διαγωνισθείτε μας έλεγαν*

* απο το γνωστό κόμικ με τους Γαλάτες

Ο Μάιος είναι ο μήνας που απολαμβάνει κανείς τα θεαματικά ωφέλη του να είναι Ευρωπαίος. Απανωτά eurovision ημιτελικός, Champions League τελικός, στο καπάκι eurovision ημιτελικός β, αμέσως eurovision τελικός, (μικρή ανάσα με τα ιθαγενή καλλιστεία) και σε λίγο το Euro.
Ζαλιστικά "χρώματα και αρώματα" που λέει και ο Μάριος. Ομολογώ είμαι μια ανάσα από να κρασάρω.

part 1: κεφάλαιο eurovision
Δεν μας περίμενα για τρίτους. Τι σου κάνει μια sexy χορογραφία ε?
Ολίγες σημειώσεις για το event:


Ο Ρώσος: συμπαθές κομμάτι, υπερβολικό στήσιμο, μαλλιά με styling αρχές '80s "το ανατολικό block δεν έπεσε ποτέ / Σταμάτη Γαρδέλη ζεις, εσύ μας οδηγείς", κιτσαρία και νεοπλουτισμός ανατολικού block επίσης (ένα βιολάκι να παιανίζει μεν, Stradivarious δε - πιάσε και έναν παγοδρόμο -the best we've got- μα τι μύτη και μαλλί είναι αυτό?, σε μια πίστα μινιατούρα / πότε θα πέσει πάνω τους?). Αγχώθηκα.


Η Ουκρανή: Θεά. Πολύ όμορφη, μάλλον και πολύ ξύπνια. Όχι μόνο για τη δισκογραφική της ή τις άλλες business ενασχολήσεις της. Αλλά και διότι έφτασε στη δεύτερη θέση με ένα κομμάτι άχρωμο, με επίσης '80s τίτλο (shady lady? hello? Που βαδίζει το πρώην ανατολικό block? Kαι εγώ γιατί σκέφτηκα τα καλσόν ονόματι golden lady? Άσε που εκπέμπει κάτι από την 80ίλα της πριγκίπισσας Diana η σεμνότυφη σεξορομαντζάδα του τίτλου). Σου λέει, διαίρει και βασίλευε. Θα τους τραβήξω το μυαλό αλλού. Εδώ εγώ που είμαι γυναίκα και χάζεψα. Το βασίλειο του Cavalliστάν και η χορογραφία did their job. Sexy body τίγκα στο swarowski, βάψιμο πολλά υποσχόμενο και μια στοχευμένη χορογραφία που βρήκε κέντρο. Congratz!


Η Καλομοίρα: παρά το τραγουδάκι που δεν είναι ακριβώς του γούστου μου η εκτέλεση το ανέβαζε τρελά. Το δε σόλο ήταν όλα τα λεφτά. Αν έλειπε από τρίτο το τραγούδι θα είχε έρθει δέκατο τρίτο. Όσο για Καλομοίρα herself το διασταύρωσα και με άλλους: γίνεται συμπαθής γιατί εκπέμπει καλή διάθεση, χαλαρότητα και ειλικρίνεια. Σ'αρέσει δε σ'αρέσει ως τραγουδιστρια, η ίδια κάνει ότι μπορεί, τη βρίσκει με τη δουλειά της και αν δεν βγει πρώτη δεν θα κάτσει και να σκάσει. Έκανε ότι μπορούσε. Τόσο απλά, τόσο καθαρά.

Εύφημος μνεία στην 33άχρονη (Σουηδέζα) και στην φτωχή σε γυαλάδα -αλλά ζουμερή και βουρ για την παραλιακή- Αρμένισσα/Kele Kele.

Tο επίπεδο γενικά το βρήκα πολύ πιο καλό σε σχέση με άλλες χρονιές, εκτός αν κατέβηκα εγώ. Δεν αποκλείεται. Την προηγούμενη εβδομάδα δούλευα διψήφιες ώρες την κάθε μέρα, δεν θέλει και πολύ.

