Eξαιρετικά νέα έφερνε το email της Σ. Πρόκειται για το 3rd International Conference on Digital Interactive Media in Entertainment and Arts (DIMEA 2008) που σύμφωνα με το email θα λάβει χώρα στην Αθήνα από τις 10 ως τις 12 του ερχόμενου Σεπτέμβρη. Μπορεί να το πήρα χαμπάρι λίγο αργά (το deadline για τα papers έχει περάσει, για τα games/demos/Art Works όμως όχι) αλλά δείχνει τόσο ενδιαφέρον που με τρώει να δω αν μπορώ να συμμετέχω με κάτι δικό μου. Τεσπά, μέχρι να έχω νεότερα, παραπέμπω τους ενδιαφερόμενους στο αντίστοιχο link.
Το φαινόμενο είναι γνωστό αλλά κάθε φορά που το ξαναματασυναντώ, συνεχίζει να με εκπλήσσει: Άντρες, που ενώ είναι νέοι και μορφωμένοι και παρόλο που ασχολούνται με ότι πιο σύγχρονο υπάρχει την σήμερον, συμβαίνει να έχουν μια φαλλοκρατική αντιμετώπιση απέναντι στις γυναίκες. Καλά, δεν ξέρω τι κάνουν με όλες τις άλλες, με εμένα όμως σίγουρα.
Ναι, ακόμη υφίσταται αυτό το είδος. Σαν τις μικροιώσεις που όσο και να εξελίσσεται η ιατρική επιστήμη, υπάρχουν και θα υπάρχουν.
Στην αρχή -με καλή προαίρεση- το βλέπεις ως humor, μα στην πορεία παρατηρείς ότι η στάση τους είναι βαθειά απαξιωτική. Συμπεραίνω λοιπόν, με ολίγη λύπη οφείλω να ομολογήσω, once more ότι ούτε τα βαριά πανεπιστημιακά χαρτιά κάνουν τίποτα, ούτε οι high tech ενασχολήσεις μπορούν εύκολα να αντισταθμήσουν την έλλειψη παιδείας που ίσως ανάγεται στην οικογένεια και τις αξίες που έχουν καταγραφεί στο λειτουργικό σύστημα του καθενός από τα τρυφερά παιδικά του χρόνια. Αλλάζει, δε λέω, αλλά δύσκολα το συγκεκριμμένο σύστημα επιδέχεται αναβάθμισης.
Το παρήγορο για όλους αυτούς όμως, είναι ότι υπάρχουν γυναίκες που έχουν μάθει να ζουν με τα beta version. Εξαιρετικό για την συναισθηματική τους ισορροπία, δυσάρεστο από μια άλλη οπτική γωνία όμως, καθώς πολλαπλασιάζονται.
Τέλος πάντων. Με το πέρασμα του χρόνου, ακόμη και οι πιο αραχνιασμένοι ένα βήμα θα το κάνουν. Έχει το ενδιαφέρον του πάντως να τους βλέπεις να έρχονται σε επαφή με τον κανονικό (updated) κόσμο. Σοκ και δέος.
Eίχα μόλις ανοίξει τον υπολογιστή, χάζευα emails και έβλεπα κάτι trailers στο youtube. Μέχρι που ανακάλυψα ότι δεν είχα ανοιχτό το router. Πως τα έκανα όλα αυτά?
Θαύμα.
Eπειδή συνδέομαι με το router wireless, έψαξα αν "βλέπω" και κάτι άλλο wireless. Έβλεπα πράγματι ένα άλλο connection (υποθέτω κάποιο σπίτι ή γραφείο) μα έχω firewall και εξακολουθεί να μου φαίνεται όλο αυτό που συνέβη too much. Αναρωτιέμαι αν πρέπει να προσέξω τίποτα για λόγους ασφαλείας. Επίσης αναρωτιέμαι αν χρειάζεται να πληρώνω την otenet.
Tο επικό link δεξιά ανανεώθηκε. (Για τους πιο φρέσκους να θυμίσω ότι δεν υπήρχε πάντα η δυνατότητα να κάνεις tag στο blog εξού και το link που μαζεύει τα πάντα.)
Για ιστορικούς λόγους ακολουθεί ctrl+c->ctrl+v με όλες τις προσθήκες:
(Μάρτιος 2004 - 29 Φεβρουαρίου 2008)
τα συγκεντρωτικά
Τα κείμενα περί αρχιτεκτονικής που έχουν γραφτεί εδώ και 4 χρόνια στο blog ήταν καιρός να οργανωθούν. H οργάνωση -προσπαθεί να- είναι θεματική γιατί τα posts δεν έχουν κοινά ούτε ως προς τη γλώσσα, ούτε ως προς το ύφος τους. Άλλα είναι πιο "δοκίμια", άλλα ταξιδιωτικές εντυπώσεις, παρουσιάσεις, κριτικές, κείμενα από το θυμικό, τη λογική ή τη μνήμη. Σε κάθε υποκατηγορία, οι παραπομπές ακολουθούν χρονολογική σειρά: από το πιο παλιό στο πιο καινούργιο.
