεδόν διπλάσιες των όσων παίζουν παραέξω μα ο καφές είναι εξαιρετικός και τα γλυκά στις βιτρίνες δείχουν κόλαση. Και αυτό το λέει κάποια που δεν είναι φαν των γλυκών, και δη των σοκολατούχων. Με την εμπειρία που μου δίνει η διατριβή μου πάνω στο κεφάλαιο "τάρτα φράουλα" έχω να πω ότι αφού την απόλαυσα μόνο που δεν έγλυφα το πιατάκι. Μύριζε φράουλα όλος ο αέρας μόλις την έφεραν μπροστά μου.

Ο χώρος ομολογώ ότι είναι εντυπωσιακός αλλά ξενέρωσα λιγάκι με μια επένδυση στην οροφή από καπλαμά γκρι και κόκκινο που μου έκανε "τα 102 ενωμένα εργοστάσια" και λίγο "υποκατάστημα του Πλαίσιου". Ήταν ελαφρώς εκτός χρωματικής γκάμας και λίγο φτηνιάρικο συγκριτικά με το υπόλοιπο glamour του χώρου, τις σκούρες καφέ ξύλινες επενδύσεις στους τοίχους και τα μάρμαρα κάτω. Όσοι πάνε ίσως το παρατηρήσουνε. Η μεγάλη αβάντα των τζαμαριών προς την Πανεπιστημίου και τον πεζόδρομο της Βουκουρεστίου όμως είναι όλα τα λεφτά και τραβάει τα μάτι προς τα εκεί.

Όπως και να έχει άλλο ένα τοπόσημο, το "ιστορικό καφέ της Αθήνας" ξαναπήρε τη θέση του στο χάρτη της Αθήνας και το συλλογικό ασυνείδητο. Καιρός ήταν.

Enjoy λοιπόν!

υγ: περισσότερα για την ιστορία του χώρου εδώ και τους σημερινούς ιδιοκτήτες του