Να μην ξεχάσω τον Ισπανό: Ο Ισπανός λοιπόν, προφητεύω ότι θα κάνει σίγουρα καριέρα σε παιδικά πάρτυ και καλοκαιρινά beach bars (γιατί υπάρχουν και χειμερινά όπως γνωρίζουμε) μέχρι που -στην 3 επανάληψη max- να ακούμε το κομμάτι και να τα μαζεύουμε για άλλη παραλία. Κρίνοντας από τη μουσική και τους στίχους, δεν θα είναι δύσκολο. Απορώ πάντως γιατί οι ισπανόφωνοι έχουν τη συνήθεια μαζί με ένα τραγούδι να λανσάρουν και τον αντίστοιχο χορό setάκι. Tι να πρωτοθυμηθώ? Τη Macarena, τις Las Ketchup ή τώρα τον Rodolfo Chikilicuatreπωςτονλένε? Πάντως ας μην γκρινιάζω. Οι δυο τελευταίοι μας έχουν προμηθεύσει με τραγούδια - manuals. Όχι πια δάκρυα. Τέρμα η δικαιολογία «δεν ξέρω πως πάνε τα βήματα». Ο Chiki-Chiki ακολουθεί τη μέθοδο copy-paste γνωστών βημάτων και τα λέει αργά και με σειρά:
1. el brekindance -> βήμα breakdance
2. el crusaito -> βήμα σταυρωτό (θητεία σε παραδοσιακά της στεριάς και της θάλασσας εκτιμητέα)
3. el maiquelyason-> βήμα Michael Jackson
4. el Robocop-> τα ευκόλως εννοούμενα παραλείπονται
Τι άλλο να θέλει κανείς?


Τέλος, τα τραγούδια που μου άρεσαν περισσότερο ήταν ενδεικτικά post-εαρινής σύγχυσης:

- οι Πειρατές (Λετονία?)
Αδιαφορώ που δεν άρεσαν σε κανέναν άλλο. Τους βρήκα ανεβαστικούς, με επίκαιρη γηπεδική ατμόσφαιρα τώρα που πλησιάζει και το euro (σαν τα κομμάτια που μπαίνουν στο γήπεδο πριν τον αγώνα) και χαλαρούς.


- η Τουρκία
Δυναμικό κομμάτι, ωραία κίνηση να σταλεί κάτι τέτοιο.


- η Σερβία
Εξαιρετικό κομμάτι και πολύ καλή η τραγουδίστρια τόσο ως φωνή όσο και ως παρουσία.


part 2: κεφάλαιο καλλιστεία
Δεν τα πρόλαβα σε όλο τους το τανταλώδες μεγαλείο μα πρόλαβα το καλύτερο. Τις ερωτήσεις. Σταχυολογώ τα καλύτερα:

- είσαστε μια τυπική Ελληνίδα? (sic)
Μα τι ρωτάει ο άνθρωπος. Προφανώς και είναι. Εξάλλου η δουλειά των κριτών είναι τόσο δύσκολη ακριβώς επειδή έχουν να διαλέξουν από 5-6 εκατομμύρια ελληνίδες. Δεν είναι εύκολο.

Η ερώτηση πάντως έγινε 2 φορές. Μόνο η μια κοπέλα είπε κάτι πιο λογικό από τις γνωστές φλου μετριοπαθείς ηθικολογίες. Το συνοψίζω σε «είμαι νέα και εργαζόμενη». Επόμενη ερώτηση:

- τι διαλέγεις ανάμεσα σε δουλειά και οικογένεια? (sic)
-χασμουρητό, παρακάμπτω τα επιδοκιμαστικά μπράβο της περσυνής star Ελλάς που έκανε την ερώτηση (τόσο βιάζεται να βρει στα 22 της τον καλό γαμπρό άραγε?), επόμενη ερώτηση-

- (ερώτηση Νομάρχη – δεν θέλω: ποιός νομάρχης?) Θα σου κάνω μια εύκολη ερώτηση: αν πήγαινες στα μις Κόσμος και λέγανε τα Σκόπια Μακεδονία τι θα έκανες?

(νιάου)

Η κοπέλα μπλοκάρει, ο άλλος απαντάει «αν θες απαντάω εγώ», αυτή τον κοιτάζει με βλέμμα «αχ θα απαντήσετε γιατί έπεσε ερώτηση εκτός θέματος?», απελπισμένο βλέμμα προς παρουσιάστρια Τατιάνα, Τατιάνα γέρνει βγάζοντας εντέχνως το μικρόφωνο από τη μέση, λέει κάτι στην υποψήφια και η υποψήφια (επιφοίτηση, είδα το περιστέρι, I swear) πετάγεται χαρούμενη και σίγουρη και λέει «θα έφευγα, θα έφευγα!». Ευχαριστεί και ενόσω αποχωρεί η Τατιάνα λέει ότι η κοπέλα δεν άκουσε καλά την ερώτηση και της την επανέλαβε. Αγαπητή Tάτη δεν χρειαζόντουσαν οι υπότιτλοι, καταλάβαμε.

