κηδείες στον ήλιο και τ.βασιλειάδες στα μπαλκόνια

Το καλό όταν μένεις σε ένα σπίτι δίπλα στο Σύνταγμα είναι ότι με ένα βήμα (με τις παντόφλες που λέει ο λόγος) μπορεί να βρεθείς στην καρδιά των γεγονότων. Κατεβαίνεις να πας στο super market και βρίσκεσαι στη μέση μιας πορείας, κατεβαίνεις να πας να πάρεις τσιγάρα και βρίσκεσαι στην ησυχία. Δρόμοι άδειοι, κόσμος έξω από τη Βουλή. Επειδή του χρόνου μπορεί να μην μένω τόσο κέντρο λέω να κάτσω να δω μια grand κηδεία.

Στην ησυχία ακούγεται από μακριά μια μπάντα. Φαντάροι. Μετά ησυχία. Και παπάδες όλων των βαθμίδων. Ησυχία, ήλιος που τυφλώνει, αντανακλάσεις από χρυσά και λευκά άμφια. Χωρίς να συμπαθούσα τον Χριστόδουλο γενικά (παρότι συμφωνώ ότι έκανε κάποιες εξαιρετικά προοδευτικές κινήσεις για αυτόν τον τόσο συντηρητικό χώρο), ούτε να τρέφω στενές σχέσεις με την εκκλησία, δεν μπορώ να πω ότι το κλίμα δεν με αγγίζει. Όποιος έχει νιώσει θάνατο κοντινού του ανθρώπου καταλαβαίνει την ιερότητα της στιγμής του αποχαιρετισμού. Του "ύστατου" που λένε. Εξ'ου και νιώθω λίγο άσχημα που βρίσκομαι εκεί ανάμεσα σε όσους πήγαν από πραγματική αγάπη για να δουν την κηδεία.

Στέκομαι στην άκρη της Βουλής σε ένα ύψωμα του εδάφους. Παρατηρώ τη χορογραφία των κινήσεων της πομπής, την εναλλαγή των χρωμάτων των στολών, την παλιομοδίτικη γοητεία της ομοιόμορφης ενδυμασίας. Θυμίζει κάτι από την πομπή του Παπαιωάννου στην έναρξη των Ολυμπιακών Αγώνων. Με τον κιλίβαντα πάντως να περνάει από μπροστά παρατηρώ τον κύριο μπροστά μου που καθαρίζει τα μάτια του σιωπηλά. Ούτε φωνές σαν μερικούς άλλους ούτε χειροκροτήματα ούτε τίποτα. Και τα σκαρφαλωμένα πιτσιρίκια που χαζεύουν το σκηνικό. Λίγο πριν στρίψω να φύγω (έχουμε και δουλειές), κοιτάζω την πομπή να απομακρύνεται. Τα άμφια και οι μήτρες γυαλίζουν κάτω από τον ήλιο. Τι ματαιότητα. Και τι ειρωνία αυτός που έκανε τόσα για να έχει την προσοχή επάνω του, σε μια στιγμή που περνάει μπροστά από τη Βουλή, στολισμένος με τα πιο αστραφτερά του άμφια, με όλα τα κανάλια πάνω του, με το λαό και τους αξιωματούχους της πολιτείας, της εκκλησίας και δεν ξέρω τι άλλο γύρω του, τι ειρωνεία να είναι οριζόντιος κάτω από τον πρωινό ήλιο, και να μην καταλαβαίνει τίποτα.






Φεύγοντας παρατηρώ μια φασαρία μπροστά από τη Βουλή. Τι άλλο μπορεί να ακολουθεί? Μήπως είναι φασαρία για το cult πανό που περνάει?

Μπα, όχι. Κάτι δείχνουν ψηλά. Κοιτάω και βλέπω τον Τέως σε ένα μπαλκόνι της Μεγάλης Βρετάνιας να χαιρετάει κάποιους πιστούς του που τον επευφημούν. Από πολλές απόψεις:

Έλεος ρε μαλάκα!