Βασισμένη σε ένα παλιό post λοιπόν, έχουμε και λέμε:
Λίγες μέρες πριν πήγα να δω το "there will be blood". Aν εξαιρέσει κανείς το ηλίθιο κοινό που δεν είχε κλειστά τα κινητά ή κάτι 15χρονα που σχολίαζαν συνεχώς λες και ήταν στον καναπέ του σπιτιού τους, ήταν όλα εξαιρετικά. Τα της ταινίας δηλαδή. Η ιστορία, οι χαρακτήρες και οι ηθοποιοί. Τα στεγνά δυνατά τοπία που έμοιαζαν στους χαρακτήρες, τα χρώματα, η μουσική. Και ο Daniel Day Lewis απλά μοναδικός.
Αλλά δεν ήταν ο μόνος. Στον αντίποδα του ρόλου του, ο εκνευριστικός "παππάς" ήταν επίσης εξαιρετικός.
Την επομένη, στο γραφείο, στήνω ένα μικρό gallup, κατά την προσφιλή μου μέθοδο. Σε ποιες αρέσει ο Daniel? Και δεν μιλάω για την ηθοποιία, για το τι εκπέμπει λέω. Aπάντηση: σε όλες. Σε μια μικρή συζήτηση οι γνώμες διχάστηκαν και εγώ παραθέτω δημοκρατικά αυτές που συμφωνούν με τη δική μου.
Ο George Clooney είναι ο πολιτικοποιημένος και ωραίος άντρας που ξέρει να ζει τη ζωή του: αυτός με τον οποίον μπορείς να έχεις μια έντονη σχέση
ο Brad Pitt είναι ο παιδικά ωραίος άντρας με μια δόση ανησυχίας και φιλανθρωπίας: αυτός που γούσταρες όταν ήσουν στο σχολείο
ο Johnny Depp είναι ο ιδιόμορφος σκοτεινός και γοητευτικός άντρας: αυτός με τον οποίο έχεις μια σχέση αλλά παραγίνεται από ένα σημείο και μετά και τον παρατάς
Tι να πεις? Εκπέμπει "κάτι". Κάτι το fundamental. Φίλη με έφεση στους Ιρλανδούς πίνει νερό στο όνομά του. προσπαθούμε να τα βάλουμε κάτω. Κορμοστασιά, βλέμμα, χέρια, πρόσωπο, φωνή, added bonus σε ένα ταλέντο ηθοποιού, φιλανθρωπικές ανησυχίες, μια απομακρυσμένη από τους προβολείς ζωή, που ήταν πάντα με ωραίες και μορφωμένες γυναίκες. Αυτό δε, είναι και το καλύτερο.
Αμπελοφιλοσοφώντας, τα συγκεκριμμένα χαρακτηριστικά τα έχουν πολλοί αλλά το μυστικό μάλλον κρύβεται στο μίγμα: και Ωραίος, και χαμηλών τόνων, και δυνατός στη δουλειά του, χωρίς να είναι αγάμητος ούτε και "ότι κινείται", και με σταθερότητα. Εκείνο το άθλιο πουκάμισο να μη φόραγε στη συνέντευξη με τη Μπίστικα... Όλως περιέργως η φίλη με την ιρλανδοέφεση δεν το είχε υπόψην. Αφορμή να της περάσει.
λατομεία Μαρκόπουλου -click 2 enlarge- random: τύφλα να έχει η Ζάχα / ώστε για αυτό φωνάζουν οι περιβαλλοντικές οργανώσεις / μα δεν έχει μείνει σχεδόν τίποτα / σαν μακέττα μοιάζει
Σαμοθράκη (?) -click 2 enlarge- random: δεν έχω δει πιο generic νησί / όλο πιάτο και στη μέση ξαφνικά ένα τεράστιο, απότομο βουνό / λίγο πιο πράσινο να ήταν και ήταν το νησί του Jurassic Park
Αλεξανδρούπολη άνευ σχολίων / ούτε με click δεν enlarge
boulevard des modernists #1
boulevard des modernists #2
το ξύλινο
το υβρίδιο -click 2 enlarge-
όχι άλλα random: είναι συγκινητικό το πόσο δυνατές είναι μερικές κλασσικές τυπολογίες
Δέλτα Έβρου με θολούρα από φως στο τζάμι
Νότια Εύβοια #1
Νότια Εύβοια #2
όψη του λεκανοπεδίου από τα Μεσόγεια -click 2 enlarge- random: ΟΗ ΜΥ GOD! / δεν έχει μείνει σπιθαμή χωρίς σπίτια
Ραφήνα (?) random: θα μπορούσε να είναι και η Αλεξανδρούπολη
Ο dimitris μου το έχει πει καιρό. Εγώ πότε δεν προλάβαινα, πότε βαριόμουν, πότε, πότε, πότε. Τρίτη βράδυ σήμερα και πήγα. Το opencoffee θα το έχετε ακουστά ίσως πολλοί. Εν τάχει να πω πως είναι συναντήσεις που γίνονται κάθε πρώτη Τρίτη του μήνα στο bios της Πειραιώς, κατά τις 6, με θέμα το internet. Κυρίως αφορούν σε start-ups, δηλαδή επιχειρηματικές κινήσεις που γίνονται στο internet ή που χρησιμοποιούν το internet για τη δουλειά τους. Κάθε φορά γίνονται παρουσιάσεις 5 λεπτών από τους ομιλητές και ακολουθούν ερωτήσεις. Οι ομιλητές είναι 4-5. Σήμερα μίλησαν οι zuni.gr, o kanalia.tv, η Έλενα Σπυροπούλου δικηγόρος της ένωσης Ελλήνων Χρηστών internet και τα παιδιά του skroutz.gr.