Εναλλακτικές απαντήσεις προς νομάρχη:

-Τρελός είσαι? Να έχω φάει μήνες στις δίαιτες και τα γυμναστήρια και να την κάνω γιατί οι άλλοι λένε τα Σκόπια Μακεδονία όπως by the way κάνει και όλη η υφήλιος?

- Δεν θα αποχωρούσα και θα φρόντιζα να είμαι τόσο θεά (έστω και αν χρειαστεί να δηλητηριάσω ή να στηλιτεύσω με τα stilettos μου υπολογίσιμες συνυποψήφιές) ώστε όταν φτάσει εκεί η ώρα των ερωτήσεων να πω «η Μακεδονία είναι Ελληνική» μπροστά σε τόσες κάμερες και τόσους τηλεθεατές. Αυτό θα είχε μεγαλύτερη απήχηση. Για την Ελλάδα ρε γαμώτο. Απώτερο πλάνο μου είναι να βάλω υποψηφιότητα και για δήμαρχος /νομάρχης/ αρχιεπίσκοπος Θεσσαλονίκης.

- Γιατί να με ενοχλήσει? Μακεδονία δεν τη λένε?



Σημείωση: Στα καλλιστεία, ότι πούμε, πατάτα ή εξυπνάδα, θυμόμαστε ότι κλείνουμε πάντα με το «σας ευχαριστώ» και πλατύ αλλά σεμνό χαμόγελο. Τα χόμπυ μας είναι το διάβασμα (downtown), η φιλανθρωπίες (κάλαντα Χριστουγέννων), ο χορός (στα τραπέζια ή στις μεγάλες πίστες) και η ενασχόληση με το περιβάλλον (ψώνισα από το ΙΚΕΑ μια υπέροχη ορχιδέα 5 ευρώ!).

Yπερβολές.

oh Ιndy!

ΟΚ. Ο νέος Indiana Jones είναι εξαιρετικός. Όχι, όχι. Ο νέος Indiana Jones είναι από τις καλύτερες συνέχεις χολυγουντιανών ταινιών που έχω δει. Όχι, όχι. Πάμε ξανά.

Παλιά μου άρεσε ο Indiana Jones. Kάτι η λόξα με την αρχαιολογία, κάτι η αγάπη προς την περιπέτεια, κάτι ότι ο Harrison Ford ήταν ωραίος. Τη νέα ταινία πήγα να τη δω με προσμονή (θα μου δημιουργήσει τα ίδια συναισθήματα ευφορίας όπως τότε?), συγκατάβαση (66 χρονών ο Harrison Ford σήμερα, πρέπει να τους πήρε ο πόνος να ορίσουν το διάδοχο) και λίγη μελαγχολία (μάλλον είναι η τελευταία ταινία του κύκλου που παίζει- mon dieu!).

Το αποτέλεσμα δικαίωσε την αναμονή. Όχι μόνο απόλαυσα μια κλασσική, χορταστική χολυγουντινή ταινία, από αυτές που η πλοκή έχει ένα καλό σενάριο, πατάει εν μέρει σε αληθινά στοιχεία, κλασσικά έξυπνα μικροευρήματα, εξαιρετικά γυρίσματα σε εξωτικές ή μη περιοχές, αποδίδει όμως breathtaking πλάνα, μια ταινία που οι κακοί είναι κυρίως κακοί και οι καλοί κυρίως καλοί, που δεν σημειώνεις ονόματα ποιος είναι ποιος και ποιος έκανε τι (βλ. matrix) και που έχει λίγο από πολλά στοιχεία pop culture. Τι στο καλό comeback θα ήταν αυτό άλλωστε, αν δεν ήταν ένα μίγμα αρχαιολογίας, περιπέτειας και εξωγήινων. Τίποτα λιγότερο.

