ποτέ δεν ξέρεις

Διάβαζα και διαβάζω τα βιβλία του. Εκτιμώ το ανοιχτό και κοφτερό του μυαλό, την καθαρή του σκέψη και την απλή γραφή. Στα παλιά του blogs (ndimou, doncat) έμπαινα πάντα, μερικές φορές άφησα και σχόλιο αλλά ποτέ δεν ήμουν από αυτούς τους "μόνιμους" των απανωτών σχολίων που έφταναν τα comments στα 300βάλε σε κάθε post.

Tώρα, μέχρι να ανακαλύψω το νέο του ανώνυμο blog, το έκλεισε κιόλας. Βασικά απορώ που το άρχισε. Και αφού το άρχισε, μετά τις μνήμες των παλιότερων, που κούραζαν εμένα σαν αναγνώστη και υποθέτω και αυτόν ως συγγραφέα, τι περίμενε πως θα γινόταν μόλις ανακοίνωνε το νέο του venture? Κρίμα. Αν και ποτέ δεν ξέρει κανείς. όπως και να έχει ο Δήμου είναι μια πάντα πηγή αναζωογόνησης. Σαν ένα απλό, καθαρό, δροσερό ποτήρι νερό.