ακολουθούν σκέψεις ατάκτως ερριμένες:
- δεν βαρέθηκα. Σύντομες παρουσιάσεις, 2 the point (ευτυχώς δεν τους παίρνει και για παραπάνω με τα 5 λεπτά της παρουσίασης), υψηλό επίπεδο
- έλεος, όταν γράφει κάποιος slide στο powerpoint ας τσεκάρει την ορθογραφία. Γαμώ τις τεχνολογίες μου γαμώ.
- οι ερωτήσεις που έγιναν στους ομιλητές κατά πλειοψηφία ήταν πολύ καλές. Υπήρξαν και μερικές ανόητες (ναι ρε φίλε, κάπου θα φορολογείσαι, αν έχεις έδρα Ελλάδα, στην Ελλάδα, αν έχεις στον Άγιο Δομήνικο, εκεί. Διάλεξε αν μπορείς να κάνεις offshore και τελείωνε). Τι να κάνεις? Δεν μπορείς να τα έχεις όλα.
- είδα γνωστούς από το blogger camp της Ίου του καλοκαιριού (1, 2, 3) που μας πέρασε και πολύ το χάρηκα. Γνώρισα επίσης και τα παιδιά του "ψηφιακή Ελλάδα", της εκπομπής στην ΕΤ1 που ασχολείται κάθε Δευτέρα βράδυ 7:00-8:00 (πλην απροόπτου) με θέματα internet. Aν η γνώμη μου ως τώρα ήταν πως η εκπομπή είναι πρωτοποριακή και πολύ χρήσιμη, τώρα καταλαβαίνω το γιατί. Εξαιρετικοί συντελεστές, ευχάριστοι normal άνθρωποι. Εύχομαι και εις ανώτερα.
Και να σκεφτεί κανείς πως παρόλες τις εποχιακές δάφνες του παρελθόντος και την ενασχόλησή μου κατά τη διάρκεια του master μου με virtual environments, δεν σκοπεύω να κάνω start up.
Και ιδού ο πρώτος παγκόσμιος αρχιτεκτονικός διαγωνισμός από ένα ελληνικό website. Το greekarchitects.gr με αφορμή τη τα 2 κτιρία της οδού Διονυσίου Αεροπαγίτου που θα γκρεμιστούν (ή μήπως όχι τελικά?), γιατί χαλάνε τη θέα του νέου μουσείου της Ακρόπολης, διοργανώνει διαγωνισμό με θέμα την ανάπλαση των πίσω όψεών τους. Οι μπροστά είναι διατηρητέες αν δεν κάνω λάθος. Το αν θα μετρήσει πουθενά όλο αυτό είναι άγνωστο, μα ο διαγωνισμός αυτός καθεαυτός είναι ένα βήμα σημαντικό. Και προφανώς δεν αναφέρομαι μόνο στο ζήτημα των περιβόητων όψεων μα και στο ίδιο το γεγονός του διαγωνισμού.
Μπράβο. Καιρός ήταν. Όποιος θέλει γάμο να κάνει γάμο, όποιος θέλει σύμφωνο να κάνει σύμφωνο, ότι θέλει ο καθένας τέλος πάντων. Απορούσα μόνο στο εξής: τι στο καλό θα χάλαγε τη μαγιονέζα αν προσέθεταν και κάτι για την περίπτωσή των ομοφυλοφύλων, να τελειώνει και αυτό, να είναι όλοι χαρούμενοι?
Γράφω το post και παρακολουθώ ειδήσεις στον ALPHA. Μιλάνε για αυτό το θέμα. Η Ιωάννα Μάνδρου λέει ότι σε ερώτηση αν το νομοσχέδιο καλύπτει και τις περιπτώσεις ομοφυλόφυλων ζευγαριών, πήρε την απάντηση ότι "ο νόμος δεν ορίζει φύλο". Eικάζω ότι αυτό, σε μια χώρα που διατηρεί ακόμη κάποια κολλήματα ως προς αυτά τα ζητήματα, δίνει το περιθώριο -αργά ή γρήγορα- να συμβεί και αυτό.
Συγχαρητήρια ξανά λοιπόν. Εξαιρετικό βήμα για την ελευθερία.