Μικροατέλειες? Θα ήθελα λιγότερο κυνηγητό σε μια φάση (έλεος, μην τσακώνεστε άλλο, δεν έχει νόημα), λίγο παραπάνω indy-humour και σχεδιαστικά, λιγότερες αναφορές στα aliens του H.R.Giger. Είπαμε, τόσο ο Spielberg όσο και ο Lucas έχουν μια έφεση στο εξωγήινο στοιχείο, δεικτόν, αλλά θα εκτιμούσα αν ο σχεδιασμός των -περί ου ο λόγος- κρυστάλλινων κρανίων είχε λίγο περισσότερη έμπνευση.

Οι ηθοποιοί?

Η Cate Blanchett, -βαρετό αλλά αληθές- για άλλη μια φορά εξαιρετική. Σε ότι και να παίζει, από την Εlisabeth, την Galadriel και τον Bob Dylan ως την Irina Spalko η γυναίκα είναι μαστόρισσα (sic). Κατά τη γνώμη μου πρόκειται για μια από τις καλύτερες ηθοποιούς του Hollywood. Και τις ομορφότερες. Και κομψότερες επίσης. Class, talent and brains, όλα σε ένα. Τελεία.

Ο Harrison Ford μεγάλωσε (άντε!). Λογικό. Just do the maths. Μα είναι τόσο Indy που δεν σε χαλεί καθόλου ("δεν σε χαλούλου" όπως με διορθώνουν οι χακιοφορούντες). Μην να'ναι η χαρά που ξαναβλέπεις τον αγαπημένο ήρωα? Μπορεί. Πάντως δεν φαίνεται για 66 χρονών άνθρωπος. Και αν εξαιρέσεις τις ρυτίδες και τις αλλαγές που επιτάσσει η ηλικία του ρόλου είναι ο ίδιος. Ω, ναι. Οh, Indy! Δεν τον βλέπω όμως να ξαναπαίζει τον περιπετειώδη καθηγητή αρχαιολογίας.




H Κaren Allen κακογέρασε, φαρδοκαπούλεψε και παρόλο το όμορφό της χαμόγελο και τα έξυπνα μάτια της, μοιάζει με επαρχιώτισσα αγγλίδα που ξεδίνει τα βράδια του σαββατοκύριακου σε παρακμιακές pub. Ως ρόλος, καταφέρνει και μπολιάζει την μεσοαστή νοικοκυρά της διπλανής πόρτας με ένα ριψοκίνδυνο attitude και ένα απενοχοποιημένο wit αρκετά ευχάριστο.

Όσο για το νεαρό Shia LeBeouf (μα είναι όνομα αυτό? τι κάνουν οι ατζέντηδες?) καλός, αλλά ρε γαμώτο αν είναι να είναι πλέον ο νέος Indiana Jones, θα τον ήθελα λιγότερο babyface και snob και με λίγο πιο "βρώμικη" φάτσα. Με πιο έξυπνα μάτια at least.

find Alex

από εδώ:
Στα ίχνη διεθνούς κυκλώματος παιδικής πορνογραφίας, ίσως του μεγαλυτέρου διακίνησης πορνογραφικού υλικού, βρίσκονται οι ελληνικές αρχές αξιοποιώντας στοιχεία της Ιντερπόλ.

Μέχρι στιγμής έχουν συλληφθεί 16 άτομα σε Βόλο, Άνδρο, Σκόπελο, Αλόνησο, Σκιάθο, Καλαμάτα, Θεσσαλονίκη και Αθήνα.

Μεταξύ των συλληφθέντων είναι ένας φωτογράφος, ένας οδηγός φορτηγού, καθώς και ένας γιατρός από τη Βέροια με την κατηγορία της κατοχής και της διακίνησης παιδικού πορνογραφικού υλικού. Ο γιατρός κατέβαλε χρηματική εγγύηση 6.000 ευρώ και αφέθηκε ελεύθερος.

Πέραν του προφανή, ένας ακόμη λόγος που χαίρομαι ιδιαίτερα για αυτή την είδηση είναι ότι αναφέρεται για πολλοστή φορά η Βέροια. Και χαίρομαι επειδή στη γνωστή υπόθεση της εξαφάνισης του Alex υπονοείται ότι άτομα με εξουσία ή κύρος στην τοπική κοινωνία συγκαλύπτουν την υπόθεση διότι εμπλέκονται σε κύκλωμα παιδεραστίας. Ελπίζω η ιστορία με τον προαναφερθέντα γιατρό να αποτελέσει την αφετηρία μιας ευρύτερης αποκάλυψης, απόνερα της οποίας θα βοηθήσουν και στην υπόθεση Αlex. Όχι, δεν νομίζω ότι ζει το παιδί. Μα είναι εντελώς απαράδεκτο να μη βρουν το σώμα του και να μην καταδικαστούν οι ένοχοι.

