τρία επιτέλους

Επιτέλους 1: φθινόπωρο

Σάββατο πρωί και οι δρόμοι στο Κολωνάκι και το Σύνταγμα είναι σχεδόν άδειοι. Ο καιρός μάλλον. Επιτέλους βροχή και μουντάδα. Είχα βαρεθεί. Με εκείνη την αποπνιχτική υγρασία των τελευταίων ημερών το φθινόπωρο φάνταζε σαν όνειρο που ανυπομονείς να έρθει. Η ησυχία σε αυτό το κομμάτι της πόλης τέτοια μέρα είναι ονειρική.

Επιτέλους 2: monica

Άκουγα τις τελευταίς μέρες ένα τραγούδι στο ραδιόφωνο. Νόμιζα πως ήταν αντρική μετεφηβική φωνή. ήχος λίγο παλιομοδίτικος, αμερικάνικος ίσως. ΟΚ, μπορεί και αγγλικός. Ωραίο κομμάτι, μελαγχολικό, μετά από χωρισμό και τα συναφή. Παρασκευή βράδυ το άκουσα με τον Δ., τον ειδικό επί της μουσικής. Δεν την ξέρεις? Είναι η Μonica! Προφανώς είχα πέσει έξω σε μερικές από τις εικασίες μου. Η Μonica είναι ελληνίδα, 21 χρονών, σπουδάζει μαθηματικός και τραγουδάει με την ιδιαίτερη φωνή της τα εξαιρετικά αγγλόφωνα τραγούδια που γράφει. Σε ένα γρήγορο googlάρισμα οι "ειδικοί" διερωτώνται αν είναι "αυτό το κάτι" που περίμεναν αμάν και πως. Γενικά ξενερώνω με τους Έλληνες που τραγουδάνε αγγλικά αλλά το αποτέλεσμα της Μonica με βάζει σε σκέψεις. Ίσως είναι η εξαίρεση που επιβεβαιώνει τον κανόνα.



Επιτέλους 3: Κάτι μου λέει ότι ο νέος δίσκος των Κόρε Ύδρο θα βγει μέχρι την Άνοιξη. Τόσος εγκλεισμός και αποκοπή από τα εγκόσμια κατά το γράψιμο υπόσχεται πολλά.

(παραπομπές στο παρελθόν:
1. ΚΟΡΕ.ΥΔΡΟ(updated)
2.K.Y. @ nov-gagarin
3.the splendid butterfly cheesecake)