Το δε πρόστιμο των 6.000 ευρώ είναι αστείο. Ένα στοιχειώδες πρόστιμο στην εφορία είναι πολύ μεγαλύτερο.

και άλλοι Ρεντζαίοι

Μερικές ιστορίες φαίνεται πως δεν είναι φτιαγμένες για να να ειπωθούν μόνο μια φορά.



Το καλοκαίρι του 2005 είχα γράψει ένα post για κάποιους πρόγονούς μου λήσταρχους, τους "Ρεντζαίους". Δυο χρόνια μετά ένα άλλο post για ένα βιβλίο που είχα ανακαλύψει για αυτούς. Εν τω μεταξύ είχα λάβει διάφορα emails από κόσμο που έβρισκε την ιστορία online και μου έλεγε ότι την είχε ακούσει από τους παππούδες ή τους γονείς του. Προφανώς δεν υπάρχουν και πολλά online για αυτούς οπότε το datascape εμφανίζεται πρώτο άνετα. Μια από αυτούς που έπεσαν πάνω στα προαναφερθέντα κείμενα ήταν και η Βάγια. Αλλά δεν ήθελε μόνο να μου πει ότι γνωρίζει και αυτή την ιστορία. Η Βάγια, που έχει background κοινωνιολογίας τελειώνει το master της και ως θέμα για της διπλωματική της επέλεξε να ασχοληθεί με την ιστορία των Ρεντζαίων και συγκεκριμμένα με το πως πέρασε η ιστορία αυτή στους νεώτερους, πως λέγεται η ιστορία από τόπο σε τόπο, ή κάτι τέτοιο τέλος πάντων. Ακόμη αρχή είναι, ούτε και η ίδια δεν ξέρει το προς τα που θα την πάει το υλικό που θα καταφέρει να συλλέξει.

Κάτι επειδή τη συμπάθησα, κάτι επειδή βρήκα το εγχείρημα συγκινητικό, κάτι από ψώνιο που θα συμμετείχα κατά κάποιον τρόπο στην ιστορία των Ρεντζαίων, αποφάσισα να τη βοηθήσω όπως μπορούσα. Ήταν και ένας τρόπος για να ανταποδώσω κάτι στον παππού μου που μου αφηγήθηκε αυτή την ιστορία και τόσες άλλες, έναν άνθρωπο που θαυμάζω και αγαπώ. Τους όρους μου τους έθεσα από την αρχή: Βάγια κάνε ότι καταλαβαινεις, εγώ θα σε βοηθήσω στη συλλογή του υλικού όπως θα έκανα αν ήταν κάτι δικό μου, αλλά θέλω μερικά αντίτυπα. Δέχθηκε χαμογελώντας. Και έτσι το βουητό της Βαλαωρίτου που τα είπαμε ένα Σάββατο πρωί, έδωσε τη θέση του στην ησυχία του απογεύματος του Μεγάλου Σαββάτου της Μυροδάφνης.

Θα μάζευα όποιους χρειαζόμασταν από τη φατρία. Πασχαλινή περίοδος ήταν, σχεδόν όλοι είχαν ανέβει στο χωριό, όπως πάντα. Περνάμε τόσο καλά άλλωστε που ακόμη και τώρα που δεν είμαστε πλέον νήπια, πραγματικά κάνουμε κέφι να βρεθούμε όλοι μαζί εκεί. Τι θέλεις?, τη ρώτησα. Το pool μου περιλαμβάνει από πιτσιρίκια γαντζωμένα στο playstation, το μπάσκετ και τα ποδήλατα που έχουν ακούσει την ιστορία, νέους ανθρώπους με το ίδιο background αλλά και με αγάπη στην ιστορία του τόπου, το ίδιο μοντέλο σε βαρεμάρα και clubbing, μέχρι και μεσήλικες αστούς, ιθαγενείς, μια καθηγήτρια ιστορίας στο Πανεπιστήμιο των Ιωαννίνων με πολλά δεδομένα πιθανώς στα χέρια της και πληθώρα παππούδων που ήταν πολύ πιο κοντά στα γεγονότα. Ο ένας μάλιστα (ο δικός μου) τους είχε δει και μιλήσει ως παιδί. Τέλος διαθέτω και παππούδες από άλλα μέρη της Ηπείρου. Η Βάγια ήταν χαλαρή οπότε μάζεψα όποιον γούσταρε, στα διαλείμματα της παρασκευής της μαγειρίτσας και της συγκρότησης του κοκορετσιού της επομένης.

Η Βάγια παρουσιάστηκε με ένα ωραιότατο μους σοκολάτας, το φίλο της και ένα κασετοφωνάκι. Το απόγευμά μας κύλησε με καφέδες, γλυκά, τον παππού μου και την πανεπιστημιακό θεία ως highlights, μα η αλήθεια είναι ότι όλοι είχαν κάτι να προσθέσουν. Εγώ ανέλαβα τη διευθέτηση των συμβαλλομένων στην έρευνα και γενικοτερα την οργάνωση. Μετά το πρώτο session στο σπίτι μας, πήγαμε για μια βόλτα. Μαζί σε όλη αυτή την ιστορία ήταν και ο πολύτιμος ξάδερφος Γιάννης Γκ. με τις τρελές ιστορικές γνώσεις. Στόχος ήταν να δούμε την γεωγραφία της περιοχής και να μιλήσουμε στη Βάγια για τα περάσματα, την οικονομία της περιοχής, το βιωτικό επίπεδο των ντόπιων τότε και τα ρέστα. Είχε σουρουπώσει και μας είχε κόψει το κρύο όταν μαζευτήκαμε στο σπίτι των Γκ. για ένα δεύτερο καφέ, λίγο ζέσταμα και ψιλή κουβέντα γύρω από το τζάκι.

Με τη Βάγια θα ξανασυναντηθούμε για κάτι λεπτομέρειες εδώ, στην Αθήνα πια. Ελπίζω να κάνει μια εργασία όπως τη θέλει, της εύχομαι καλή επιτυχία και την ευχαριστώ για την ωραία εμπειρία που μου χάρισε. Είμαι πολύ ικανοποιημένη. Και είναι πολύ ωραίο που όλο αυτό ξεκίνησε από ένα ψάξιμο στο internet. Απορώ πραγματικά που ακόμη και σήμερα βρίσκονται μερικοί άνθρωποι που θεωρούν το internet απρόσωπο και αντικοινωνικό. Ιδίως όταν είναι νέοι.

Office for Metropοlitan Desire

LOLOLOL!!!

Ωραία εργασία θεωρίας. Congratz guys! Πόσο θα'θελα να κάναμε και εμείς τέτοια.

Ελληνική Πρεσβεία Βερολίνου

- Ορντέβρ: Ο φίλος Πάνος είναι αρχιτέκτονας με καταγωγή μισή από Ελλάδα και μισή από Γερμανία. Έχει μεγάλη αγάπη τόσο στη δουλειά του όσο και στις δυο χώρες με τις οποίες σχετίζεται και στις οποίες πηγαινοέρχεται από καιρό εις καιρό. Το τελευταίο του email-ανταπόκριση από το Βερολίνο με ενόχλησε αρκετά και ζήτησα την άδειά του για να το αναδημοσιεύσω.-

Κυρίως Πιάτο:
Μετά την πτώση του Τείχους, την επανένωση της Γερμανίας και την ανακήρυξη του Βερολίνου σε νέα πρωτέυουσά της, πλήθος κρατών ανακαίνισαν τις εκεί ήδη υπάρχουσες Πρεσβείες τους ή ανήγειραν για τις διπλωματικές τους αποστολές νέα κτίρια.

Για τις περισσότερες από αυτές τις χώρες αποτέλεσε θέμα κύρους, να εκπροσωπούνται στο Βερολίνο, στο κέντρο της Ευρώπης, με αρχιτεκτονήματα υψηλής ποιότητας.

Η Αυστρία, η Γαλλία, οι Σκανδιναβικές Χώρες, η Ολλανδία και η Ελβετία, η Ιαπωνία, η "αναπτυσσόμενη" Ινδία και το "τριτοκοσμικό" Μεξικό έκτισαν μεταξύ άλλων νέες Πρεσβείες, η Ιταλία και η Εσθονία ανακαίνισαν τις δικές τους.

Η αποστολή της Ελλάδας -ως μόνιμη εξαίρεση "γιατί έδωσε τα φώτα του πολιτισμού
στους άλλους"- στεγάζεται σε ενοικιαζόμενα κτίρια (αλλού το Προξενείο, αλλού η Πρεσβεία).

Πριν από τον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο στεγαζόταν σε ένα ιδιόκτητο κτίριο, στην οδό Hiroshimastrasse, στην περιοχή Tiergarten, το οποίο στέκει ερειπωμένο εδώ και 63 έτη (!).

Οι τελευταίες πληροφορίες λένε, ότι θα αρχίσουν εργασίες αποκατάστασής του το καλοκαίρι του 2008 με προσθήκη νέας πτέρυγας στην υπάρχουσα οικοδομή (σε κάποιο βιβλίο είχε δημοσιευθεί άλλη μελέτη, με προβλεπόμενη μετακόμιση στο ανακαινισθέν / νέο κτίριο το 2005...)

Οι προσομοιώσεις του κτιρίου, που δημοσιεύθηκαν, με άφησαν... βωβό (όπως είχε πει για κτίρια της Λ. Κηφισίας ο Στ. Φασουλής).

Και αυτό, διότι αντικατοπτρίζουν επακριβώς τη θέση, που δίνουν στην αισθητική στη ζωή τους οι Έλληνες.

Αλλά ας μην πω άλλα και μου κόψουν την εκπομπή!

Δείτε, αν θέλετε το συνημμένο αρχείο PDF!

Καλό Σαββατοκύριακο,

Παναγιώτης.

-αποδελτίωσις-













Αντί για γλυκό /φρούτο, προσθήκη δικιά μου, μερικές από τις άλλες πρεσβείες του Βερολίνου

Netherlands

South Africa

Mexico

Israel

Norway

Finland

greek movies

Μεγάλη δουλειά το greek-movies.com και όχι μόνο για όσους ζουν στο εξωτερικό. Βλέπεις ότι σήριαλ και εκπομπή έχει χάσει. Τελευταία ζω την κρίση του ρεπορτάζ: Eξάντας, οι νέοι φάκελοι, η μηχανή του χρόνου.

πως να σώσεις ένα μνημείο σε 4 βήματα

Tο Πάσχα στη Μυροδάφνη (aka το χωριό από το οποίο κατάγεται ο πατέρας μου στο νομό Ιωαννίνων) μου φύτεψε φέτος μια ωραιότατη αλογόμυγα right through my head.

Το ωραιότερο κτίσμα στο χωριό, θεωρώ πως είναι μια ταπεινότατη παλιά πέτρινη εκκλησία, με μαύρη πέτρα στη στέγη: η "Παναγία", γνωστή και ως "κάτω εκκλησία". Μια φορά και έναν καιρό ήταν η μοναδική εκκλησία με το νεκροταφείο τριγύρω, από τα '70s παροπλίστηκε για μια μεγαλύτερη και αρκούντως boring κιτσάτη εκκλησία για την καθημερινή χρήση. Ούτε καν για τις κηδείες δεν χρησιμοποιείται. Απλά την επισκέπτεσαι όταν πας στο νεκροταφείο. Η εκκλησία αυτή λοιπόν, χτισμένη το 1700κάτι έχει αφενός προβλήματα λόγω της ηλικίας της (οι τοίχοι κάπου έχουν καμπυλώσει πολύ, η παλιά στέγη ξαναφτιάχτηκε πρόπερσυ για να μην καταρρεύσει) και αφετέρου κάτι εξαιρετικές τοιχογραφίες. Οι τελευταίες εκτός από την τεχνοτροπία τους φέρουν και τα classic σημάδια της οθωμανικής κατοχής aka μάτια αγίων βγαλμένα με χατζάρες και άλλα τέτοια ιστορικά και πατριωτικά.


Αναβάλοντας για λίγο τα της παλλιγεννεσιας, και με αφορμή χορηγία που έγινε για την καινούργια εκκλησία για αντικατάσταση ενός βιομηχανικού νυσταλέου τέμπλου με ένα αντίστοιχο μα καινούργιο, αναρωτήθηκα γιατί κανείς δεν χορηγεί κάτι για την παλιά εκκλησία. Ρώτησα συγγενή που κατοικεί εκεί και έχει επαφή με τα της τοπικής αυτοδιοίκησης για το αν παίζει καμμιά διάθεση αποκατάστασης των τοιχογραφιών, αφού οι τοίχοι έχουν καμπυλώσει τόσο, που ακόμη και αν δεν καταρρεύσει η εκκλησία, χαλάνε οι τοιχογραφίες μέρα με τη μέρα και είναι κρίμα. Η απάντηση ήταν "δεν μας αφήνει η αρχαιολογία". Ώστε υπάρχει ο παράγοντας "αρχαιολογία" λοιπόν. Με τη σκέψη αυτή, και χωρίς καμμιά επιρροή από τον Indy που αναφέρω στο προηγούμενο post, μόλις επέστρεψα στο γραφείο που δουλεύω, ξεκίνησα την έρευνα. Γνωρίζοντας ότι μια μεγάλη ομάδα αρχιτεκτόνων εκεί ασχολείται με αποκαταστάσεις κτιρίων (πολύ εκκλησία λέμε) έπιασα την εμπειρότερη, της εξήγησα μέσες άκρες και ιδού τα βήματα που πρέπει να κάνει κανείς αν θέλει να σωθεί κάτι και οι υπηρεσίες έχουν άλλες προτεραιότητες:

• Αν το μνημείο δεν ανήκει στην εφορία (βυζαντινών π.χ.) αρχαιοτήτων no prob. Πάμε στην ενορία ή στο δήμο και ζητάμε την αποκατάσταση. Το πιθανότερο για να γίνει αυτό πράξη είναι να χρειαστεί να γίνει μέσω χορηγίας ή εράνου συλλογή ποσού για

α.την μελέτη και τον προυπολογισμό και
β. για την κατασκευή

• Αν το μνημείο ανήκει στην εφορία (βυζαντινών π.χ.) αρχαιοτήτων (το πιθανότερο στην περίπτωση που εξετάζουμε), επειδή αυτοί μόνο εγκρίνουν μελέτες, η λογική σειρά είναι η εξής:

1. ρωτάμε εφορία βυζαντινών πως μπορούμε να κάνουμε την αποκατάσταση, τι χαρτιά χρειάζονται κλπκλπ.

2. μαζεύουμε είτε ως ενορία, είτε ως δήμος, είτε με χορηγούς, τα χρήματα για τη μελέτη και την αναθέτουμε στο κατάλληλο γραφείο, το οποίο θα συντάξει και τον προυπολογισμό.

3. Με το πέρας της μελέτης πάμε στην εφορία βυζαντινών για έγκριση. Αφού την εγκρίνουν αναζητούμε χρηματοδότηση. Αυτή μπορεί να είναι είτε ιδιώτης/ες, είτε πρόγραμμα της Ε.Ε. στο οποίο έχει ενταχθεί η εκκλησία.

4. Όταν γίνει αυτό αρχίζει η κατασκευή.

υγ: καλό είναι στο ενδιάμεσο να στείλουμε καμμιά επιστολή διαμαρτυρίας ως δήμος/ενορία/ έστω ως πολίτες με υπογραφές στην εφορία αρχαιοτήτων λέγοντας ότι καταρρέει «χρίζοντάς» τους έτσι υπεύθυνους για ότι συμβεί περαιτέρω και ταράζοντας τα λιμνάζοντα ύδατα.

Αμήν.

Πάσχα στα Γιάννενα

spring break


οι συγγενείς των θυμάτων


doom days


παρατημένο settlement των αρχών του αιώνα


threshold @ Mc Γκα 's


τσάι και συμπάθεια στο σπίτι των Γκα.



Ι-5


και όπως πάντα, πολλή ξεκούραση, recharge, γέλια

adventurous comeback

Eν αναμονή του να μαζευτούν κάμποσα νέα επεισόδια Lost (εφόσον το τερμάτισα πια, ω-ναι) το έχω ρίξει στην επανάληψη άλλων textbook περιπετειών:



περιμένωντας το comeback

επιστροφή

ΟΚ. Βack for good. Το Πάσχα πέρασε, οι διακοπές επίσης, τα Γιάννενα είναι μια χαρά, το σπίτι που χτίζω εκεί πηγαίνει όπως πάντα (γιατί τα τούβλα πρέπει να γίνουν 3 φορές σε μερικά δύσκολα σημεία παρόλες τις επισκέψεις μου και τα λεπτομερή απανωτά σχέδια είναι άγνωστον), ο φαντάρος ήλθε και απήλθε, εγώ πήγα στη δουλειά, εγώ βαρέθηκα στη δουλειά, επιστροφή για τα καλά το λοιπόν.